Ik word wakker van allemaal gepiep en geschreeuw. Ik wil mijn ogen openen maar het lukt niet. Ik wil gaan zitten maar ik kan niet. Ik wil zeggen dat ik okay ben, maar er komt geen geluid. Ik hoor een stem 'NEE IK BEN NIET RUSTIG, ZE IS MIJN ZUSJE, MIJN BESTE VRIENDIN! STRAKS WORD ZE NIET MEER WAKKER' ik herken de stem, het is Cameron. Dan hoor ik iemand terug schreeuwen 'JE BENT ECHT NIET DE ENIGE DIE BEZORGT IS, IK VERGEEF ME ZELF NOOIT DAT IS HAAR VERLATEN HEB, IK BEN EEN EIKEL, IK HAAT MEZELF ER IEDERE DAG OM!' Dan gaat de deur open en ik hoor kleine stapjes 'hoi ome cam en ome shawn' hoor ik een verdrietig stemmetje. Mijn hart maakt een sprongetje, Jennie. Ik voel het bed naast me inzakken en voel warmte van iemand. 'Hey mammie, word je snel weer beter? Ik kan niet zonder je' ze begint zachtjes te huilen 'ik mis je zo, ga alsjeblieft niet dood, ik vind je zo lief mama' jennie huilt zachtjes en klamt zich aan me vast. Ik voel dat ze van het bed getild word en hoor cameron zachtjes 'stil maar schatje, het komt allemaal goed, mama word weer beter' ik hoor de stoel naast mijn bed kraken. Er zit iemand op. Iemand pakt mijn hand, Shawn. Ik voel het aan de zachte hand. 'Kom we gaan even wat eten halen jen' cameron en jennie lopen de kamer uit. De deur valt weer dicht en het is stil. Ik wil huilen, ik wil schreeuwen, ik wil zeggen dat ik beter ben, ik wil ze knuffelen, ik wil ze zien. Maar ik kan het allemaal niet. Plots begint Shawn te praten. 'Ik weet niet als je me hoort tess, maar ik moet je dit zeggen. Ik hou van je. Ik haat mezelf dat ik je verlaten heb, ik dacht alleen maar aan mijn carriere. Ik ben een egoist, een sukkel. Ik hoop zo dat je me op een dag vergeeft en dat we vrienden kunnen zijn. Dat ik een vader voor Jennie kan zijn. Ik hoop het zo. Maar als je me niwt vergeeft en niet wil dat ik het jennie vertel dan doe ik het niet' ik hoor een snik 'word snel wakker, we missen je' hij pakt mijn hand steviger vast. Ik wil hem geruststellen. Ik probeer mijn ogen open te doen. Hoe hard ik mijn best ook doe, het lukt niet. Zijn grip op mijn hand word losser. Ik probeer in zijn hand te knijpen. Het lukt niet. Kom op tess, concentreer je. Met alle kracht die ik heb probeer ik in zijn hand te knijpen. Het lukt! Een zacht kneepje in zijn hand. Hij schrikt en staat op en loopt de kamer uit. Even later komt hij met iemand binnen. 'Ze kneep echt in mijn hand! Ik heb het me niet verbeeld' hoor ik shawn boos zeggen! 'Sorry maar dat kan niet' zegt de dokter nerdy. Wat een rotvent, waarom gelooft hij Shawn niet? Ik moet het bewijzen. Ik ga nu mijn ogen opendoen. Ik probeer en probeer. Het voelt alsof je van de bodem van zee omhoog moet zwemmen zonder lucht. Het lukt niet. Ik wil huilen. Ik probeer het nog 1 keer. Ik zwem en zwem, zoe ver ben ik nog nooit geweest, ik moet verder ik moet het halen. Plots lukt het, ik hap naar adem en open mijn ogen. 'Tess?' Fluistert Shawn.
