May Forever ang Playboy(?)

Chapter 29

October 2.
Birthday ko ngayon pero wala ako pakealam. Pinadadaan kona lang. Ang dami na nagtxt s'akin at tumawag pero hindi parin sapat ang kanilang pagbati para maging ok ang pakiramdam ko. Pasa trabaho ako ngayon. Magkikita kmi ni Janet sa trabaho at about isang linggo kona hindi nakikita si Jake pero nagpunta sya sa trabaho sabi s'akin ni Janet. Namimiss kona sya kahit masakit s'akin yung nangyari. Hindi naman ako nagsisisi na mahalin sya kasi napansin ko naman at pinakita nya na kaya nya magbago para s'akin. Kaso mas nakkalamang s'akin yung sakit na ginawa nya. Hindi ko pa maaccept.
Nasa trabaho na ako, pagpasok ko sa office may mga gift para s'akin at si Janet.
"Happy birthday best! Wish all you the best."
"Thank you friend. Kanino mga galing mga gift na ito?"
"Sa mga katrabaho mo nuon sa isang sector"
"Aah.. Nag abala pa kayo. Pwede naman wala. Anyway thanks" pumilit ako ngumiti.
"Thanks ha, sa pagpilit mo ngumiti"
"Sorry"
"Ok lang. At least nag try ka. Pero nung dumating ako dito, may tao nag hihintay sayo. Hindi ko alam kong nag hihintay pero papunta sana dito, maybe."
"Sino?" Bumilis ang tibok ng puso ko.
"Si boss. Tinanong ko kong papunta sya dito, sabi nya hindi may pupuntahan daw dun sa kabila. Hindi naman ako naniwala sa knya. Kaya pumasok nalang ako sa office mo"
"Ah" wala na ako dinagdag sa sasabihin.
"Diba ang dami ng gift mo? Hindi mo ba bubuksan?"
"Ha? Oo nga. Paano madadala ko yan sa bahay? Ang dami"
Tumawa sya. "Bahala kana dun. Sige, kailangan kona magtrabaho. Aalis na ako"
"Maya maya pa naman ako, hatid kita"
Hahatid? Aminin mo Ashley na gusto mo makita si Jake!
"Sure ka?"
"Tana!" Tumayo ako at sinundan nya ako. Palusot kpa Ashley.

