Ik kijk Shawn aan, hij mag het vertellen. Shawn kijkt me hulpeloos aan. Ik zucht en zeg 'Shawn is jou vader' bang kijken we naar Jennie. Haar mond valt open en haar ogen zijn haast groter dan tennisballen. Dan begint ze heel hard te lachen. Verbaast kijken we haar aan. 'Hahahahah goede grap hoor' lacht ze. Oh shit ze denkt dat het een grap is. Ongemakkelijk zegt Shawn 'Jen, het is echt waar, kijk' hij pakt zijn portemenee en pakt er een foto uit. 'Dit zijn wij 6 jaar geleden.' Jennie kijkt me bang aan 'is het waar mam?' Ik knik en kijk naar beneden. Ik zie dat Shawn elk moment in tranen kan uitbarsten. Zelf kan ik me ook moeilijk inhouden. Ik zie een traan lopen bij Shawn. Jennie het niet en kijkt nog steeds voor zich uit. 'Ik heb een papa' mompelt ze 'nu ben ik niet meer anders en kan brigitte me nooit meer me pesten' ze kijkt op en krijgt een grote lach op haar gezicht. Dan ziet ze Shawn. 'Papa niet huilen ik ben heel blij met je' zegt ze en ze loopt naar Shawn, die inmiddels nog harder is gaan huilen. Eigenlijk ziet het er echt heel lachwekkend uit, maar omdat het best zielig is lach ik maar niet. Jennie geeft Shawn een knuffel en gaat bij hem op schoot zitten. Dan zegt ze 'zijn jullie gescheidt?' Ik glimlach en zeg 'ja we zijn gescheiden' Jennie kijkt serieus en zegt ' waarom' ik kijk Shawn aan, nu mag hij eindelijk iets zeggen. Shawn slikt ' omdat ik een sukkel ben, ik wou heel graag een beroemde zanger worden. Op een dag was er iemand die mij kon helpen maar dan moest ik direct meekomen naar een ander land. Dat heb ik gedaan, ik dacht dat jou mama nog wel later ook kon verhuizen. Maar dat mocht niet van die meneer. Ik heb er zo'n spijt van dat ik dat gedaan heb wany daardoor ben ik haar en jou kwijt geraakt. Het enige waardoor ik me minder schuldig door voelde is dat ik al mijn liedjes over haar schreef' ik slik, volgens mij had hij het meer tegen mij dan tegen Jennie. Jennie kijkt een beetje boos en komt naar mij toe. 'Dat is stout van je papa' zegt ze boos. Shawn knikt. 'Ben je nog boos op papa?' Vraagt Jennie aan mij. Het is een hele tijd stil en ik denk na, dan zeg ik 'ik denk dat ik niet meer heel boos op papa ben, en dat we best vrienden kunnen zijn' jennie lacht en zegt 'dan ben ik ook niet meer boos' Shawn en ik lachen. Shawn kijkt me aan en zegt 'dankje Tess, dit betekent allemaal veel voor me' ik woord rood. Dan begint Daniel te huilen. Pfoee me redding, snel loop ik naar de box en pak hem op. Dan ga ik weer zitten en zeg 'zullen we naar de primark?' Shawn kijkt me raar aan en Jennie vraagt 'wat is een primark?' We lachen en Shawn zegt 'dat is een grote winkel waar ze heel veel kleren verkopen' Jennie's ogen worden groot 'en ook Onesies' voeg ik er aan toe. Ze begint te juichen 'YAAAA PRIMARK' Shawn en ik lachen. 'We kunnen wel met mijn auto?' Vraagt shawn. 'Ja is goed' antwoord ik. Ik pak Daniel op en loop naar boven om hem zijn kleren aan te doen. Shawn helpt Jennie met veter strikken en even later loop ik met een maxicosi (of hoe zoon babystoel ook heten mag) naar de auto en rijden we naar de Primark
