May Forever ang Playboy(?)

Chapter 37

Pag dating namin sa hospital sa repart na pinuntahan ni Jake, nag hintay kmi sa labas ng operation room. Wala pa nalabas na doctor. Nag aalala ako ng sobra.
Please, Lord! Sana maging ayos po ang lahat. Hindi ko po kakayanin kung mawala sya sa buhay ko.
Pag iintay namin ni kuya sa labas ay nag tagal ng 3 hours pero wala parin balita tungkol kay Jake. Masakit na nga ang hindi ka pinapansin, lalo na pala masakit kapag iniisip mo na mawawala ang mahal mo sa buhay mo. Alam ko na malakas sya, kaya kakayanin nya ito. Nakaya nya ang problema nya sa buhay, ngayon pa naman hindi nya kayanin. Pagkasabi nung babae na tumawag s'akin ay malubha ang naging aksydente, na kailangan operahan ng emergency. Nawalan ako ng lakas nung sinabi nya yun, para talaga na namatay ako ng ilan beses bago ko pa narealize na kailangan ko pumunta dito.
May lumabas sa operation room.
"Miss, kayo po ay relatives o kaya nandito po ang parents ni mr. Montero?"
"Doc! Wala na po ang mga parents ni Jake. Ako po ang girlfriend nya"
"Ah pasensya na po. Hindi ko po sure na marrecover si sir. Malaki talaga ang damage sa knya. Gagawin po namin ang lahat. Sige po. Balik na po ulit ako"
Pumasok na ulit sa room.
Umiyak na ulit ako. Nagwala na ako sa hospital. Kinacalma naman ako nu kuya ko.
"Kuya, kong hindi naging kami bka ngayon hindi sya nandito. Kasalanan ko ito" tuloy parin ang pag iyak ko.
"Lovely, wag na wag mo iisipin yan. Hindi mo kasalanan ang nangyari sa knya"
Simula pa ako nung bata pa, si kuya lagi ang nasa tabi ko. Ang tawag nya s'akin lagi ay lovely pag minsan nga lang pangalan ang binabanggit nya.
"Kuya, hindi ko na kaya. Ang sakit"
"Susuko kna? Kayanin mo para sa knya. Kong hindi mo kaya, eh di sana hindi mona lang sya minahal"
"HA? Paano mo nasabi yan? I love him a lot"
"Sorry, kailangan ko lang bigyan kita ng lakas para sa knya. Alam ko na mahal mo sya. Stay strong for him. Naiintidihan mo ako?"
"Yes, kuya"
Niyakap nya ako. Tuloy parin ang iyak ko. Please, Lord! Gabayan nyo po sya. Gagawin ko po ang lahat. Maging ok na ang lahat, pakkasalan kona sya at may tiwala na talaga ako sa knya. Basta maging ok na sya.

Alas 2 ng madaling araw, lumabas si doc. "Miss?"
Tumayo kmi ni kuya. "Yes, doc!"
"Ok na po yung kalagayan ni sir. Maya maya dadalhin na namin sa room nya. I 'll give you all the details later"
Umalis na ulit yung doc. "Kita mo? Diba ok na sya?"
Tuwang tuwa ako. "Yes kuya. Salamat sa support at effort mo" niyakap ko ulit sya.

After 30 minutes dinala sya sa room nya.
Kinapulong ako ng matagal ng doc. Maari daw na pag gising nya, wala sya matandaan about his life, his friends at ako. Hindi naman daw sure na mangyayari pero pwede mangyari. Buti daw na hindi magiging permanent yung pagka amnisya nya. Nung naka alis na sya, pumasok ako sa loob ng room.
"Kuya, if you want, pwede kna umuwi. Ako na bahala dito. May work kpa bukas, oh sorry, i mean mamaya."
"Sure ka? Dadalhan kita mamaya ng pamalit or hindi ko alam. Kahit ano. O kaya kong hindi ako makkapunta, ipapadala kona lang kay ate"
"Thanks kuya. Thanks at lagi ka nandyan"
"Wala yun. Kahit naman ikaw, gagawin mo yun s'amin ng magkkapatid mo"
"Tama ka"
Umalis na si kuya at ako naman pumunta ako sa tabi ni Jake. Umupo ako. "Jake, sana magising kna agad. I need you now. I want to hug you right now. Your kiss and your words na sinasabi mo lagi s'akin para ako ay mainlove lagi sayo at yung effort mo para ipakita mo s'akin na mahalaga ako sayo."
Hindi ko nalaman nakatulog na ako. Inimagine ko na magkasama kmi ngayon sa labas at naglalakad. Masaya kmi at hindi na sya invalid kasi nga yung right na binti nya ay nka plaster at pati yung right arm nya. Malubha nga ang naging damage ng pag aksydente na yun. After that, nagising ako ng bigla. Umaga na pala. Nakita ko si Jake na hindi pa nagigising.
Few days na ako dito. Mga 2 days lang naman. Dinalhan ako ng mga kapatid ko or ng magulang ko ng pamalit. Bumisita ang lolo ni Jake, he tells me na umuwi muna ako. Makapag rest muna at sya muna ang bahala. Kapag nagawa kona ang lahat na dapat kong gawin, pwede na ulit ako bumalik.
"Sige po, sir. Uwi muna po ako"
Nung sinabi ko ito, umalis na ako. Kaya lang naman ako nag stay dun ng hindi nauwi kasi bka magising si Jake at ang una nya makita sa pag mulat ng mata nya ay si ako. I come back later, babe.