Mahal pa rin kita(chardawn fanfic) *FINISHED*

18

*Matapos na maglinis ni dawn nakatulog na siya dahil sa sobrang pagod ,doon nalang siya nahiga sa sofa hindi naman kasi siya pwedeng tumabi kay richard*

pagkagising ni richard doon nya naramdaman ang sakit ng kanyang ulo,hindi nya rin matandaan kung ano ang nangyari noong nagdaang gabi,nagtaka siya dahil malinis na ang buong kwarto niya,pag kalabas niya ng kwarto nakita nyang mahimbing na natutulog si dawn sa may sofa

Richard: anong ginagawa dito ni dawn kailan pa siya dumating?(marahan siyang lumapit kay dawn para hindi ito magising nakita nyang namamaluktot na ito sa sobrang lamig kaya kumuha siya ng kumot at kinumutan ito,hindi naiwasan ni richard na titigan si dawn napapangiti na lang siya habang pinagmamasdan itong natutulog naupo siya sa malapit sa sofa )

dawn: r-richard kanina ka pa ba nandyan?(si richard kaagad ang nakita niya pagkamulat ng kanyang mata)

richard: good morning,oo kanina pa kita pinagmamasdan habang tulog nagsasalita ka pala dawn kapag tulog? (tumawa ito )

dawn: ako nagsasalita? (bumagon siya at naupo)

richard: oo nga rinig na rinig ko ,maiba ako kagabi ka pa ba nandito? (biglang kinabahan si dawn baka kasi naalala ni richard ang nang yari noong nagdaang gabi patay talaga siya !!!)

 diyos ko sana naman walang natandaan si richard (sabi ni dawn sa kanyang isip with matching cross finger pa :D)

dawn: o-oo kagabi pa ako nandito naabutan kitang walang malay siguro dahil sa sobrang kalasingan mo may natatandaan ka ba kagabi? (sandaling nag isip si richarrd bago ito sumagot)

richard: wala akong matandaan bakit may nangyari ba?

dawn: naku wala naman,(weeeh?? wag kang ano dawn naghalikan kayo ni richard kagabi charotera ka :D) teka nagugutom ka na  ba ipagluluto kita (tumayo siya)

richard: talaga ipagluluto mo ako? 

dawn: oo nga ano bang gusto mong almusal?

richard: kahit ano basta luto mo kakainin ko 

dawn: osige titignan ko muna sa ref. kung ano yung pwedeng iluto(pupunta na sana siya sa kitchen pero pinigilan siya ni richard)

richard: dawn sandali salamat ha dahil pinuntahan mo ako dito 

dawn: nag aalala na kasi kami ni mommy sayo kaya pinapunta nya na ako dito

richard: pwede bang dumito ka muna dawn para naman may makakausap ako

dawn: oo naman,sasamahan muna kita dito hanggang sa maging okay ka na,kaya sana naman huwag ka ng uminom richard hindi naman solusyon sa problema ang pagiinom eh (pumunta si richard sa ref.para kumuha ng beer)

richard: nasaan na yong mga beer dito?

dawn: tinapon ko na bakit magagalit ka?,ginawa ko yon para hindi ka na mag inom

richard: dawn iyon na lang ang alam kong paraan para makalimutan ko yong sakit na nararamdaman ko

dawn: sa tingin mo babalikan ka ni lucy kong mag iinom ka? richard matagal na kayong hiwalay pero wala ka pa ring ibang ginawa kundi ang parusahan ang sarili mo,panahon na para mag move on,tanggapin mo na lang na wala na si lucy sa buhay mo ngayon..

richard: madali lang sayo na sabihin yan dahil hindi mo alam kong gaano ko kamahal si lucy!!(tumaas ang tono ng boses ni richard)

dawn: alam ko richard at nakita ko rin kung gano mo kamahal si lucy,kaya nga masakit din sa akin na nakikita kang nagkakaganyan ng dahil sa kanya !

richard: hindi ganon kadaling kalimutan si lucy dawn, at bakit ka naman nasasaktan?

dawn: kasi MAHAL kita richard matagal na,kaya lang manhid ka! *natahimik si richard, pati si dawn ay nagulat sa nasabi niya,hindi nya akalaing iyon ang lalabas sa bibig niya*

 ano ba yong nasabi ko?????? OMG!!!! nasabi ko na kay richard na mahal ko sya                           pano ko pa ito lulusutan??

richard: tama ba ang narinig ko dawn na mahal mo ako??

                   nalintikan  na ! anong isasagot ko?????????

dawn: ha??? ano kalimutan mo na yong sinabi ko nabigla lang ako richard sige aalis na ako (natatarantang sagot ni dawn kay richard)

richard: totoo nga na mahal mo ako?

dawn: aalis na ako may kailngan pala akong bilhin (pagiiba ni dawn, nagmadali siyang umalis ng condo para makaiwas sa mga tanong ni richard,pakiramdam niya nag blush siya sa sobrang hiya kay richard,parang gusto nyang maglaho ng parang bula ng mga sandaling iyon,hindi nya alam kong anong pumasok sa kokote nya kung bakit iyon ang nasabi nya nakakahiya talaga!!!!)

end of chapter 18...