May Forever ang Playboy(?)

Chapter 27

Nagllakad kmi sa park. Hindi ko akalain na maka-isip sya ng mga sweet moment, sweet thing at iba pa. Napangiti ako sa mga ginawa nya para s'akin. Ibinili nya ako ng flower at ng chocolates. Namasyal kmi sa may lake at nag piknik kmi sa damuhan and finally umiga kmi at tumingin kmi sa langit, nagpulong pulong about us, about life at about something my family. Sa knyang family wala ako narinig. Nakkalungkot pero ok lang s'akin. Hindi ko naman hinahangad na mag open sya s'akin. Sino ba naman ako para pilitin sya. Napatingin sya s'akin at may sinabi sya.
"Pasensya kna. Wala ako masyado sinasabi tungkol sa buhay ko. Hindi ka naman siguro interesado kong ilan babae ang naging gf ko o kaya kong ano ang ginawa ko para sa knila. Pero yung ginawa ko para sayo, hindi ko ginawa sa kanila"
"Mmh. Ayaw ko malaman. Don't worry.  May gusto sana ako itanong sayo pero ayaw ko sabihin kasi bka magalit ka lang at ayaw ko masira ang araw na ito"
Tumahimik sya at nag isip. Alam na siguro nya kong ano ang topic pero pumayag na din sya na itanong ko sa knya. "Mmh. Sigurado ka?"
Tumango lang sya. "Mmh. Kailan sila nawala? Ibig sabihin ko ay... " hindi ako pinatuloy kasi sinagot na nya ang tanong ko.
"About 19 years na ang nakalipas"
Natahimik ako. Wala ako masabi. Ang tagal na. 2 years old lang sya nuon. Kka-awa naman. "Kaya ayaw ko sabihin kasi ayaw ko na ang mga kasama ko ay maawa s'akin. Ayaw ko na malungkot sila dahil sa akin"
"Hindi naman. Pero siguro nkkatulong sayo yung ikwento mo sa ibang tao na pinagkkatiwalaan mo, ang mga narramdaman mo at kong ano ang pinagdaanan mo. Diba? Siguro gagaan yung nasa kalooban mo"
Huminga sya ng malalim at umiling sya pero nagpatuloy ako sa pag imik. "Hindi ka mahihirapan ng ganyan. Hindi ko sinasabi na ako ang dapat makinig sayo at pagkatiwalaan mo pero kahit iba pang tao katulad ng best friend mo si..." Napatigil ako kasi umimik si Jake.
"Ha? Sino ang best friend ko? Si Kate?"
Tumango ako, napangiti naman sya. "Friend ko sya, kung sinabi man nya na best friend ko sya. Hindi totoo yun. Magkakilala kmi medyo matagal na pero hindi ko sya best friend. Meron na ako pinagkkatiwalaan na tao. Sya lang at wala ng iba. Si Jonas"
Akala ko, ako ang tinutukoy nya, sakit naman sa damdamin. Hindi ako pinagttiwalaan ng masyado but naiintindihan ko naman. Diba Ashley? Naiintindihan mo?
"Jonas? Hindi ba kaklase mo sya nuon?"
"Yes.. Lagi kmi ang magkasama nuon at pati ngayon. Sya na nga lang ang pinagtitiwalaan ko, pakkawalan ko pa? No way" ngumiti sya.
Mapilit? Sinabi ulit nya na pinagtitiwalaan lang yung Jonas na yun? Tumahimik nalang ako at pinanood ko nalang ang mga ulap sa langit. Tumingin ulit sya s'akin.
"Ashley, sorry kong ..."
