BENDEN ÖNCE ÖLME

11.Bölüm "Enkaz"

Keyifli okumalar...😊

11. Bölüm

Hayat öyle acımasızdı ki tam her şey yoluna girdi artık mutlu olacağım dediğin anda tekar canını acıtıyordu. Daha bir kaç gün önce varlığı için şükrederken şimdi onu tanıdığım güne lanetler yağdırıyordum. İyikim dediğim adama şimdi keşke tanımasaydım diyordum.

Canım yanıyordu evet ama ne için yanıyordu ki? Kandırılıp kendimi aptal yerine koyduğum için mi, yoksa hala yüreğim onun için attığı için mi? Bilmiyordum.

Bu ağır gelmişti işte. Duygularımı hiçe saydığı yetmezmiş gibi bir paçavra gibi kullanıp kenara atmıştı. Canımı acıtan asıl şey bunları Erdem'in yapmış olmasıydı. Olanları hala aklım almıyordu. Keşke gözümü kapatıp açtığımda her şeyin bir kabus olduğunu söyleselerdi.

Güçsüz olduğum için kendimden nefret ediyordum. Ağlamamam gerekiyordu.
Oysa takside gelene kadar tükenmişti göz yaşlarım. Eve gelir gelmez direk odama atmıştım kendimi. Rana'nın henüz gelmemiş olması benim için şanstı. Yalnız kalmaya ihtiyacım vardı. Konuşmak istemiyordum.

Gözlerimi darmadağın edip her şeyi kırıp döktüğüm odamda gezdirdim. Korkunç görünüyordu. Peki ben nasıl görünüyordum şu an.? Hoş umrumda da değildi zaten.

Her şey yalandı. Sana aşık oldum derken, seni özledim derken beni öperken her şey yalanmış meğer. Onun gözünde sadece oyunu için kullandığı aptal bir kızmışım. Ama tüm salaklık bendeydi. Sadece dört günde kendimi bu kadar kaptırmıştım. Insanlara güvenmemem gerektiğini bir kez daha hatırlattı bana. Sanırım bunun için ona teşekkür falan etmeliydim.

"Sevda?" Düşüncelerimin içinden beni çekip çıkaran Rana'nın sesiydi. Beni böyle görmesini istemiyordum. İçeriye girmemeliydi.

"Efendim?" Her ne kadar sesimi normal çıkarmaya çalışsamda titremesini engelleyememiştim. Kendime bir kez daha lanet ettim.

Kapının bir anda açılmasıyla yerimden sıçradım. Rana şok olmuş bir şekilde her şeyi yerle buluşturduğum odaya göz gezdirdi.

"Aman Allah'ım ne olmuş buraya böyle?.." Gözleri beni bulmasıyla ağzından minik bir çığlık döküldü. Koşarak yanıma gelip benim gibi diz çöktü. " Sevda ne oldu? Sen.. İyi misin?" Başımı sağa sola olumsuz anlamda sallayıp "Değilim." Diye mırıldandım. Kendimi onun kollarında bulmamla birlikte hıçkırıklarımı durduramadım. Aradan ne kadar zaman geçti, ne kadar öyle kaldık bilmiyorum. Hıçkırıklarım iç çekmelere döndüğünde Rana omuzlarımdan tutup beni kendinden uzaklaştırdı. İşte o zaman anlatmaktan başka bir seçeneğim olmadığını anladım.

"Her şey yalanmış beni kandırmış... Abimden intikam almak için kullanmış beni..." olanlar aklıma tekrardan hücum edince kendimi tutamamıştım.

Rana'dan bir süre cevap gelmeyince yere sabitlediğim bakışlarımı Rana'nın yüzüne çevirdim. Başını önüne eğmiş parmaklarıyla oynuyordu. Yüzüme sert bir tokat gibi çarpan gerçekle başımı iki yana salladım.

"Sen.. Sen.. Yoksa..." devamını getiremedim. Bir yalanı daha kaldıramazdım. Bütün kalbimle yalan olmasını diledim. Rana'nın bu oyunun içinde olmamasını diledim.