The Lost Princess Tale

TLPT #38- Unexpected

A/N: Awts. Malapit nang matapos ang The Lost Princess Tale. Ilang chapters na lang. Huhu. Mamimiss ko kayo :(

Chapter 38- Unexpected

Nylla POV

Hays. Wala akong magawa. Dalawang araw na ang nakalipas simula nung mga nangyari na pagatake sa palasyo. Nalaman ko rin na Light pala ang ability nung ama ni Jared. Haha. Darkness kay Jared tapos yung ama niya Light? Lol lang.

I sighed. Ayoko munang magisip ng mga problema o ng magiging problema. Gusto ko munang magpahinga yung isip ko. Oo, bago umatake yung mga nahypnotize na power user. Lumipas muna ang isang linggo. Pero sa mga araw na yun, walang araw na hindi ko inisip kung kailan ulit gugulo ang buhay namin. Dahil may ideya na talaga akong hindi pa tapos ang lahat.

"Tsk. I told you not to think that deep. Gusto kong makita kang laging nakangiti, hindi yung laging lutang"

Napalingon naman ako sa right side ko nang may nagsalita. Nasa cafeteria nga pala ako ngayon. Bumalik na kasi kami ulit sa pagaaral dito sa Dream High. Hindi naman lahat ng estudyante alam ang mga nangyari. Sobrang konti lang talaga ang mga nakakaalam ng mga nangyari. Nilihim kasi iyon ng palasyo dahil ayaw namin matakot o mangamba ang ibang mga tao.

"Sorry. Eto na oh, nakangiti na" sabi ko at ngumiti ng wagas. Pati yata gilagid ko kita na. Haha. Joke lang. Umiling iling naman siya pero nakangiti.

"Oh, bakit isang kutsara at isang tinidor lang yan? Tsk. Pati ba naman ngayon hindi ka parin gentleman? Uso magbagong buhay" biro ko. Kumunot naman ang noo niya.

"Share tayo. Susubuan kita" sabi niya at kinuha na ang mga pagkain paalis sa tray. Medyo napatanga naman ako ng ilang segundo. Ano daw?

"Say ahh" sabi niya at itinapat sa harap ng bibig ko yung kutsarang hawak niya. Uminit naman bigla yung pisngi ko at umiwas ng tingin. Uhh.

"S-Seryoso ka?" Tanong ko. Seryoso naman siyang tumango at mas nilapit pa sa bibig ko yung kutsara kaya wala na akong nagawa kundi ibuka yung bibig ko.

Shit. Nakakahiya naman toh. Siguradong pinagtitinginan na kami dito sa cafeteria. Ramdam ko eh.

"Say ahh" sabi pa ulit niya. Sinubo ko na naman agad yung pinapasubo niya. Napangiti ako dahil sa naisip ko.

Bakit naman ako mahihiya kung maraming mata na ang nakatingin samin? Dapat wala akong pakielam sa kanila. Tama. Tsaka miss ko na yung laging nakatatak sa isip ko tuwing pinagbubulungan ako ng kung ano ano ng mga nasa paligid ko. I don't give a sh*t.

Pero napakunot yung noo ko nang mas inilapit pa niya ako sa kanya gamit nang paghila niya na nakapalubot sa bewang ko. Uhh. Nasabi ko na bang katabi ko siya ngayon?

"It's your turn. Subuan mo ko" sabi niya habang seryosong nakatingin sakin. Tumawa naman ako.

"Fvck! Why are you laughing, woman?!" Inis na sabi niya. Pero mas lalo lang lumakas yung tawa ko. Pfft. Para siyang bata na ayaw bilhan ng laruan.

"Tch. Tumigil ka na nga sa pagtawa at subuan mo na ako! Nagugutom na ko!" Angal niya. Like a boss as usual.

"Pano kung ayaw ko?" Pangaasar ko at tinaasan pa siya ng isang kilay ko. Mas lalo namang kumunot yung noo niya. Pfft.

"Fine! Bahala ka! Aalis na---"

Naputol ang sasabihin niya ng hinalikan ko siya sa labi. Wala na talaga akong pake sa mga ibang taong nakatingin samin. All I can see now is him. Only him.

Pagkatapos ko siyang halikan(smack lang naman) ay kinuha ko yung kutsara at isinubo sa medyo nakanganga pang bibig ni Demon. Halatang nagulat siya sa ginawa ko kanina. Pfft.