May Forever ang Playboy(?)

Chapter 3

Back to office.
"Well, all the employee are here? I have to say an important communication" ito ang sinasabi ng director namin nung pumasok ako ng office.
"Silent please.. We have a new leader. I have to present to all of you Mr. Montero, Jake Albert Montero." Ang director pinapasok yung bagong leader namin pero nung napakinggan ko ang pangalan, kinabahan na ako. My heart beats fastly parang lalabas na sa dibdib ko. Nung nakita ng lahat si Mr. Montero, binulong nila: "ang pogi!" And then they say welcome to him.
After that narealized ko na yung lalaki nung isang linggo, yung boses sa presidence office at yung lalaki na nakikita namin ngayon ay iisa. Nagsimula ito'y umimik.
"Thank you for your welcome, I hope na magiging maganda ang atin collaboration dito pero kailangan ko ang tulong nyo para mangyari ito. Sana sundan nyo ang mga sinasabi ko at ipakita nyo na pwde ko kayong pagkatiwalaan. I pretend na maintindihan nyo ito kasi ayaw ko ng mga irresponsabile na tao, I want people work seriuosly at higit sa lahat responsible sa kanilang ginagawa. That's all for now. Director I need to talk with the employee na sa tingin nyo ay pinaka qualified na maging assistant ko. Let me see him or her in my office in 5 minutes." Umalis na sya nung nakapulong na ang director. Convincing si Mr. Montero. Hindi ko akalain na isang playboy ay maging ganon. Responsable. He has 21 y.o at graduated na sya siguro 1 year ago na. Binatang gwapo pa, presidenteng gwapo na agad? Kaya siguro one year kona hindi sya nakita, pumunta ata ng States with his family. Lalo ata ako mahihirapan ngayon. He's here paano na ako makka-move on kong nandito sya? Problemado nnaman ako. What can I do? Omg! Ang hirap..
"Miss Guzman, kailngan ka sa office ni Mr. Montero" sabi ni director.
"Bakit po daw?" Nkkagulat naman ito, bigla nalang sumulpot parang kabuti.
"He wants to talk with you about your job. He waits you." Umalis ito nung sinabi nya.
Pumunta muna ako sa desk ko, kinuha ko yung fortune gadjet ko. Ano kaya ang ginawa ko? Wala naman ako ginagawa na masama.
"Hey Ashley! Makikita mo si Sir ng malapitan na distansya. Swerte mo, ang pogi nya diba?" Sabi ng kaibigan ko si Janet. My best friend, maybe.
"Sus! He's a real playboy, you know? Geh, punta na ako. Baka mapaalis na ako dito sa trabaho." Naglakad na ako papuntang office ni Montero at si Janet may sinabi nung malayo na ako: "Hindi naman siguro sya ganon. See you sa lunch break" i response her with a thumbs up pero hindi na ako lumingon sa kanya.
Kumatok na ako sa pinto, kinakabahan ako. Omg, sana hindi ako paalisin sa trabaho. Kailangan ko to para sa pamilya ko. Ito kaya ang tunay na dahilan kong bakit ako kinakabahan ako? I'm back sa present.
"Come in" nung sinabi ito, ako'y pumasok.
"Sir, sorry poh. Kong ano po man ang ginawa ko, hindi ko po sinasadya. Sorry po." Nagmaka-awa ako sa knya.. At lumuhod ako sa tapat nya. Parang nag ppraying. He looks me for a long time and he says: "may problem ka ata, magpatingin ka kaya sa mental?"
"Po?" Ang lakas ng loob mag sabi. Ang arrogant nito. Paano ko ba to nagustuhan? Nakkairrita naman.
"Anong karapatan nyo ako pag sabihan ng ganyan? Hindi naman tayo magkaibigan. Ang lakas ng loob nyo mangyapat kayo ang presidente dito sa sector na ito. Akala nyo kong sino na kayo.."
Sinabi ko to nung ako'y tumayo.
"What? Ikaw ha, may problema ka. Bukod sa nahimatay ka sa harapan ko nung isang linggo at dinala kita sa hospital, tinatrato mona agad ako ng masama. Ang OA mo naman. kong may problema ka, pumunta ka ng doctor at huwag mo ibuhos saken ang galit mo at ang problem mo. Get off from my office, NOW!" Pinaalis nya ako at nung sinarado ko ang pinto ng malakas, pumunta ako ng toilette. I cry a lot and stay there for a long time. Maybe minutes lang pero parang infinity na. Sumandal ako sa wall at umupo na ako sa sahig at iyak ng iyak parin. I have to give my resignation. I can't do this work ... Not now, He's here.