"Best, aminin mo s'akin na kaya mo ako hinatid kasi bka makita mo ang playboy mo nalalaki."
Ha? Playboy? Hahah..
"Hindi no. Wala ako magawa kaya sinamahan kita"
"Sus. Palusot kapa. Nandito na tayo, hindi kapa rin na alis"
"Ha? Nandito na ba tayo?"
Palusot pa more.
"Hay nakuh. Sige punta na ako. Happy birthday ulit. See you later."
"Sige"
Binabagalan ko ang lakad, kong bka sakali lumabas sya sa office nya. Naglalakad ng parang tanga lang. "Alam mo Ashley ang tanga tanga mo. Umaasa kpa." Sabi ko sa sarili ko.
Nagdecide na umalis nalang ako.
Nung paalis na ako, nagbukas yung pinto at napatingin ako. Si Kate at isang lalaki lumabas sa office. Si Jonas ba yun?
Nagpatuloy nalang ang alis ko pero sinutsutan nila ako. Napalingon ako sa knila. Hinintay ko sila na dumais.
"Hey, Ashley!" Sabi s'akin nung lalaki.
"Hi?" Sino ba ito at bat ako ay kilala?
"Oh, sorry. Ako nga pala si Jonas" he tends his hand and I do the same.
"Aah, Jonas! Ikaw yung lalaki na tumawag s'akin at yung lalaki na niloloko ako nung nasa college pa ako."
Ngumiti sya. "Pasensya kna nuon. Medyo loko loko ako nuon. Pwede tayo mag pulong?"
"Again? Pasensya kna, ayaw ko makipagpulong sayo."
"Bakit ka nga pala nandito? Kikitaen mo ba si Jake?" Sabi si ni Kate.
Anong gusto naring babae na ari!
"Hindi, sinamahan ko lang yung kaibigan ko sa trabaho. Mamaya pa naman ang work ko"
"Sure ka?" Hindi sya naniniwala sa sinabi ko.
"Yes. Sure na sure ako"
"Aah kong ganong pala. Pinasabi s'akin na tawagin ka daw."
"Bakit daw?" Pinatatawag ako? Seriously?
"Hindi ko alam. Hinihintay ka dun. Now!"
"Okok. Pupunta na ako" irritate na ako.
"Tayo? Hindi tayo magpupulong?" Sabi ni Jonas.
"Alam mo, ang kulit mo promise"
"Alam mo, hindi ko alaman kong ano ang nagustuhan sayo ng kaibigan ko. Ang sungit at hindi mapagbigay. Ok kna sana pero hindi eh. Ang sama ng ugali"
Ano? Parang Jake lang nung una ko sya nakapulong.
"Hoy, hindi tayo magkaibigan kaya wala ka karapatan magsabi s'akin ng ganyan. Wala ako pake alam kong masama ang ugali ko. Pagbibigyan na sana kita makipagpulong pero wala eh."
"Ano ba kayo, bka kayo mapakinggan ni Jake" sabi ni Kate.
After few seconds. "Ano ang nangyayari dito? Magsibalikan na kayo sa trabaho, naiistorbo ako sa inyo." Sabi ni Jake.
Paalis na kmi nung may sinabi ulit si Jake. "Guzman, sa office ko!"
Guzman? Formal naman pre!
Pinapasok nya ako sa office at sinarhan ang pinto. Nung naka upo na kmi, wala ako masabi. Ang awkward kasi. May sinulat si Jake sa computer at kinapulong ako.
"First of all, ayoko ng magulo sa trabaho. Alam mo na yun"
"Ako parin ang may kasalanan? Yung mga kaibigan mo naman ang pumulong s'akin"
Pinatahimik nya ako. "Kaibigan ko sila. Pwede nila gawin kahit ano"
Anong klase katuwiran ito?
"Aah.. Kaibigan mo sila. Ako? Wala ako kwenta? Naging employee lang pala ako. Ang bilis ano? Sa girlfriend naging employee nalang. Nawala na agad ang lahat? Yung narramdaman mo at yung mga sinasabi mo."
"Hindi kita pinapunta dito dahil sa topic na ito"
Hindi ko sya pinatuloy. "Wait. Makinig ka s'akin. Wala na talaga? Tatanggapin ko siguro kong sinasabi ko s'akin kong bakit gusto mo mangyari ito. Pinapasok kita sa buhay ko, pinakilala kita sa pamilya ko. Pinatunay mo s'akin na pwede kita mahalin ulit tapos ano? Sasabihin mo s'akin na hindi mo ako kailangan kailan man at binabawi mona ang lahat ng sinabi mo s'akin at mga narramdaman mo." Tumigil ako sa pag imik kasi napaiyak na ako. Hindi sya tumitingin s'akin at wala sya sinasabi. "Naiintindihan kita kahit mahirap. Hindi ko alaman kong ano ang pinagddaanan mo.." Umimik sya.
"Bakit ba gusto mo malaman? Hindi ba pwede na wag mona pake alaman? Kasi mula nuong naging tayo, lahat ng masama na pakiramdam ko at lahat ng mga alaala ko ay lumalabas at bumabalik na ulit."
"So ibig sabihin mo, hindi ka masaya kapag kasama mo ako?"
Hindi sya sumagot.
"Sumagot ka!" Sinabi ko sa knya ito ng pasigaw at paiyak.
"Hindi. Lalo na nahihirapan ako"
"Alam mo, bka ako nagkamali sa relasyon na ito. Kasi pinayagan kita na pumasok ulit sa buhay ko. Pinabayaan ko ang sarili ko para maibalik ulit ang mga narramdaman ko na akala ko ay patay na nuong pang ikaw ay umalis papuntang States. Ang tanga ko no?! Nag mahal ako sa isang lalaki na hindi ako kayang mahalin. Kasi alam mo ba na ang tagal kona ikaw pinapangarap na maging akin. Nuon pang 1st year ng college pero nagpakatanga ako at inaccept ko ang lahat ng maltrato mo s'akin nuon kasi may gusto nga ako sayo. Pero wala eh, hanggang ngayon nagpapakatanga parin ako. Hindi tayo ang para sa isa't isa"
"1st year college?" Yun lang ang sinabi nya.
"Oo. Kaya ako naging masamang ugali nung nakita kita dito sa trabaho. Aalis na ako. Wala na tayo pagpupulungan" nung tumayo ako at malapit na ako sa pinto, nung bubuksan kona, pinigil nya ang pinto.
"Hindi ka aalis dito. Hindi pa tayo tapos mag usap"