May Forever ang Playboy(?)

Chapter 22

"Pasensya kna sa tatay ko, naninigurado lang sya kong pwede ka pagkatiwalaan"
"Mmh. Ok lang" sabi ni Jake kahit hindi masyado sure sa sinabi nya kasi pinagpulungan ang buhay nya.
"Alam mo naman na hindi ka obligado sumagot sa mga tanong tungkol sa buhay mo kong mahirap sayo. Naiintidihan naman namin"
"Thank you. Kahit gustohin ko ngayon, hindi ko parin masabi kasi ang lakas ng tama sa buhay ko na hindi ko malungok lungok. Hindi ko matanggap"
"Ok, don't worry. Alam mo naman na pwede mo ako pagkatiwalaan"
"Salamat talaga. Pero ako, hindi pa ako mappagtiwalaan. Kahit sabihin mo na hindi, ramdam ko at alam ko na hindi nga talaga"
"There is the time for everything"

Sa office wala ako masyado magawa kasi natapos kona ang mga kailangan ko gawin. Inihintay ko si Janet na hindi kona nakatagpo kaninang umaga kasi nga napapulong na sa bahay. Inaantok ako, masakit ang likod, balikat at batok ko. Ang sakit..
Knock knock.
Pinapasok ko kong sino man ang kumatok at ako naman kinuha ko ang cellphone ko para tingnan kong meron txt or tawag. Txt ni Jake.
Mamaya punta ako jan. Ily
Ang last three letter ang nagpakilig s'akin.
"Hey friend. Hindi kona ikaw makita eh. Masyado ata busy sa lalake" sabay tawa ni Janet.
"Ha? Sino? Ako?"
"Hindi, yung katabi mo. Para atang serious na ang relation nyo ni boss"
"Hindi no. Nanliligaw lang sya, wala pa naman ako sinasabi sa knya"
"Hindi mo pa ba nassabi sa knya na patay na patay ka sa knya nuon pa?"
"Uy.. Wag ka maingay jan. Bka mpakinggan ka nya kasi pupunta daw sya dito mamaya."
"Serioso na ata sya talaga ah"
"Siguro. May nappansin kasi ako"
Knock knock.
"Ayan na! Nandyan na." Sabi ko ng pabulong.
"Come in"
"Andyan ka pala Janet" eto ang sabi ni Jake nung pumasok. Ngiting ngiti sya pero nung nakita na may kasama ako, nawala agad.
"May problema ba Jake?" Sabi ko sa knya para maiwasan ko na si Janet ay sumagot ng masama at mapadamay pa sa trabaho nya.
"Ha? Wala wala"
Wala daw pero meron. Ano kaya ang problema ngayon para sya ay magalit.
"Kong wala pala, eh di ok lang siguro na sya ay nandito ngayon kasi matagal kona sya hindi makita-kita. Kasi nga may mga bagay na lagi ko inuuna kesa sa knya"
"Hindi Ashley, tama si boss. Hindi dapat ako nandito"
Hay nakuh.
"Lagi ko sinasabi na ang talino talaga ni miss Janet"
Oh my godness! Nasakit ang ulo ko.
"Ano ba kayo? Jake, kong may problema ka, wag mo idamay si Janet. At ikaw" tinuro ko si Janet "dito ka lang. Jake kong sa palagay mo na iniistorbo ko ang mga employee mo, ok tama ka"
"Hindi naman sa ganon. Pwede mo naman sya kitain eh, wag lang sa oras ng trabaho" nag lo-low na si Jake.
"Kong ganon ako nalang ang pagalitan mo"
"Ha? Bakit?"
"Tinatanong mo pa? Diba employee mo rin naman ako, diba?"
"Oo pero..."
Ako ang umimik. "Kaya kong hindi tama ang ginagawa ko, pwede mo naman ako paltan. Paalisin. Total ang dami kona pagkkamali sa trabaho"
"Ha? Hindi. Ok ka dito, hindi kailangan na paalisin ka"
"Ok. Ano ginagawa mo dito?"
"Wala" meron! Ayaw nya sabihin kasi may ibang tao sa office, ito ang inaakala ko.
"Wala o meron pero hindi mo masabi?"
"Hindi ko alam" napatingin sya sa taas. Isaspirate.
"Umupo ka dito. Dali"
Nag iisitate pa pero napilitan din.
"Jake, ano problema mo?" Napatingin sya kay Janet. "Wag mo problemahin si Janet. Isipin mona lang wala sya dito"
"Wala. Ang problema ko ay ikaw"
"Ha? Ako?" Tumawa ako. "Bakit naman?"
"Kasi hindi ko kaya mapalayo sayo kahit saglit lang"
Corny naman!
"Kuh! Hindi uso dito ang corny na tao"
Ngumiti sya. "Hindi nga. Ang uso dito ay bitter lang"
"Aray! Sakit nun ah. Hindi ako bitter no?!"
"Best, bitter ka kapag gusto mo" sabi ni Janet.
"Pinag-iisahan nyo ako ah. Ang sakit naman"
"Hindi naman babe, alam mo naman na love na love kita" sabay ngiti ni Jake.
"Love is in the air.." Sabi ni Janet.
Love?
"Janet, hindi naman ata ako mamahalin ng kaibigan mo"
Huy, mahal na mahal kita!
Tumawa lang ako. "Ewan ko sa inyo"
"Pakipot pa teh!" Sabi ni Janet.
"Anyway, Ashley sa linggo magddala ako ng pagkaen, dessert or something else"
"Bahala ka. Pwede naman wala"
Nag ring yung cellphone nya. Nung may kausap sya, tuloy parin ang tingin nya s'akin. Ramdam ko, nakikita nya lahat ang narramdaman ko kaya naman lagi ako natingin kay Janet para hindi masyado akward. Nung nakatapos na, tumayo sya. "Tumawag si boss William. Kailangan ko sya kapulongin" nung malapait na sya s'akin, inilapit nya ang muka nya at ang sinabi nya: "magkikita nalang tayo kapag off na tayo sa trabaho" nung natapos nya yung sasabihin nya, hinalikan nya ako. After that, he says "I love you, Ashley. Papatunay ko sayo ang narramdaman ko. See you later babe." Nakatitig ako sa knya, hindi ako maka-imik. Nung umalis na sya, naging regular ulit ang hininga ko. Ano nangyari?
"Kayo na ba?" Sabi ni Janet.
"Hindi ko alam. Basta nalang nangyayari eh, ang lakas ng effect nya s'akin."
Ngumiti sya at ang sabi. "He loves you, really"