Circle Of Love Is Never Ending

Coline - 33

Magdamag na inisip ko yung huling sinabi ni Ryan na 'be ready'. Be ready for what? Sa magiging paghaharap nina Jomar at ng kambal? Is he gonna tell Jomar about this? No!. I freakin' know him.

Lumabas ako ng bahay ng masigurong tulog na ang kambal. Si mommy till now e wala pa din. Nagsabi na rin naman ito na bukas na uuwi dahil delikado na rin naman habang si Aica? Ayun kausap si Angelo sa laptop. Natutuwa ako na nagkakamabutihan na ang dalawa. Di ko tuloy mapigilang isipin yung time na pinagseselosan ni Jomar si Angelo. Those times na nakakatuwa dahil yung itsura ni Jomar na sobrang pikon. Our past.

Humiga ako sa couch sa may garden and suddenly look at the stars. Masaya ako. Oo! Sobrang saya na finally, wala na talaga yung galit ko kay Jomar. Na handa na uli akong magsimula kasama siya sa buhay namin ng kambal.

Nakapikit ako habang masayang inaalala uli ang lahat samin ni Jomar until my phone vibrated. I smiled when I saw his name.

"Babe.." kahit nag half day lang ito today para magpahinga, halata pa rin ang pagod sa boses nito. "Please be here tomorrow afternoon."

I really missed him. Kahit ilang buwan na kaming nagkikita. God knows how much I wanted to be with him. Forever.

"Promised, I'll be there." Babalik ako sayo bukas dahil handa na akong papasukin ka hindi lang sa buhay ko kundi pati ng kambal.

"I love you, Ara" a tears fall from my eyes as I heard him saying those words.

I love you too, Jomar. I will always loving you. I want to tell it out but I remain myself quiet.

"See you." Then I ended the call.

Tomorrow is the start of our new life. And I am ready to face it together with them.

Hindi ko namalayan ang oras. Nakakataka lang kung paano akong napunta sa kwarto samantalang ang alam ko ay nasa garden ako.

Bumangon ako at agad na bumaba, wala na kasi sa tabi ko ang kambal pag gising ko.

From my place, I saw the twins playing with my Kuya's, Mommy and Aica, naka school uniform na ang mga ito.

"You look so happy kambal." I interrupt them.

"Yes mom. We're just happy that our tito's visited us!" Happiness we're on Yesha's face. Umupo ako sa bakanteng upuan at inayos ang uniform ng mga ito. Ilang linggo na lang at birthday na ng mga ito. I smiled bitterly. Its been six years ng palakihin ko ang bunga ng pagmamahalan namin ni Jomar and later, Im going to tell him about this lovely kids of mine.

"Mag aaral kayong mabuti ah." I tell them, "then you could be like your tito's. Successful!" Sabi ko, from my peripheral vision, I saw guilt on kuya Jerome's expression. Hindi naman ganun kalaki ang galit ko sa kanila pero di pa rin maaalis sa isipin ko na isa sila sa rason kung bakit ako iniwan ni Jomar noon. Siguro nagtatampo na lang dahil kung hindi kami naghiwalay nun, baka happy family na kami ngayon.

"Ako na ang maghahatid sa kambal." Kuya Rial presented, "I'm going to treat them."

Tumango naman ako at humarap sa kambal. Araw na naman kasi ang bibilangin bago uli kami magkita ng mga ito kaya mas lalo akong nalulungkot.

"Mommy, hanapin mo pa din si daddy ah." She kiss me atsaka sumunod kay kuya Rial.

"See you soon, mom! I love you." Then sumunod na si Yael sa kotse. I just wave my hand at sinunandan silang palabas ng bahay. Nang mawala na sila sa paningin ko e bumalik ako sa kinaroroonan nila Mom. I saw disappoinment on the rest of my kuya's face.

"Hinahanap mo nga ba ang tatay ng kambal?" Kuya Jay's eyes on me and I just rolled my eyeball on them.

"Ara, we've told you to stop those crazy thing, right?" Here we go again. My super overprotective slash selfish kuyas.

"As you can see, my kids wants to meet their daddy. They're really looking toward it." Kuya Jeff sigh. Hinilot nito ang sentido marahil ay nainis na naman sa inasta ko.

"Ara! Maghanap ka na ng iba. Yun ang pagtuunan mo ng pansin at ipakilalang tatay ng kambal." My eyes widened but not in shock but in disbelief.

"Are you really a college graduate? A Degree holder? Kung mag isip kayo, akala nyo ganun kadali. Bakit? Kayo ba yung nagmamahal at nasasaktan? I choose to love him and you're fcking out on my hell decision." As I blur it out. Pumunta na ako ng kwarto at inihanda ang sarili. I want to get out of here. Kahit gustuhin ko pa na mag stay para sa kambal, I cant or I don't want. Bumabalik na naman kasi yung inis at galit ko kina kuya.

I am ready to leave na ng lumapit sakin si Mommy at niyakap ako. "Makakabuti sayo ang sinasabi nila."

This time umalis ako sa pagkakayakap ni Mama. I used to call her Mama when I get mad at her. Alam kong mali ang magalit sa mga magulang natin pero di naman maiiwasan yun.

"I have to go Ma. Iiwan ko po uli sa inyo ang kambal and thanks for taking care of my kids." Lumabas na ako at sumakay sa sasakyan ni Aica. Hindi na ako lumingon sa bahay. hindi na rin ako nagpaalam kina Kuya. This time ayoko muna silang makausap. Not until I tell everything to Jomar.

----

Finally reality :) happy 5k reads! Thank you po!