BENDEN ÖNCE ÖLME

9. Bölüm ^Sevgilim^

Pamuk Öğretmen isimli kitabıma uğramadan geçmeyin lütfen. :)

Multimedya 💙

Bölüm Şarkısı: Bahadır Sağlam - Sevgilim

~~9. Bölüm~~

"Bütün hikayeler tek kişiliktir." Demiş Ahmet Batman. "İçine aşk karışana kadar."

Bizim hikayemizde yeni başlıyordu ışte. Ne sonu belliydi ne de bir adım ötesi. Herkes kendi hikayesinde başroldü ama bizim hikayemizin başrolü iki kişi olmalıydı.

O ve ben..!

Elbetteki insan ne yaşacağını bilemiyor ve yaşamak istediklerini seçemiyordu ama kalbine alacağı kişiyi seçebilirdi.

Ben de seçmiştim.

O gece karşıma Erdem değil de başkası çıksaydı belki de sadece o gecenin kahramanı olarak kalacaktı.

Lakin o gecenin kahramanı Erdem'di ve kalbim onu seçmişti.

Başımı omzundan kaldırmadan önce tarçın kokusunun verdiği hazzı bir kez daha hissetmek istedim. Derin birkaç nefes alarak içime çektim ve başımı kaldırarak tutuklu olduğum kahvelere baktım.

"Gidelim mi artık?" diye sordum. Üzerimdeki ıslanmış ve kirlenmiş elbiseye bir bakış attım. "Biraz üşüdüm de."

Erdem gözlerime bakmayı sürdürürken elini yüzüme koydu ve yüzüme yapışan saçlarımı geriye ittirdi. Daha sonra ellerimi tuttu ve kalkmama yardımcı oldu.

"Gidelim"

Erdem elimi sımsıkı tutarken benim biraz ilerimde yürüyordu. Ayakkabılarım olmadığı için arkasından yürümekte zorlanıyordum. Biraz yürüdükten sonra acıya daha fazla dayanamadım ve durdum. Benim durmamı fark eden Erdem de durdu ve bana döndü.

"Daha çok var mı?" diye sordum ayaklarım yere basmakta güçlük çekerken.

"Biraz daha var. Yoruldun mu?"

Başımı salladım ve ayaklarımı işaret ettim. "Biraz dinlenelim mi?"

Erdem beni onaylarken yolun kenarındaki kaldırımın üzerine oturdu. Yüzündeki o mutlu ifadenin bir anda silindiğini gördüm. Sanki bir şeylerden huzursuz gibiydi. Hiçbir şey söylemeden aramızda mesafe bırakarak yanına oturdum. Bir yandan soğuktan ve yürümekten uyuşmuş ayaklarımı elimle ovalayıp biraz olsun rahatlamaya çalışıyordum.

"Bu kadar yolu nasıl koşmuşum hayret ediyorum." dedim kendi kendime konuşarak.

"Yaklaş!" Erdem'in sesiyle başımı kaldırdığımda bana baktığını gördüm. Aramızdaki mesafeye kısa bir bakış atıp çekinerek ona biraz daha yaklaştığımda ceketini çıkardı. Bana iyice yaklaşarak aramızdaki mesafeyi sıfıra indirdiğinde yutkundum. Çünkü tarçın kokusunu çok yakından alıyordum ve hissettiğim şey nefesimi kesiyordu.