Circle Of Love Is Never Ending

Coline - 20

Ayan na pows :)

Nga po pala. Okay pa ba ang storya ko? Salamat.

-----------------------------

Yeah. Si Jomar nga ang lalaking kaharap ko ngayon. Panay na ang lunok ko pano, di ko maiwasang kabahan. Its been six years!! Six f*cking years ng matapos ang lahat sa amin.

I can't believe this. Magtatagpo pa pala ang landas namin and the worst here is dito pa sa bagong project ko. Napakamapaglaro nga naman ng tadhana. Kung kelan naman nakakalimutan ko na siya saka pa kami pagtatagpuin uli. Para namang hindi saksi ang tadhana sa paghihirap ko noon para lang kalimutan ito.

Pero hanggang ngayon ay ramdam ko pa rin yung sakit na ginawa niya noon. Yung araw na nakipaghiwalay siya without giving me a damn reason. Para akong tanga na nangangapa sa dilim. Umiiyak sa isang bagay na hindi ko alam ang rason. Nasaktan sa isang bagay na hindi nasabi sa akin. Ghad! It really hurts.

Nang salubungin ko ang mga titig niya, expressionless pa din siya. Wala akong mabakas na kahit anong emosyon mula sa kaniya kaya't nag iwas na lang ako ng tingin. Dahil sa totoo lang, hindi ko na kaya makipagtitigan sa kaniya. Nasasaktan pa din ako sa ginawa niya. Tanga ba ko? E sa hindi ko siya makalimutan e.

"Can we start? I'm f*ckin' bored here." Walang ganang sabi niya. Napalunok ako ng pasadahan niya ako ng tingin. Mabuti na lamang at nakaupo ako. Kundi, siguradong mula ulo hanggang paa ang tinignan niya.

"Relax bro..." awat sa kaniya ni Mr. Gray. Bahagya itong tumingin sa akin bago muling hinarap si Jomar, my dear Joseph Jomar. "May maganda pa naman tayong kasama ngayon."

Nagsalubong ang mga kilay nito ng humarap sa akin, "I can't see."

*$#@%#*# g*go din tong Jomar na to e.

Sarap lang sapukin. And why is he acting cold? Talaga bang wala na ko sa kaniya at ayaw nya na kong makita?

"Dont be too harsh Mr. Arellano. Baka matakot na nyan satin si Ms. Marquez.." Mr. Flavio said while smiling. Ohgad. Sige ngumiti lang kayo para di na ko kabahan sa mokong na to. Okay na rin kayong gawing inspirasyon para sa nararamdaman kong kaba.

But how did he become an Arellano? All I know is he were using Hernandez right? Hmm well? Nevermind.

"Tss. She's not worth it." Fudge. Did he really say that I am not worth it? Did he know how hurt it was? Specially from him? Did he?

No? Then fcked him. How dare him to tell that? Ako pa hindi worth it? Ako pa na walang ibang ginawa kundi ang mahalin sya ng totoo? Ako pa?? Ako pa na iniwan nya lang basta? Ako pa ba ang walang halaga huh?? TELL ME THAT F*CKING TRUTH.

Not now, Ara.

"Something happened?" Nagtatakang tanong Ni Charles. Bumaling naman ito sa iba pa pero mga makahulugang ngiti lamang ang ibinigay nito sa akin lalo na ni Ryan. Well, Ryan. Alam kong sa kanilang lima, ito at si Jomar lamang ang nakakaalam sa nakaraan nila but who cares now?

I am not worth it na nga daw diba? Ansakit lang? Bakit kung makaasta siya parang siya yung nasaktan? Ako ba? Ako ba yung nang iwan samin?

E bakit nga kasi masakit yung sinabi niyang yun? kasi hindi totoo? Or baka naman may point na nagsasabing, totoo kasi guilty ako. Guilty na hindi ko sinabi sa kaniya dati na buntis ako. Na nagkaanak kami?

E dapat ko pa bang sabihin? Babalikan nya ba ko kung sakaling nalaman nya? E nung nagmakaawa nga ko sa kaniya dba wala naman nangyari? Lumuhod na ko at lahat wala pa din diba? Saka Kinaya ko naman na buhayin yung mga anak ko diba? Selfish? Oh common! Shut up.

"I think, we have to start na. We need to finish this within two hours." Ayan. Save from the bell talaga ako ni Ryan.

