God Give me YOU

GGY 11: Against

<Maine's POV>

Dalawang linggo na ang lumipas after that family dinner na hindi namin lahat halos makakalimutan.

Lalo naman ako!!!

Nandito pa rin ako sa bahay namin, sabi kasi ni tatay, kung pwede daw sana, dito muna ko habang nandito pa sila sa bansa.

Kaya no choice si Alden kungdi dito ako dalawin.

Nandito ko sa room ko at gumagawa ng mga paper works ng kumatok si.....

"Nay?" patanong kong sabi ng iluwa ng pinto ko si nanay.

"Can we talk?" she asked na tinanguan ko lang as an answer.

Umupo sya sa tapat ng table ko.

"Do you really wanted to marry him?" she seriously asked.

==>FLASHBACK<==

.Dinner night.

"Kung ready na sya. Kahit ngayon na, pakakasalan ko sya" he said na nagpatahimik saming lahat.

Kahit si tatay na nakangiti dahil sa mga sinasagot ni Alden kay nanay, nawala yung ngiti at biglang naging seryoso yung mukha.

Tumayo kasi si Alden at kinuha yung dala nyang cake mula sa fridge.

Pagbukas nya nun, yung nag-iisang mallows na color white na nasa gitna nung cake, ay hindi pala mallows, mukha lang pala syang mallows. Chocolate flavor kasi yung cake, pati na rin yung mga mallows na nakapalibot at nakadesign dito.

Kinuha nya yung White na nasa gitna nung cake saka lumuhod sa harap ko.

"Maine Dei Mendoza, I promise to give you all that I have, and do all that I can just to make you happy. Please, spend the rest of your life with me. Will you marry me?" sabi nya habang namumula ang mga mata at kagat kagat pa yung lower lips nya, halatang pinipigilan ang sariling umiyak.

"Ano ba, wag mo kagatin yang labi mo!" saway ko, habang nakahawak yung kanang kamay ko sa bibig ko.

"Sagutin mo na muna kasi" sabi nya na lang, saka na tumulo ng tuluyan yung mga luha nya.

Hindi pa nga ako sumasagot, eh, umiiyak na sya.

"If forever was just a word, I'm willing to prove them that all words can be real. YES Alden, I will marry you" I answered.

"Pabebe tong dalawang to, magtatanong at sasagot lang, kailangan may quotation munang bibitawan?" pang-aasar ni tatay samin na kinatawa naman naming lahat, except kay nanay na nagwalk out.

"Don't worry about her, inggit lang yun" sabi naman ni tatay samin.

"Hoy, pwede next year na kayo, kami muna, masyado kasi kayo, eh" sabi ni ate Coleen sakin.

Lalo tuloy kaming natawa.

==>END OF FLASHBACK<==

"Nay, ayaw nyo po ba sa kanya?" sagot ko sa tanong nya.

"Maine, tinatanong kita, kaya wag mo naman akong sagutin ng tanong din" she said.

"Nay, hindi po ba halata sa mukha ko ang sagot sa tanong nyo?"

"Anak inaalala lang kita. Lalo na at dalawang taon pa lang ang lumipas mula nung maging kayo. Saka isa pa, nasa showbiz sya, alam naman nating walang nagtatagal na relasyon ang mga artista" she said.

"Bakit nay, nasa tagal po ba yang ng pagiging mag boyfriend at mag girlfriend? eh, diba kayo ni tatay, wala pa kayong isang taon nung nagpakasal kayo?" tanong ko.

"Saka isa pa, two years na po kami, pero hindi nya ko pinakikilala sa media, and as long as hindi nya ginagawa yun, mananatiling tahimik at private ang buhay at relasyon namin. And I trust him na hindi nya ko sasaktan" dagdag ko pa.

"Anak, magka-iba naman kami ng tatay mo sa inyo ni Alden, sige sabihin na nating you really trust him that much, pero how sure are you na hinding hindi ka talaga nya sasaktan" she said.

"Anong pinagkaiba nun? I'm sure, nararamdaman ko po" nakasimangot kong tanong.

