AŞK ACIDIR (DÜZENLENİYOR)

Anlaşma

Çağrı

" Sen...sen...sen "

Resmen konuşamıyordum.

" Ben ne ?"

dedi tek kaşını kaldırarak. Kız tek kaşını kaldırabiliyordu.Allah var şimdi çokta yakışıyor kıza. Neyse canım banane. Ben kaldıramadığım için bu durum canımı sıkmıştı o kadar. Benim yapamadığım şeyleri başkaları yapabilince biraz sinirleniyordum. Hoş bir özellik olmadığının farkındaydım ama düşüncelerime yön veremiyordum.

" Sen bir dahisin."

dedim ve kıza sarıldım. Kız önce öylece durdu daha sonra ise beni itti ve sinirli bir şekilde

" Neden dahiymişim ben? "

diye sordu.

" Çünkü sayende aklıma çok iyi bir fikir geldi."

" İyi git fikrini gerçekleştir o zaman bende rahat rahat intiharımı edeyim."

Uçurumun sonuna doğru yürümeye başladı.

" Fikrimin ne olduğunu merak etmiyor musun?"

Bu sefer bıkkın bir ifadeyle bana döndü.

" Merak etmiyorum desem beni rahat bırakacak mısın?"

Kafamı olumsuz anlamda salladım. Kız uçurumun ucuna oturdu.

"Anlat. Dinliyorum" 

"Peki, öncelikle planım için sana ihtiyacım var ve bunun için yaşaman gerekiyor."
Bir şeyler söylemek için ağzını açtı.

" Lütfen sözümü kesmeden beni dinle zaten sonunda istemezsen seni zorlayamam."

Kafasını tamam anlamında salladı. Bende devam ettim.

" Benim bir sevgilim var. Daha doğrusu vardı. Benim için artık yok. Beni önce hayata bağladı. Sonra bu uçurumun kenarına kendi elleriyle itti beni. Biliyorum sen şimdi bu adam ne saçmalıyor diyorsun. Anlatayım sana benim annem öldü. Babam zaten ben 5 yaşındayken ölmüş. Onunla ilgili hatırladığım çok az anım var. Annemde ölünce kimsesiz kaldım anlayacağın ve sonra onu gördüm. O bakışları, gülüşü her şeyiyle cennetten gelmiş gibiydi. Büyüsüne kapılmamak imkansızdı. Ve Bum! Birde baktım ki aşık olmuşum. Birlikte eğleniyoruz onunlayken her şey güzel geliyor. Onsuz iken her an yanımda olsun istiyorum. Onun için hayata tutundum ben. Onunda beni sevdiğini sanmıştım ama sevmemiş. Beni kardeşim dediğim adamla aldattı." Son sözü söylememle konuşmam boyunca hiç bana çevirmediğini suratını çevirdi ve gözlerimin içine baktı. Gözlerinde bir anlık şaşkınlık gördüm.

" Peki benden ne istiyorsun? "

Evet güzel soru en zor kısma gelmiştik ben bu kızı nasıl ikna edecektim. Bir süre sessiz kaldım. Bakışlarını üzerimde hissedince artık konuşmam gerektiğini anladım.

" Senden bir süreliğine sevgilim olmanı istiyorum. Karşılığında ne istersen yaparım."

Kız bir kaç dakika cevap vermeden yüzüme baktı. Artık şaka yaptığımı falan mı düşündü acaba diye içimden geçiriyordum ki konuşmaya başladı.

"Ne istersem mi?"

" Evet. Ne istersen."

Çağrı

Kızın anlattıklarıyla kısa çaplı bir şok geçirdim. Tesadüfe inanmam. Bu kızla hayatlarımız çok benziyor. Bu tesadüf olamaz. Bu kader. Kızın dediklerini tekrar düşündüm.

" Bende senden bir süreliğine  sevgilim olmanı istiyorum."

Bu isteğine karşılık nasıl bir tepki verdiysem yüz ifademe bakıp gülmüştü. Onu ilk kez içten gülerken gördüm. Gerçekten komik görünüyor olmalıydım. Gülüşü Ayça' nınkinden çok farklıydı. Ayça' nın gülüşü sanki dünyadaki tek gerçek gülüşmüş gibi geliyordu bana ama bu kızın gülüşü daha gerçekti sanki. Gülüşüne baktığımı fark edince hemen ifadesiz suratını takındı.

