Mahal pa rin kita(chardawn fanfic) *FINISHED*

Chapter 40

"honey!!" salubong ni dawn kay richard pagkarating nito

"oh bakit gising ka pa?" hinagkan nya ito sa noo

"hinihintay kasi kita,siya nga pala sino yung kameeting mo?" pumalupot ang dalawang kamay nya sa leeg ni richard

"isang college friend lang honey" pagsisinungaling niya kahit na si lucy naman talga ang kameeting nya

"ganon ba? ummmm kumain ka na?" 

"hindi pa nga eh parang gusto kitang kainin sa sobrang gutom ko" akmang kakagatin na sana niya ang balikat nito

"chee kilala kita hon.may iba ka na namng gusto" natatawang iniwas niya ang kanyang balikat

"pwede ba?" anyang napakagat labing nakatingin sa dibdib ni dawn

"ang mata mo honey!" pinitik niya ang tenga ni richard

"aray ko" umarte siyang sakit na sakit sa ginawa ni dawn

"ang arte nito hindi naman malakas iyong pitik ko" 

"masakit kaya" pa baby talk na sabi nito

"ikikiss ko na lang para mawala yong sakit" 

"sige hon.dali sobrang sakit ehh"ngumiti ng maluwang si richard,pinigilan ni dawn ang sarili niya na huwag matawa kunwari'y labag sa oob niya ang gagawin pero tuwang-tuwa siya sa hitsura ni richard,hinagkan nya ang tenga nito

"o ayan okay na ba?" umiling si richard

"hindi pa hon.para kasing sumakit yung noo ko,ikiss mo din para mawala yong sakit please"

"bakit naman sumakit?hindi ko naman yan pinitik"

"ewan ko basta sumakit bigla ikiss mo na lang" pinagbigyan naman siya ni dawn hinagkan rin nito nag noo nya

"honey parang masakit din ito oh!" itinuro nya ang kanyang mamasa-masang labi,nameywang si dawn nahalata nya ng inuuto na siya ng asawa niya

"inuuto mo na ako richard"

"hindi kita inuuto masakit talaga hon."

"pag iisipan ko pa" patakbong pumasok sa loob ng bahay si dawn na animo'y gustong magpahabol 

"ang daya mo talaga,lagot ka sakin kapag nahabol kita hindi lang halik ang aabutin mo" hinabol nya naman ito,para silang mga batang naglalaro ng habulan at nang maabutan niya si dawn hindi nya na ito pinakawalan tinadtad nya ito ng halik at kiliti. kandong-kandong ni richard si dawn ng maupo sila sa couch kapwa sila napagod  sa harutang ginawa nila,napasandal si dawn sa dibdib ni chard habang ang dalawang kamay nito ay nakayakap sa kanya.

"napagod ako hon." patagilid na isinandal ni dawn ang ulo niya sa pisngi ni richard

"ako din" humahangos na sabi nito,saglit silang nagpahinga bago sila kumaen...

*kakatapos lang kumaen nila dawn ng mag ring ang cellphone ni richard noong una'y pinapabayaan lang ni chard na mag ring  ng mag ring ang cp nya pero talagang makulit ang caller sinilip nya kung sino ang tumatawag,pangalan ni lucy ang nasa screen*

"ummm honey mauna ka na sa kwarto sagutin ko lang to"  

" important ba yan? tapos na ang office hour mo diba " naiinis na tanong ni dawn

"pasensya ka na hon. importante siguro kanina pa tawag ng tawag eh"  hindi na sumagot pa si dawn padabog nitong iniwan si richard..

"ano na naman kaya ang kailangan nitong si lucy?" pabulong na sabi ni richard,hinintay nya munang makalayo si dawn bago sinagot ang tawag ni lucy alam nya kasing hindi ito titigil kapag hindi nya iyon sinagot

"ano ba kanina pa ako tawag ng tawag bakit di mo sinasagot???" galit na tanong ng lucy

"ano bang kailngan mo?"

"gusto ko lang tanungin kong nakauwi ka na?"

"yon lang ang itinawag mo?,please naman huwag mo kong tatawagan kung di naman importante "

"kung ayaw mong tinatawagan kita pwes puntahan mo ko dito sa condong tinutuluyan ko ng sa ganon personal kitang nakakausap"

"bakit ko naman gagawin yon?"

"dahil iyon ang gusto ko,kapag di ka pumunta rito alam mo na ang mangyayari"

"tinatakot mo ba ako ha lucy?"

"hindi kita tintakot sinasabi ko lang ang pwede kong gawin kapag hindi ka sumunod sa gusto ko"

"okay fine! bukas na bukas pupuntahan kita riyan para matigil ka na"

"good,mabuti na yong nagkaka intindihan tayo" sa inis ni richard binabaan nya ng phone si lucy,napaka walang hiya talaga ginagamit pa sa kanya ang pagbubuntis nito para takutin sya ano pa nga bang magagawa nya naipit na sya sa sitwasyong iyon..

---end of chapter 30------