May Forever ang Playboy(?)

Chapter 40

Jake's POV
Ano kaya iniisip ng babe ko? Ang lungkot ata nya. Bakit kaya?
"Hey, pwedeng mag request?"
Napatigin sya s'akin. Ang lungkot ulit ng mata nya.
"Yes. Ano yun?"
"Pwedeng mag request ng hug?" Bka magiging ok na sya. Ginagawa ko lang itong pagpanggap na ito para lang malaman ko ang narramdaman mo kasi alam ko na hindi mo sinasabi ang lahat para lang macontento ako.
Tumango sya at tumayo. Niyakap nya ako pero hindi tulad ng dati. May distansya parin s'amin. Parang magkaibigan lang kmi. I mean, ako ang nag desisyon nito ngayon Pero ang lungkot nya. Kaunting seconds lang at may umistorbo s'amin. Si lolo. Kaya nagkahiwalay na ulit kmi.
"Jake.. Gagawin nila lahat ang mga check up mo ngayon para bukas ng mga patanghali pwede ka umuwi sa akin bahay. At least, may mag aalaga sayo at mag babantay sayo"
Hindi ko bata. Hindi pa ako invalid lolo. Sa bahay ako titira kahit ako ay ganito pa.
"No, lolo. Gusto ko mag stay sa bahay ko. Lalo lang ako maddepress kasi may mga yaya o katulong na natulong s'akin."
Mukang galit si lolo. "Matigas parin ang ulo mo, Jake? Ayaw ko na nagiisa ka sa bahay, bka kong ano pa ang mangyari sayo."
"Mas gugustohin ko dito kong pupunta din ako sa bahay nyo. Sa bahay ko or dito na ako. Walang ibang choice"
Ayaw ko sa bahay ng lolo. Ma aalaala ko pa ang lahat at si lola. My lovely lola.
"Ay sya. Dito kna. Wala ka mapupuntahan sa katigasan mo ng ulo"
"Saan pa ga naman ho ako nag mana? Diba sa inyong anak rin?"
"Ha? Magulang mo parin yun. Sila ang nagbigay ng buhay sayo, gustohin mo o hindi"
"Sino ba sila? Hindi ko naman sila kilala. Iniwan nila ako. Nasaan ang pagmmahal nila s'akin? Nasaan sila nung mag graduate ako? Nasaan sila para gabayan ako? Nasaan sila nung kinailangan ko sila? At higit sa lahat, nasaan na sila nung ang buhay ko ay mawawala na? Nag ppasalamat nga ako kay Lord at binigyan pa nya ako ng pagkkataon na mabuhay kong hindi wala na ako. Hindi ko alaman kong alin ang mas magaling. Kong nabuhay ako or hindi"
"Jake, apo ko please, sorry. Hindi ko ginusto na ma alaala mo ang lahat again. Pero sana intindihin mo na ginagawa ko para sayo at sa kaligayahan mo kasi alam ko na aayaw mo dito sa hospital pero sana pumayag kna mag stay sa bahay ko. Pero pansin ko na alaala mo na lahat" nag low na ulit ang lolo. Nkkagalit naman. Inilabas ko ang sakit na iniwan ng mga magulang ko.
"Lolo. Naiintindihan ko ang sinasabi nyo at syaka hindi ko na alaala ang lahat. Naninibabaw ang sakit kaysa mga maggadang bagay. Anyway, lalo lang po ako hindi gagaling sa bahay nyo. Ang daming alaala at sakit. Kong nandito pa si lola baka pa pero hindi eh. Wala na rin sya. Another sakit ulit yun" napatingin ako kay Ashley na parang may ssabihin.
"Sir William. Kong ok lang po sa inyo, papuntahin nyo si Jake sa bahay nya. Ako na po ang mag iintindi kay Jake or kayo pag pumunta kayo sa bahay nya" sabi ni Ashley.
Tuwa ako nung sinabi nya pero hindi ko pinapansin.
"Hay naku. Saan kba galing? Proud na proud siguro sayo ang mga magulang mo. Pero kaya mo ba? Hindi mo pwede iwanan ang trabaho mo. Hindi bata ang aalagaan"
"Kakayanin po. Pwede naman siguro gawin ko sa bahay ang ibang trabaho diba?"
Isa pa sa mga rason na pinilit ako na mabuhay ay si Ashley. I love her so much.
"Ok right. Si Ashley ang mag iintindi sayo. May tiwala naman ako sa knya at sigurado ako na ok na sya para mag intindi sayo. Sige, alis na ako. Pasa work ulit. Iha, ikaw na bahala sa knya at syaka yung kinuha mong 'vacation' hanggang linggo nalang. Kaya sa lunes, see you sa trabaho"
"Ok po sir"
Umalis na si lolo at kami nalang ulit ni Ashley ang nandito sa room na ito.
"Ano nga ba ang ginagawa natin kanina? Hindi ko matandaan"
"Wag mo abusohin ang amnesya mo para lang marining mo s'akin ang ginawa natin kanina"
Tumawa ako. "Ok. Anyway thanks sa mga ginagawa mo para s'akin. Pero dapat ang gf ko ang dapat mag alaga s'akin. Asan sya?" Asar mode nnaman ako.
Hindi sya sumasagot. Malungkot nnaman ang mode nya. "Ganito lang" umimik ulit sya. "May gusto kba sabihin sa knya? Pwede ko naman itell sa knya yung gusto mo sabihin"
"Hindi ba pwede na sya ay nandito?"
"Eh kita mo nga wala pa sya dito eh"
"Ok, sige. Tanong mo sa knya ang asl nya"
"Seryoso? Ano yung katxtmate?"
Tumawa ako. "Just kidding"
"Gusto mo tawagan ko sya"
Paano nya mattawagan kong andito sya?
"Hindi na kaylangan kong aalisin mo ang lungkot na nasa face mo. Ano ba ang problema mo?"
"Boyfriend ko ang problema ko"
Boyfriend? Para ata magandang topic ito. Let's hear..