"Nasıl yani? Neden böyle bir şey istiyorsun ki?"

Bıkkın bir şekilde anlatmaya başladı.

"Benim çocukluğum çok güzeldi. Annemde babamda yanımdaydı. Beni çok severlerdi. Benimle hep ilgilenirlerdi. Bende çok şımarık bir kızdım. Hayatımın en kötü akşamında bir kaza oldu. Annemle babam benim haylazlıklarım yüzümden kavga ediyordu. Annem babama bağırıyordu. Ben çok korkuyordum. Arka koltukta sessizce ağlıyordum. Annem ve babamın yanında bile rahatça ağlayamıyordum. Kimsenin beni güçsüz görmesini istemiyordum."

Sanki konuşmakta zorluk çekiyordu. Gözünden bir damla yaş yere düştü. Seslice yutkundu.

" Birden karşıdan gelen bir arabanın ışığı gözlerimi kamaştırdı ve gerisi karanlık. Korkudan bayılmışım. Gözlerimi açtığımda bir hastane odasındaydım. Babam ölmüş. Annem ise hafif yaralı bir şekilde kurtulmuş. Annem babamın ölümünden hep beni sorumlu tuttu. Benden nefret etti. Haklı da. O kazadan ben de hep kendimi sorumlu tuttum. 17 yaşımdan beri bana bir kere bile kızım demedi. 1 sene sonra başka bir adamla evlendi. Evlendiği adam bana saldırdı. Bende bu yüzden evi terk ettim. Birçok işte çalıştım. Hayatımı bir şekilde devam ettirdim. Sonra onu gördüm. Senin dediğin gibi gülüşüyle, bakışlarıyla cennetten çıkmış gibiydi. Sonra ilk görüşte aşk. O benim çalıştığım kafeye müşteri olarak gelmişti. Oda benden etkilenmişti. Başta korktum. Tersledim onu. Sonra kendime engel olamadım ve sevgili olduk. Her şey o kadar güzeldi ki hiçbir şeyin bu kadar mükemmel olamayacağını anlamam gerekirdi. Kafede birlikte çalıştığım bir kız vardı. Aramız çok iyiydi. Aslında herkesle çabuk kaynaşırım. Bu kızla da hemen kaynaşmıştım ama onda diğerlerinden farklı olan beni kendine çeken bir şey vardı. Bana çok iyi davranıyordu. İş çıkışlarında da birlikte takılıyorduk. Çok iyi anlaşıyorduk. Bugün kafeyi Sinem kilitleyecekti yani şu iyi anlaştığım kız. Bende çantamı orada unutmuşum. Çantamı almak için kafeye gittiğimde Berk ile Sinem' i bir şeyler konuşurken gördüm. Bu arada Berk benimki oluyor. Yani eski benimki. Neyse işte yarın benim doğum günüm bana süpriz yapmak için konuşuyorlardır diye düşündüm. Sessizce yaklaştım ve konuştuklarını dinlemeye başladım. Sinem Berk' e
Bırak artık şu salak kızı beni kıskandırmak için onunla yakın olduğunu biliyorum.
dedi. Berkte bunun dudaklarına yapıştı. Yani hikayelerimiz benzer."

Neşeden uzak bir gülümsemeyle bana baktı. O an içimden ona sarılmak geldi ama yanlış anlar diye kendimi tuttum. Gözünden bir damla daha yaş düştü. Yaşı eliyle sertçe sildi ve "Ahhh! Ağlamaktan nefret ediyorum!" diye bağırdı. Bende daha fazla kendime hakim olamadım ve ona sarıldım. Bir süre karşılık vermeden ağlasa da sonunda oda ellerini belime doladı.

İkimizin de intihar etmek için aynı uçurumu seçmesi bence tesadüf değildi. Tesadüflere inanmazdım. Bu resmen kaderin bir oyunuydu. Belki de ikimizi bir araya getirip yaralarımızı sarmamızı istemişti. O an karar vermiştim. Bu kızı mutlu etmeye çalışacaktım ve de kendi yaralarımı sarmaya.