Ayun, kahit medyo naiilang nag start na rin ako.

After two hours natapos na din. Agad akong nagpaalam sa lima at nagmadaling lumabas. Kahit hindi ko kabisado yung lugar na yun pinilit ko pa ring hanapin yung c.r pero hindi ko pa man nakikita yung c.r may kung sino ng humatak sa akin papasok ng isang kwarto. Teeneng Kumpanya to, ang laki naman e. At sino pa nga ba?? Si Jomar na bigla na lang din akong siniil ng halik. Sh*t. I miss his lips pero teene lang?

Pilit akong kumawala pero para lang akong tanga. Ilang beses ko pa siyang itinulak pero wala pa din..

"Hayop ka naman Jo..mar" i said between of HIS F*CKING yet heaven kisses. "T*ng ina mo naman, bitawan mo ko"

Pero sh*t lang talaga dahil isinandal niya na ko sa pader at mas lalong diniinan yung paghalik sakin. Pakiramdam ko nga nagdudugo na yung labi ko sa ginagawa niyang paghalik.

Sinampal sampal ko siya pero wala pa rin hanggang sa maramdaman ko yung kamay nya sa loob ng damit ko kaya mas lalo akong nagpanic.

"Anong ginagawa mo?" I still said between his kisses. He just smirked at bigla na lang akong inihiga sa sofa na nasa kwartong iyon ng hindi binibitawan ang mga labi ko. He is so damn hungry. Oh poor Jomar. Hindi ba siya nasatisfied sa babae nito kanina? Hello Ara! Tama bang magtanong tanong pa!! Pilit kong nilalabanan si Jomar but I was too weak cause he is now pressing mg breast with his right hand. Napangiti siya ng mapaungol ako. Ghad. That sensation. He's the only man who could make me moaned like the way I do right now.

OMG. Nakalimutan ko na ba lahat ng mga negative feelings ko for him for almost six years? Pero paano na lng yung paghihirap ko na kalimutan siya sa loob ng anim na taon? I can't believe this. Namiss ko ba ang ganitong bagay with him? But I can't cause he hurt me not once, not twice but a lot. He broke up with me without giving atleast one reason.

Hindi ko alam kung saan ko nakuha ang lakas ng pagtulak ko sa kaniya dahilan para lumayo ang katawanan niya ng bahagya sakin at maputol ang halik niya.

Isang malakas na sampal ang ibinigay ko sa kaniya.

"How dare you to do this? Ang kapal talaga ng mukha mo no?" Tumayo ako, inayos ang sarili at agad na tinungo ang pintuan "nandito ako sa kumpanya nyo para magtrabaho, hindi para magpakatanga o makipaglandian ule sayo."

"Really?" Nanlambot ako bigla ng maramdaman ang hininga niya sa kabilang tainga ko. Tss. Electricity. Pinilit kong pakalmahin ang puso kong kanina pa nagwawala. Well, di na naman siguro kayo magtataka kung bakit di ba? Di naman ako matagong tao para hindi niyo malaman na mahal na mahal ko pa rin siya despite of what happened.

"Next time na gawin mo uli yon, sa presinto na tayo maghaharap." Mariin kong sabi sa kaniya. Patakbo akong lumabas ng kwartong iyon, nang umiiyak? Ofcourse not. Ubos na ata yung mga luhang naiiyak ko noon ng iwanan nya ko?

Tss. My worse past yet the happiest part of my life. Joseph Jomar Hernandez.

Nakasakay na ko ng taxi pero hanggang ngayon, siya pa din yung nasa isip ko. I know, I am professional when it comes to work but sht... how can I work properly kung mas madalas ko na siyang makikita? Hindi ko napaghandaan yung ganito. And as of now, I really don't know what to do.

It's been a hard day for me. Ghad.

Why here? Why now, Jomar?

Bakit kung kelan handa na ko saka ka pa bumalik. At pesteng mga luha ka, kelan ka ba titigil sa pagpatak ng dahil sa lalaking yun? Hanggang kelan ka ba mananatili sa mukha ko?, hindi naman tambayan yan e.

Sige Ara. Magpakasaya ka kahit durog na durog na yang puso mo.

------------------------------

kyaaaaaaaaaaaaaaaah! So much excited na ko. hahahaha