Circle Of Love Is Never Ending

Coline - 42

Let the real show begin!

--

[Ara's POV]

"Daddy, you're here!" masayang sigaw ni Yesha, bakas na bakas dito ang saya lalo pa at nagtatalon ito habang hawak ang isang kamay ni Jomar. Samantalang si Yael naman ay hindi maalis ang pagkakayakap kay Jomar.

Yumuko ako, tumalikod at nagsimulang maglakad papunta ng restroom. Hindi ko alam kung anong mga posibleng mangyari dahil sa nalaman ni Jomar. Hindi ko alam. Basta blanko ang utak ko ngayon ang gusto ko lang mahiga at umiyak pero mukhang sinisingil na ata ako ng tadhana sa ginawa kong mali dahil hinawakan na naman niya ako sa braso at saka hinila palabas ng school. Sa parking ng school kung saan nakapark ang kotse nito. Umalis si Mang Rogelio bigla at ipinasok ako nito sa kotse niya ng walang kahit anong sinasabi.

Napapikit ako nang malakas na hinampas nito ang manibela. Ramdam ko yung galit sa ilang paghingang malalim nito at sa ilang murang ibinulalas nito.

"Sht!"

"Hindi mo sila anak." What a great lie. Pag-uumpisa ko sa kaniya.

"Tngina Ara. Kahit hindi ko sila ipa-DNA test, alam kong anak ko sila. Nararamdaman ko." oo nga naman. Bakit nga ba ako nagsisinungaling sa isang bagay na halata naman ang katotohanan.

For petes fcking safe! They are exactly look alike!

Long silence persisted between us. One, two , three minutes, I don't know how long. I don't have time to count the time, all I want to do now is to get out on his fcking car.

"Bakit, Ara?" sa wakas ay nagsalita na siya pero hindi ko alam kung paano kong sasagutin ang tanong niya kaya nanatili akong tahimik habang nakayukom ang pawisan ko nang kamay. "Bakit mo sila tinago sakin?"

Hindi pa rin ako nakatingin sa kaniya.

"Ptangina naman, Ara!" Napalunok pa ako dahil hindi ko talaga alam kung paano sasagot sa tanong niya. Hanggang sa bumalik na naman ako sa nangyari six years ago, at dahil sa ginawa kong yun bumalik na naman lahat ng sakit. "Ara, I'm aski---"

"Tinatanong mo pa talaga ako Jomar?" this time hinarap ko siya at ngayon ko lang nakita na umiiyak pala ito. Dmn! This is the first time that I saw him crying. Hindi ko inexpect na ganun pala kasakit dito ang ginawa ko pero Ptangina! Walang wala pa yan sa sakit na ginawa niya sakin. "Tinatanong mo talaga ako? Tngina rin Jomar, iniwan mo kong bigla! Ilang beses ko ring sinubukang sabihin sayo ang tungkol sa mga bata. Ilang beses akong pumupunta sa inyo at nagbabaka sakaling nandun ka pero anong napapala ko? Wala! Dahil nawala ka na lang na parang bula. Matapos mong makipag break, hindi na kita nahagilap." nagsimula na naman pumatak yung mga luha ko. Pinunasan ko na ito bago pa kung anong masabi ko. "Bakit mo pa ba kailangang malaman yung rason ko, e binasura mo na naman ako noon."