May Forever ang Playboy(?)

Chapter 31

Nag ring yung telephone ng office. Medyo nacalm na si Jake, sinagot nya ang tel.
"Montero"
Kong ano ang tayo namin nung sya ay umupo dito, yun parin hanggang ngayon. Naisip ko naman ang sweet naman ang tayo na ito. Nakatingin ako sa knya, tumingin sya s'akin at nilagay nya ang rebelde kong buhok sa likod ng teinga ko.
"No, pumasok sya. She's here. Pinatawag ko sya kaya wala sa office nya. Alam mo naman na ok na magttrabaho sya"
Nattawa ako kasi nagyayabang sya. Hindi naman kmi nagttrabaho ngayon eh.
"Yun pala naman eh. Nandito sya, pinadala ko yung mga document na kailangan ko asikasuhin ngayon umaga. Sus, asa ka pa. Sige na. Tatapusin kona ang ginagawa ko... Oo inaamin ko na din yun. Sige na, istorbo ka talaga. Bye"
"Ano? Namura ako kasi ikaw ang may kasalanan?"
Ngumiti sya. Buti nalang bumalik ulit yung magandang mood nya. "Don't worry. Ako bahala sayo para hindi ka mamura"
"Asuusss! Sweet mo naman"
"Para sayo, ok lang. Yan ang gusto ko sa babae, masaya at matawa. Hindi yung sad na dahil kasalanan ko. I feel medyo better nung sinabi ko sayo. Kahit nasaktan na kita ng sobra, nandito ka parin. Hindi ka umalis"
"Oo pero ikaw ang pumigil s'akin na wag umalis. Yung ginawa mo ngayon, it's so important to me"
"Ito lang ba ang inihintay mo? Yung sabihin ko sayo ang lahat? Bakit importante sayo na sabihin ko ang lahat?"
Hindi ko maintindihan kong mgagalit sya o simpleng tanong lang.
"Hindi naman mahalaga masyado s'akin yung nangyari sa magulang mo, ang mahalaga s'akin ay matulungan ka maging ok sa sarili mo. Yung malaman ko ang pinagddaanan mo para gumawa ako ng paraan na hindi ka masaktan ng masyado. Mag open ka s'akin para matulungan ka. Alam ko na gusto mo sabihin kaso mahirap para sayo. Pero nung sinabi mo, naramdaman ko na i'm really important for you at swerte ako na ako ang pinili mo na mahalin"
"Yes, tama ka. You're so important. Hindi ko akalain na magmamahal ako ng tunay at makkatanggap ng mahal. Kahit simula nung naging akin ka, ako ay nasaktan pero may positive part ito. Ikaw din naman ang tumulong s'akin na mag tiwala muli ako sa tao na minamahal ko. Kasi hindi totoo na nagiisang pinagtitiwalaan ko ay si Jonas eh. His a friend but yung mga bagay na sinabi ko sayo, marami hindi nya alaman. Kaya thanks talaga na nadito ka parin. Nahingi ako sayo ng pasensya at gagawin ko naman ang lahat para hindi ka saktan muli."
"Take your time Jake. I'm here now, that's all." Hinalikan ko sya. "Sige, punta na ako sa office. Bka mamura ako ng boss ko" tumayo ako.
"Sino ba ang boss mo?" Ngumiti sya.
"Ikaw" nginitian ko din sya.
"Ah. Bilang boss mo, bibigyan kita ng utos. Dito ka nalang. Wag ka umalis"
Tumawa ako. "Wag mo abusuhin ang pagkaboss mo." Malapit na ako sa pinto at bubuksan kona ito.
"Wait. I have a gift for you"
"Gift? For what?"
"Diba birthday mo ngayon? May gift ako para sayo." Binigay nya s'akin isang malinggit na kahon. Binuksan ko ito at ang laman ay earing. Wow. Ang ganda!
"Matagal na yan s'akin. Nagkaayos na tayo ngayon, kaya ibinigay ko naman sayo. Akala ko hindi kona maiibigay sayo eh"
"Thank you! Akala ko nakalimutan mo or hindi mo alam na kaarawan ko ngayon eh" kiniss ko sya sa pisngi.
"Your welcome. Pwede ba tayo magdinner mamaya gabi? I mean with all your family"
"Ha? Hindi na kailangan Jake. Magagastusan kpa, hindi ko naman kailangan ng handa"
"Pleaseee" nagmamakaawa si Jake.
"Oh sige na nga. Ang kulit mo!"
"Alam ko na hindi mo ako matitiis eh."
"Oo na. Oo na. Dami pang sinasabi. Anong oras? Anong klase outfit ang kailangan?"
"7:30 punta ako sa inyo. Kahit casual attire ok na. Hindi naman importante ang suot basta magkasama tayo lahat. Pagkahatid ko sayo sa bahay mo, alis na agad ako para makapag ayos ng kaunti. Kahit ayos na sana ang damit kong ito kasi andito pa ang pamango mo"
Tumawa ako. "Ikaw talaga! Sige 7:30 s'amin. I hae to go na"
"Ok.. Gaganahan ako ngayon magtrabaho kasi ok na tayo at syaka hanggang ako ay nagttrabaho maiisip kita kasi parang nasa tabi ko lang ikaw dahil ng pamango mo"
"Banat pa more. Nkadrag kba?"
Ops. Naku, anong sinabi ko. "I mean, mmh..."
Napangiti sya nung nakita nya na binabawi ko yung sinabi ko. "Don't worry. Alam ko kong ano ang ibig sabihin mo. Wag mo alahanin ang mga sinabi ko sayo. Ok lang ako, hindi mo naman sinasadya sabihin eh. Pero oo, nkadrag ako kasi ikaw ang drag na palagi na ginagamit ko at kaya ngayon ay adik na ako sayo"
Omg! Kinileg ang peg!
Tumawa ako. "Hay nakuh. Ikaw talaga kong ano ang pinagssabi. Anyway sorry at salamat sa gift na binigay mo s'akin. I love it like I love you"
"Love you too, babe! See you later"
Umalis na ako at bumalik na kmi sa amin gawain na trabaho.