'Wat?' Schreeuwt shawn in mijn oor. Hij kijkt zo boos dat ik er bang van word. Ik kruip naar de andere kant van het bed en kijk hem bang aan. Als hij me ziet verzacht zijn blik en zegt 'ben ik haar vader?' Ik kijk hem aan, hij ziet er uit alsof hij elk moment kan gaan huilen. 'Ja je bent haar vader' zeg ik zacht. Hij vloekt en zegt 'waarom heb je nooit iets gezegd? Dat kind is zonder vader opgegroeid! Ik vergeef dit mezelf nooit. Hoe kon je' ik kijk hem woedend aan, hoe kan hij dit nou zeggen? Ik schreeuw boos terug 'vraag je dit nou serieus? JIJ bent degene die mij verliet zonder reden, zonder maar iets te zeggen. Ik heb je gebeld, gemaild, getweet. Nergens reageerde je NERGENS.' Hij kijkt me aan en begint te huilen. 'Tess het is niet wat je denkt, ik wou je niet verlaten maar ik moest. ' nou word het helemaal mooi zeg. Hij moest.... tuurlijk.. 'ik geloof er geen zak van, niks moet, en je had me het kunnen vertellen, dan snapte ik het, ik zou je begrijpen.' Fluister ik 'maar je zei niks, je liet me achter met een grote wond in mijn hart, ik voelde me waardeloos, gebruikt' ik kijk hem aan en loop de kamer uit. 'TESS WACHT!' Schreeuwt hij nog achter me aan. Ik loop naar beneden, neem de hond mee en loop naar buiten. Ik loop naar het park en ga op het bankje zitten. Ik moet nadenken er is zoveel gebeurt vandaag. Kan ik Shawn ooit nog vergeven? Moet ik Jennie vertellen over Shawn? Ik weet het niet meer. Ik ben zo moe. Als ik wakker word lig ik nog steeds in het park. Ik kijk hoelaat het is want het is al donker. Het is al 8 uur. Snel naar huis voordat ze merken dat ik weg ben. Ik loop richting huis. Als ik de straat in loop hoor ik Shawn schreeuwen 'JONGENS ZE IS HIER' ik wil naar ze toe lopen. Plots voel ik een harde steek in me buik. Ik schreeuw het uit en val op de grond. Shawn rent naar me toe 'tess, tess wat is er?'ik kreun en hij tilt me op. Hij rent naar binnen terwijl hij in paniek tegen me praat 'blijf wakker Tess, het komt goed!' Hij rent de kamer in en Mag gilt. Iedereen rent naar me toe, shawn gaat op de bank zitten en legt mij ook op de bank, ik leun met mijn hoofd tegen zijn been. Ik gil het uit van de pijn, de steken blijven maar komen. Ik hoor cam praten tegen de telefoon 'mijn zusje is zwanger en het gaat helemaal verkeerd laat meteen een ambulance komen, met spoed!' Shawn houd mijn hand vast en stelt me te rust 'het komt goed, het komt allemaal goed, knijp mijn hand maar fijn als het pijn doet. De steken worden minder en ik ben gestopt met gillen. Iedereen kijkt en Nash vraagt hysterisch 'gaat het weer tess? De ambulance komt zo' ik knik. Dan voel ik een steek die zo hard is dat het voelt alsof er een mes in me word gestoken. Ik schreeuw het uit en alles word zwart.