"Anak pinayagan kami ng mga magulang namin. Eh, kayo? anak, ni hindi pa nga namin namemeet yung parents ni Alden, eh" sagot naman nya.

"Payag naman si tatay nay, eh, ewan ko na lang kayo. Saka, pano nyo naman makikilala yung father niya, kadarating nyo lang dito a month ago" sabi ko naman,

"Anak, I just want what's best for you" she said habang pinupunasan yung luhang tumutulo mula sa mga mata ko.

"Nay I'm old enough to know who and what's best for me. And if you really want the best for me, you will let me marry the man who pick me up, and teach me how to love again for the second time. If you really want me to be happy, you will let me marry Alden, with no BUTS and DOUBTS" I said while tears are running hard down into my face.

"Anak I'm sorry" she said,  I can see that she's trying her best not to cry, kaya tumakbo na lang sya palabas ng room ko.

Bumuhos lalo yung luha ko sa ginawa ni nanay.

What's wrong with her? kelan pa sya naging pakialamera sa love life ko?

"Anak?" biglang pasok naman ni tatay.

"Tay?" I said with my eyes full of tears.

"What happened? bakit umiiyak ang pinakamamahal kong anak?" he asked pagkaupo nya sa tabi ko.

"Tay, si nanay, ayaw nyang pakasalan ko si Alden. Tay, I want to spend the rest of my life with him, tay please, kausapin mo naman si nanay" pakiusap ko habang nakaluhod at umiiyak pa rin sa harap ni tatay na halatang awang awa na sakin.

"Anak teka lang, bakit daw ba tutol ang nanay mo?" naguguluhan nya ding tanong.

"I also don't know, basta sabi nya wag ko daw pakasalan si Alden, dahil nasa showbiz sya" sagot ko naman.

"Okay, don't worry, I'll talk to her, stop crying" sabi nya saka hinagod hagod ang likod ko para tumahan ako.

Nang mahimasmasan ako, iniwan nya na ko to talk to nanay, kaya umalis naman ako to talk to Alden.

Habang nagdadrive ako, hindi ko maiwasang isipin kung ano nga ba ang totoong dahilan kung bakit ayaw ni nanay na pakasalan ko si Alden. Alam kung hindi lang yun dahil sa nasa showbiz sya.

"Maiden, malapit ka na ba? luto na ang sinigang na hipon mo" text ni Alden na tinext ko na kanina at sinabi kong sabay na lang kaming magdinner sa unit nya.

Binilisan ko na lang ang pagmamaneho. Pagdating ko sa bahay nya, sinalubong nya ko ng warm hug na sinuklian ko naman ng mas warm na yakap.

"Oh, bakit ang tamlay ng mukha mo? Not feeling well?" nag-aalalang tanong nya after nyang humiwalay mula sa pagkakayakap sakin.

"No, I'm just starving, let's eat?" sagot ko na lang and try my best to smile at him.

Pero mukhang kilalang kilala at basang basa na ko ng taong to, kaya kahit kumakain na kami at nakangiti ako sa kanya alam kung nag-aalala sya sakin.

After namin kumain, nagpahangin lang kami sa may veranda for almost 30 minutes. Nakaback hug sya sakin habang nakatingin kami sa malayo.

"Sabihin mo na, anong iniisip mo?" tanong nya na biglang nagpakaba sakin.

Bumitaw ako sa pagkakayakap nya sakin saka sya hinarap.

"Nanay doesn't want us to get married" sabi ko na kinabago ng expression ng mukha nya.

Halatang naapektuhan din sya ng sobra sa sinabi ko.

"Ayaw mo na rin?" tanong nya na agad kong sinagot.

"Syempre hindi. Iniisip ko lang kung bakit ayaw ni nanay na ikasal tayo. Sabi nya lang baka kasi, hindi tayo magtagal dahil sa mundong ginagalawan mo. Pero I don't think na yun lang talaga yun" paliwanag ko.

"What do you mean? Maiden, don't stress yourself, maybe kaya hindi nya ko gusto for you, kasi hindi pa nya ko ganun ka kilala" he answered na parang sinang-ayunan at pinaniwalaan ko na lang, tutal posible din namang yun ang dahilan.