CHOICES

CHAPTER 45

Chapter 45

Aly's POV

The treatments continue, my own eyes saw how Den suffered. Sa kada suka niya ng dugo, kada lagas ng buhok niya, kada dami ng pasa niya, kada pagsigaw niya sa sakit, kada patak ng luha niya. Para akong pinapatay ng mga pangyayari, kung pwede ko lang tanggalin lahat ng sakit na nararamdaman niya. 

Ella and I still not in a good terms, napapansin yun ni Den but I always say that we are just busy. Alam kong sobrang mali ang ginawa ko, and I really want to be friends again with Ella. But she closes her door already.

"Bal, I wanna pee" Den whispered

These past few days halos hirap na rin siya mag salita at makatayo "Sige."

Tinulungan ko siyang makabangon and placed her on her wheelchair. Then I opened the door of cr and helped her to pee. When she is done I was about to flash it with the water when I saw the color of it. It's blue, automatic na kumabog ng mabilis yung puso ko.

"Bal, what's wrong?"

Napatingin ako sa kaniya, hindi niya nakita "N..nothing come on. You should rest na"

I didnt flash the pee at hinayaan ko siyang makatulog. When she finally fell asleep, agad akong lumabas at tinawag ang doctor

"Okay, Alyssa don't panic. Let me see the color"

Agad kaming pumunta sa cr and tinuro ko yung ihi ni Den.

"It is just normal to those who take chemo, don't worry it is just an effect of the medications"

Agad naman akong nakahinga ng maluwag "Are you sure doc?"

"Yes Aly."

I thanked her and she went away. Umupo ako sa couch at napapikit. This is my feeling every time, laging nagpapanic. Natatakot ako, natatakot ako na baka pag gising ko wala na siya sa tabi ko. Hindi ko kakayaning mabuhay ng wala si Den.

Tomorrow we will try the transplant, sabi ng doctor dahil para madagdagan yung platelets niya at bone narrow. Kinakabahan ako sa magiging resulta pero I need to be strong for Dennise. I closed my eyes and a tear went out.

"Lord, would you please lessen the pain that wife have been suffering? You can transfer it all to me. Hindi ko na kayang makita na nahihirapan siya. Please. I have not been your good child but please, give me this favor. After this I wouldnt ask you more. Please, I love her so much."

"Umiiyak ka nanaman"

Napadilat ako ng mata at agad na pinahid ko ang luha ko "Babe.."

"Bal, promise me you wont cry again"

I went to her and kissed her hand "I promise"

"Promise me you'll be okay"

"Hindi ba dapat ikaw ang mag promise niyan?"

She smiled "Just promise me"

"Promise"

"Bal, are you tired of me?"

I shook my head "No. Why?"

"I am tired"

Napatingin ako sa kaniya pero hindi siya nakatingin sakin. Nakatingin lang siya deretso "Babe, what are you talking about?"

"Pagod na ako Bal. My body is not responding to the chemo, and now we are going to try the transplant. Baby, I have no chance"

Parang nabiyak ang puso ko sa maraming piraso. She is crying "Babe, you have a 100% chance. Just believe okay? We will fight together and we will also win together. Just keep holding babe"

I hugged her. I promised her not to cry again. Gusto man kumawala ng luha ko, pinipigilan ko dahil ayokong maging mahina sa harap niya. I want to be strong para maging malakas rin siya. 

(3 Days later)

Natapos na yung transplant. Kitang kita ko ang pagbabago kay Dennise, nagbabalat ang mga balat niya pati na yung labi niya. She has lost a lot of weight at kahit appetite niya. Hindi na siya makatayo, at parati na lang tinutulog yung sakit na nararamdaman niya. 

"Ate Aly, kain muna"

I shook my head. umupo si Jus sa tabi ko.

"Ate, you should eat this para maging malakas ka. Baka pati ikaw magkasakit"

Tumingin ako sa kaniya "I dont know how to be strong anymore Jus. Hirap na ako"

She hugged me.

"I know Ate Ly, pero ang isipin mo na lang mas nahihirapan si Ate Den. She needs you para maging lakas niya."

"Ughhh!!!"

Napatayo kami ni Jus dahil sa narinig namin si Den na sumigaw. Agad akong pumunta sa kaniya. She is holding her tummy's left side.

"Babe, babe. Tell me what's wrong. Jus call the doctor"

Tumutulo ang luha niya sa sakit. Nakapikit lang ang mga mata niya. Parang gusto kong tumalikod pero hindi ko magawa.

"Excuse Aly."

May tinurok sila kay Den at unti unti siyang nakatulog. Kusang tumulo ang luha ko. How could this be happening to us? Kailan ba to matatapos?

"Aly what happened?"

Sila tita kasama ang mga kaibigan namin. Hindi ako nakapagsalita. 

"Aly, I have to talk to you"

Tumango ako kay doc at lumabas na kami. Wala lang akong imik. Ang bigat bigat ng pakiramdam ko.

"Aly, I want to be straight to you. Den's body is not responding to any treatment, tuluyan ng kumalat ang cancer cells hanggang utak niya."

Parang binasag ng paulit ulit ang puso ko "W..what do you mean?"

"Wala na kaming magagawa sa case niya. All we need to do is pray"

Kusang tumayo ang mga paa ko. Dinala na pala ako nito sa chapel. Tiningnan ko ang lalaking nakapako sa krus.

"Why?"

"Why?!"

"Lumuhod ako sayo ng ilang beses! Nagbago ako! Naniniwala ako sayo na pagagalingin mo siya! Ilang beses akong nagmakaawa sayo! Ito lang, ito lang ang hinihiling ko. Ang pagalingin mo ang asawa ko pero hindi mo ginawa! Pinalala mo pa! Masaya ka na?! Masaya ka na ba?!"

Tumalikod na ako at pumunta sa kwarto ni Den. Andoon silang lahat. Gising na si Den.

"Babe, how are you?"

She smiled fakely at me "Bal, pagod na ako"

"Babe..."

"Why just cant we accept it? Mamatay rin naman ako. Please, just let me go."

Siya na ang sumuko "Ganun na lang yun Den? Ganun na lang yun? Pag sinabi mo na ilet go, ilelet go ka na lang namin? Don't be unfair! Lumalaban pa kami oh, tas ikaw susuko na?! What the fuck Den!"

Lumabas ako ng kwarto at sinuntok ang pintuan. Bullshit!

Den's POV

I cant help but to burst my tears out. Agad akong niyakap ni Mommy.

"Ayoko lang na nahihirapan siya mmy."

"Shh. It is hard to accept for her, for us because we love you"

"Pero mommy, ayoko ng umasa pa tayo. Pagod na akong umasa na isang araw hindi na ako makakaramdam ng sakit at hindi ko na makikita yung lungkot at sakit sa mga mata ni Alyssa."

"Shh, everything's will be okay"

Magiging okay nga ba? 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Im so so so so sorry for the super late update my super duper fabulous readers.. 

Thenkyee<3

#Last3