Pinatigil ko sya at sinagot ko ay: "Jake, ok lang. Wala ka naman dapat iexplain s'akin eh. Nasabi mona ang dapat ko malaman. It's clear na. Tayo na! Medyo nasakit na ang likod ko dito sa pag higa. Tumayo ako, inayos ko ang gamit at hinintay ko sya na mkatayo at naglakad na kmi. Pumunta kmi sa kotse nya at nilagay sa likod ang mga gamit tapos sumakay na kmi at umalis na. Hindi ko alam kong saan ang punta mgayon pero wala ako pake alam kasi hindi na importante s'akin na malaman. Madami na ako iniisip na ibang bagay na kahit anong gawin namin ngayon ay indifferent para s'akin. Masaya naman ako kapag kasama sya eh, kaso hindi parin ako masyado mahalaga sa knya para pwede pagkatiwalaan ng ayos. Alam ko na nagkikilala lang pa kmi ngayon pero sana ginagawan nya ng paraan para makapasok ako sa buhay nya. Pero hindi nya ginagawaan ng paraan eh. Kong itatanong ko, magagalit sya. Sasama ang mood nya. Kapag hindi ko naman tinatanong, pinabbayaan na nya na hindi malaman at tuwa pa sya. Alam ko mahirap sa knya pagpulungan pero yung sabihin nya na nagiisang tao na pwede nya pagkatiwalaan ay yung kaibigan nya, nkkasakit naman s'akin kasi hindi manlang ako kinonsider na gf nya ako na pwede pagkatiwalaan. Hihintayin kona lang na sabihin nya s'akin pero pwede mangyari sa pagkkaintindi ko na hindi na nya sabihin habang buhay. Ayaw nya ipaalam. Hndi ko din naman sinasabi na magiging kami habang buhay pero kong talagang importante ako sa buhay nya, siguro ipapakita nya na may tiwala sya s'akin kahit mattagalan pa. Mag hihintay nalang ako.
"Ok ka lang? Para ang lalim ng iniisip mo"
Ok ba lang ako?
"Ha? Oo. Ok lang ako" ngumiti ako ng papilit.
"Hindi ako naniniwala pero kong yung ang sabi mo, ok. Hindi kita pinipilit"
Pati ngayon, hindi na ako pinipilit. Nung una lagi ako pinipilit, ngayon hindi na. Ano kaya ang nangyari? Hindi na ako sumagot. Tumingin nalang ako sa labas. Ang traffic. Ano kaya ang meron ngayon. Tuminhin ako sa harapan, nakita ko may tao sa daan na naka higa. May aksidente. Omg! Patay!
Tiningnan ko si Jake para sabihin na may aksidente. Namutla si Jake. Hindi maka-ibo at mka imik kasi tinatawagan ko sya pero hindi sumasagot. Nashock?
"Jake! Jake!" Hindi parin na-kibo. Paulit ulit ang tawag ko pero wala. Bumaba ako ng kotse pumunta ako sa tapat nya at pinababa ko sya. Nagpalit kmi ng tayo. Ako na ang nagdrive. Naisip ko na sa bahay nya nalang kmi pumunta. Buti nalang malapit na dun sa lugar na aming pinagtigilan para makapagpalit ng tayo. Nung nkarating kmi ng bahay nya, pinaupo ko sya.
"Jake, please. Umimik ka." Niyapos ko sya. After few minutes, niyapos nya din ako. Kumalong ako sa knya.
"Jake.. Please.. Talk to me" naluluha ako. Hindi ko alam kong bakit. Nangangatal sya pero umimik sya. "Umalis ka" tumigil sya ng kaunti at umimik na ulit. "Hindi kita kailangan dito"
"Jake.. Please. Bakit?"tuloy ang luha ko.
"UMALIS KA" tumaas ang boses nya at pinatayo nya ako ng bigla. Muntik na ako matumba.
"Please Jake. Calm ka lang"
"UMALIS KA. Hindi kita kailangan now at kahit kailan. GET OUT!"
Tinulak nya ako palabas sa pinto. Tuloy parin ang iyak ko. Ano ang ginawa ko? Bakit? Pinara ko ang trycicle at umalis na ako. Kahit masakit yung nakita kong react nya, naiisip ko na akoy galit din sa knya kasi ginawa nya yun s'akin. Paalisin ako ng ganon at tratohin ng gano, wala naman ako ginagawa sa knya na masama. Hindi ko maintidihan.