Mahal pa rin kita(chardawn fanfic) *FINISHED*

Chapter 37

Kahit ano pang pilit ni Dawn na ipikit ang kanyang mata hindi talaga siya makatulog, hindi siya sanay matulog ng hindi katabi si Richard,kinuha niya ang cellphone na nakapatong sa study table malapit sa kama nila sinubukan niyang tawagan ang asawa niya pero nakapatay ang cellphone nito,napilitan na lang siyang bumalik sa paghiga.

*Sa party*

 "mga bro. kailangan ko na talagang umuwi nangako ako kay dawn na hindi ako magpapaumaga" aniya ni richard matapos lagokin ang isang shot ng alak na inibot sa kanya, mag aalas dos na ng madaling araw pero hindi pa din natatapos ang inuman nilang magbabarkada. 

"mamaya na inom pa tayo"  pilit siyang pinauupo ni tristan isa din sa mga kainuman niya

"oo nga mamaya ka na umuwi isang shot na lang bro.pagbigyan mo na kami"  sang ayon naman ni felix na halos hindi na makapagsalita ng maayos dahil sa kalasingan,muling inabutan ng isa pang shot ng alak si richard 

"last na 'to uuwi na talaga ako"

"osige basta inumin mo na lang yan" inisang lagok ni richard ang alak na inabot sa kanya para matapos na nakakaramdam na kasi siya ng pagkahilo

"o ayan tapos na maiwan ko na kayo" hindi na nagpapigil pa si richard sa mga kaibigan niya iniwan nya na ang mga ito

"bro. uuwi ka na?' mula kay aldren na napapalibutan ng mga kababaihang nagsasayawan,iniwan muna nito ang mga kasayawan niya para lapitan si richard

"oo ,salamat bro. sobrang nag enjoy ako" 

"kaya mo bang magdrive? kung hindi ipapahatid na lang kita sa driver namin" 

"no need to worry Aldren ako na ang bahala sa kanya" bigla na lamang sumulpot si lucy sa likuran nila

"ikaw ang maghahatid sa akin lucy? No! kaya ko pang magdrive " hindi makatingin ng diretso si richard kay lucy,para kasing gusto ng pumikit ng mata niya dala na rin ng kalasingan

"pumayag ka na richard,lucy sure ka ikaw na ang bahala dito kay richard?'  inalalayan ni aldren si richard sa pagtayo mukhang kasing tutumba na ito.

"oo Aldren ako na ang bahala,pwede bang ihatid mo muna kami sa kotse ko?" tumulong rin si lucy sa pag alalay kay richard.Matapos nilang maisakay ang natutulog ng si richard sa front seat ng sasakayan nagpaalam na si lucy kay aldren.

"aalis na kami aldren salamat ulit sa pag imbita mo" mula kay lucy na ini-start na ang makina ng sasakayan

"mag iingat kayo sa byahe" ngiti lang ang isinagot sa kanya ni lucy. Hinintay munang makaalis ni aldren ang sasakyan ni lucy bago siya bumalik sa party....

 --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

        Nagising si Richard sa hampas ng kurtina na tumatama sa kanyang pisngi nililipad kasi iyon ng hanging nanggagagling sa aircon.Unti-unti niyang iminulat ang kanyang dalawang mata  napakunot na lang siya ng noo nang makitang hindi familiar ang kwartong iyon sa kanya.

"nasaan ako?" babangon na sana siya pero laking gulat na lang niya pagkakita sa babaeng natutulog sa tabi niya nanlaki ang mata ni richard dahil ni isang saplot sa katawan ay wala itong suot,sinilip din niya ang bahagi ng katawan niya na natatakpan ng makapal na kumot 

"damn!!!!!!!" bulalas niya,they both naked !!!! dahil doon nagising din ang babae,mukhang nagulat din ito pagkakakita sa kanya

"r-richard? anong ginagawa natin dito?' nayakap ni lucy ang kanyang sarili

"i don't know i was drunk!" napahawak si richard sa kanyang ulo

" i can't remember what  happened last night "hinila ni lucy ang dulo ng kumot upang itakip sa kanyang katawan

"walang nangyari sating dalawa lucy WALA!" bumalikwas ng bangon si richard dinampot niya ang nakakakalat niyang damit sa sahig at saka isinuot iyon

"were both naked tapos sasabihin mong walang nangyari sa atin?" pinapanuod lang ni lucy si richard habang nagbibihis ito

"hindi ito totoo nanaginip ang ako!" tumingin siya kay lucy pagkatapos niyang maisuot ang kanyang long sleeve polo shirt,walang lingong tinungo ni richard ang pinto padabog nyang binuksan iyon saka dire-diretsong lumabas ng kwartong iyon.

"Richard! bumalik ka rito hindi pa tayo tapos mag-usap!" ngunit parang walang narinig si richard hindi man lang ito lumingon ,hahabulin nya sana ito kaya lang wala nga pala siyang saplot ,hinayaan nya na lang ito naisip nyang magkikita pa silang muli..........

end of chapter 37......