May Forever ang Playboy(?)

Chapter 5

At home for a long days.
After 2 days, may tunawag sa aken na employer and he tells me na gusto nya ako bigyan ng trabaho sa check-in ng Qatar Airways. Naisip ko naman: Airport nnaman?
My bff Janet and my family suggest me to accept the work but It's complicated. Naiintindihan ko naman sila pero hindi nila alam ang tunay na rason kong bakit ako'y umalis. By the way, lumipas na ang isang linggo. The employer calls me again for the 5th time in one week. Higpit ng kulit ng employer na ito. I think.
I'm with Janet. "Ashley bakit ba ayaw mona magtrabaho sa airport? Dream mo yung magtrabaho dun eh. Please explain me." Sabi nya saken.
"Basta, ayaw ko dun. Kahit sa ibang airport na ako magtrabaho huwag lang dun". Sabi ko sa knya medyo irritate. Never ako muli nagttrabaho dun. Never! Naisip ko ito.
"Ano ba meron sa airport na yun? Bigla kana lang umalis ng walang rason na ibinigay samin ng family mo." Nag-aalala si Janet. "Please, tell me"
"It's complicated" sinabi ko ito while nag pupugong ako ng buhok. Naiistress na kasi ako.
"Friend, paano ka matutulungan kong ayaw mo mag open saken?" Pinatigil nya ako maglakad at kinapulong ako.
"Naging ganyan ka, mula nuon dumating si Boss. May ginawa ba sya sa'yo?"
"Nope" I say.
"Oh, yun pala eh. Take the job"
"I don't" lumingon ako at naglakad ulit ako but She stop me again.
"Why not?" Sabi nya s'akin. Medyo mataas na boses nya. "why?"
"Kasi nagmomove on na ako!" sinagot ko sya ng pasigaw.
"What?" She looks me for a few long seconds and continue. "Move on? Why?"
"Because I'm falling inlove with him" sinabi ko ng pabulong.
"Ha? Falling inlove? You know him? Kaya mo siguro sinabi nuon na playboy sya?"
"Well, I have crush on him simula pa nuong first year of college. Pero hindi nya ako kilala at hindi man lang ako nya pinapansin. He's a playboy pero nung nakita ko sya sa office naisip ko nagbago na sya. Mas responsable pero nakita ko sa knya na arrogant at wala rispeto s'aken bilang tao". Nung sinabi ko ito, Janet hugs me and me, well, I cry again. But pinipigil ko kasi nag promise ako sa sarili ko na hindi na ako iiyak para sa knya. Pero ang hirap, kasi narealize ko na may gusto talaga ako sa knya, kaya ako lumayo.
"Eh paano kong hindi na sya playboy?"
"Well, hindi man sya ngayon playboy pero wala sya rispeto sa kapwa. He's so very arrogant".
"Well, may point ka rin pero maari na ganon lang sya sa work at sa personal life ay hindi. Anyway, hindi ka dapat nagpapatalo sa feelings. Trabaho parin yan. Isipin mona lang, parang dati, ginagawa mo yan para lang sa pamilya mo. Pabayaan mona yung gago at pogi na boss na yun and Accept the work." Napatawa sya nung sinabi nya" at syaka hindi mo naman boss yung si Montero eh. Kaya hindi mo sya lagi makikita".
"Well, tama ka friend. Pero ang hirap eh". Umupo ako sa isang bench na nasa street at yun din ang ginawa ni Janet.
"Manirap man, kayanin mo. Kaya ka tinatawagan ng employer mo, kasi good worker ka at nakita nila sa papers na maayos kang employee. At higit sa lahat magkikita tayo lagi tuwing lunch break at gawin natin ulit ang ating ginagawa dati. Namimiss kita simula pa nuong umalis ka. Wala na yung babae na nag ppatawa s'akin everyday" nung sinabi nya ito'y, inihold hands ako.
"I will try, mahirap but i try for you and for my family" at nginitian ko sya.
"Oh right! Thanks and call the employer right now!"

During the dinner.
"Mom and Dad, naaccept kona po yung trabaho. Alam ko po na kailangan  natin ang pera para makabayad sa mga bills at sa pagkaen. At yung sinesweldo ni Kuya Vincent at ni ate Marie hindi pa sumasapat. So, tomorrow mag sisimula na ulit ako mag work"
Ngumiti sila s'akin. "Good luck for tomorrow. Salamat sa lahat ng ginagawa nyo magkkapatid para s'amin at kay Marika".

Nung ako'y nakatulog ay magaalas 12 na and after that nakatulog ako ng mahimbing. The last think na naisip ko ay: Tomorrow, everything will change.