Çağrı
O anın şokuyla ne yapacagımı bilemedim. Hemen kendimi dışarı attım. Soğuk hava yüzüme çarptıkça kendime geliyordum. Şoku atlattığımda gidip onlara hesap sormak istedim. Ama o görüntüyü bir daha görmeye dayanamayacağımı biliyordum. Şu an kendimi o kadar boş hissediyorum ki. Düşündükçe beynim çatlayacakmış gibi geliyordu. Kardeşim dediğim adam ve sevgilim. Aklımın ucundan dahi geçmezdi. Aslında düşününce ikiside aynı gün ortadan kayboluyorlardı, sonra aynı gün yeniden geliyorlardı, çok iyi anlaşıyorlardı. Şimdi taşlar yerine oturdu. Ah! Ne kadar da safım. Aslında zeki bir insanım ama aşk insanın gözünü kör ediyor işte. Dibinde olan şeyleri goremiyor. Peki ben şimdi ne yapmalıyım? Ayça benim herşeyimdi. Nefesimdi o benim. Ben şimdi nefesim olmadan nasıl yaşarım. Belki de yaşamamalıyım. Yaşamak için bir tek nedenim bile yok. Hem ölürsem belki cennet kokan annemi de gözleri güven veren babamı da görürdüm. Hem onları göremesem bile karanlığa kavuşup huzur bulurdum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞK ACIDIR (DÜZENLENİYOR)
RomanceAcılar içinde kıvranırken bir ışığa tutunursun. Dünyan bu ışıkla aydınlanır. Sonra o ışığı kaybedersin. Anlarsın ki o ışık sahteymiş. Bir ilizyon gibi var olduğunu sanırsın ama yoktur. Bu sahteliği anladığında ise geriye sadece acı kalır. Aşk o ışık...
