We lopen naar binnen. Aaron zit al in de wachtkamer, hij ziet er super moe uit. ik kijk bang naar Shawn en hij pakt mijn hand 'het komt wel goed' fluistert hij. 'Mevrouw Dallas en Meneer Carpenter?' een jonge vrouw komt binnen lopen. ik knik en we lopen met haar mee. we lopen een kamertje in en er staat een jonge man 'Welkom, ik ben dokter Haynes, maar noem me maar Colton. ik ga vandaag een DNA-test bij jullie afnemen.' ik knik en stel me ook voor, Aaron in tegendeel staart alleen maar voor zich uit en zegt dan 'kunnen we snel beginnen' ik kijk Colton verontschuldigend aan en hij glimlacht geruststellend naar me. 'Mijn assistente zal de test bij meneer Carpenter afnemen en ik bij deze lieve baby' het meisje en Aaron lopen het kamertje uit en meteen zeg ik 'sorry voor zijn gedrag maar hij is nog niet klaar hier voor enzo' hij glimlacht 'dit maak ik dagelijks mee maar dat ben ik al wel gewend, maar zullen we maar beginnen?' ik knik en til Daniel uit de maxicosi en geef hem aan de dokter. Hij neemt bloed af en doet nog andere dingen waar ik niks van snap. na een half uurtje is hij klaar en en even later komt Aaron ook weer terug. ' Jullie mogen in de wachtkamer wachten en we roepen jullie als de uitslag bekent is' zegt Colton. we lopen terug en ik plof neer. 'Aaron... we moeten echt praten' zeg ik. hij kijkt me bang aan 'Tess, ik kan dit niet. het is haast zeker dat Daniel van mij is. Ik kan dit niet nu al' zegt hij. ik slik en Shawn grijpt mijn hand vast en knijpt er geruststellen in. ik zucht en zeg 'je zal wel moeten, je kan ons niet in de steek laten' hij kijkt voor zich uit en negeert me. Dan komt Colton aan lopen 'Tess, Aaron, de uitslag is bekent' ik ben super zenuwachtig en wil achter Colton en Aaron aanlopen als Shawn mijn hand grijpt ' het komt goed Tess, Als hij de vader is of niet, het komt goed' hij geeft me een knuffel. zwijgend lopen we naar het kamertje en gaan we zitten. ' nou... eerst wil ik nog eve..' Aaron onderbreekt Colton midden in zijn zin 'zeg het nou maar' Colton knikt en kijkt mij aan. ik glimlach en wacht op zijn antwoord. 'Uit de DNA-Test blijkt dat Aaron de vader is van Daniel' Aaron vloekt en stormt de kamer uit. Het dringt pas tot me door als Shawn voor mijn ogen langs zwaait en me bezorgd aan kijkt. ik weet niet wat ik moet zeggen en ik weet eigenlijk ook niet wat ik er van vind. ik begin dus maar gewoon te huilen. niet omdat ik het erg vind, of mischien ook wel, maar vooral omdat ik blij ben dat dit gedoe achter de rug is. Shawn gaat staan en trekt me omhoog. hij trekt me in een knuffel en ik huil uit. Colton staat nogal akward toe te kijken. ik lach om zijn gezicht en zeg 'bedankt Colton' hij knikt en zegt 'geen probleem, en als je nog iets nodig hebt of iemand nodig hebt om te praten kan je hier altijd terecht.' ik bedank hem en we gaan naar huis. Ik leg Daniel in zijn wieg en plof zelf ook op mijn bed. ik voel het bed inzakken en ik kruip meteen tegen Shawn aan. al is het nog maar laat in de middag, ik ben al super moe en ik val langzaam in slaap
