Mahal pa rin kita(chardawn fanfic) *FINISHED*

11

*natigil ang harutan nila nang dumating sina Claire@Francis)

Dawn: mommy,daddy!!!(lumapit si Claire sa hagdan ng pool dala ang bathrobe nilang dalawa ni Richard)

Francis: richard,Dawn umahon na kayo baka siponin pa kau dyan

Richard: yes dad(Lumangoy silang dalawa papunta sa gilid ng pool ,inalalayan ni Richard si Dawn sa pag ahon)

Dawn: thanks mommy(aniya matapos isuot ang robe ,saka siya humalik kay Francis namiss nya kasi ito )

Francis:parang sobrang namiss mo ata ako sweetie?( hinagkan din ni Francis ang ulo  ni Dawn)

DAwn: kasi naman po daddy almost 1 week na po kayong wala sa bahay i miss you so much

Richard: oo nga po dad,bakit ngayon lang po kayo umuwi?( naupo silang apat sa upuan na nakapalibot sa roud table malapit sa pool)

Francis: inayos ko kasi ang mga kakailanganin mo doon sa manila anak 

Richard: po, pupunta ako sa manila?(natahimik si Dawn dahil sa sinabi ng daddy nila)

Francis: oo diba't gagradute ka na sa H.s balak namin ng mommy mo na doon ka na pag aralin ng kolehiyo sa manila,marami kasing magagandang skwelahan doon (nalungkot si Dawn dahil sa nalaman niya ,magkakahiwalay na sila ni richard kung sakaling sa manila na talaga ito mag aral)

Richard: yehey!! sa manila ako mag aaral narinig mo yon Dawn?( tuwang-tuwa si Richard dahil magkakasama sila ulit ni Lucy doon kasi ito mag aaral sa Manila)

Dawn: oo narinig ko (pilit ang ngiti niya kay Richard)

Claire: bakit ka malungkot sweetie? (napansin kasi ni Claire na nanahimik si Dawn at malungkot ito) hindi ka ba masaya para sa kuya mo?

Dawn: masaya po ako  pero nalulungkot din dahil magkakahiwalay na kami ni kuya

Francis: gusto mo bang mag transfer ka na lang din sa manila Dawn?

Dawn: ayoko po daddy ,okay na po ako dito tska kapag sumama po ako sa inyo sa manila hindi ko na po araw-araw madadalaw ang puntod ni papa

Francis: ganon ba? hayaan mo kapag bakasyon dadalaw kami dito ng kuya mo para hindi ka na malungkot

Claire: pasensya ka na Dawn kung kinakailangang maghiwalay muna kayo ng kuya mo,hindi naman kasi tayo pwedeng lumipat doon sa manila.

Dawn: okay lang po yun mommy naiintindihan ko po

Francis:hindi ko rin kasi pwedeng iwanan ang business natin doon sa manila anak   pasensya ka na

Dawn: daddy okay lang po yon sasamahan ko na lang po dito si mommy basta promise nyo lagi po kayong dadalaw dito tska lagi nyo po kaming tatawagan ha

Francis: oo naman anak  lagi lagi kaming tatawag tska kapag wala kang pasok sa skwela pwede mo rin kaming dalawin doon kayo ng mommy mo.

Dawn: talaga daddy ?( naibsan ang lungkot ni Dawn dahil sa sinabi ni Francis)

Claire: osiya tara na sa loob at ng makapagbihis na kayong dalawa

Francis: mabuti pa nga ......

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

*Matapos ang Graduation ni Richard kinailangan na nilang pumunta ng manila,mahirap man para kay Dawn na magkalayo sila ni Richard iniisip nya na lang na kailangan iyon para sa magandang kinabukasan  ni Richard*

Richard: dawn,huwag ka ng sumimangot pumapangit ka eh(hinaplos ni Richard ang baba ni Dawn)

DAwn: mamimiss kita kuya(hindi na napigilan ni DAwn ang kanyang sarili kaya niyakap niya ng mahigpit si Richard)

Richard: ako din naman mamimiss kita magpakabait ka dito tatawagan kita parati para hindi ka malungkot 

DAwn: pangako?

Richard: pangako (hinagkan siya ni Richard sa noo)

Francis: tara na anak honey,Dawn aalis na kami

Claire: osige hon ingat kayo sa byahe ako na ang bahala rito.

(matapos nilang makapag paalam sa isat'isa umalis na sina Richard).......

end of chapter  11..thanks for  reading :)

naku! naku! ang lakas ng kulog nakakatakot :D