BENDEN ÖNCE ÖLME

19. Bölüm ^Hangi Yüzün..?^

Ben geldim.🤚

Biraz geçiş bölümü gibi oldu. Umarım beğenirsiniz 😉

Erdem'in ağzından bölüm okumaya hazır mısınız?

Ee hadi o zaman..😁

Bölüm Şarkısı : Sıla - Muhbir ( Bölümü okurken dinlemenizi tavsiye ederim.😉)

~~19. Bölüm~~

Erdem'in Ağzından ;

Yarım saattir önümdeki kapıyı açmakla uğraşıyordum ama lanet kapı ne yaptıysam bir türlü açılmıyordu.  Kapının kolu sıkışmış olmalıydı. Çünkü kilitlenme olasılığı yüzde ondu eğer birisi kilitlemediyse tabi.

Artık açılmayacağından emin olup pes ettim. Sıkıntılı bir nefes verip kapıdan uzaklaştım. Sevda'ya baktığımda sırtını soğuk duvara yaslamış, güçlükle ayakta durmaya çalışıyordu. Daha önce alkol almadığını biliyordum. Bu ilk olmalıydı. Üstelik kusmamıştı ve haliyle rahatsız olduğu her halinden belliydi. Aslında burada kilitli olmak benim için büyük bir fırsattı. Fakat Sevda bu haldeyken bu fırsatı kullanamazdım.

"Sevda iyi misin? " diye sordum yanına gidip. Endişeliydim. Belki de ilk defa bu denli yoğun duygular arsızca bedenimde geziniyordu.  Elini usul usul kaldırarak aramıza mesafe koyup yaklaşmamı engelledi.

''Ben iyiyim. Sadece başım..." elini başına koyup devam etti. "..dönüyor."

Ellerimi gür saçlarımın arasından hırçınca geçirdim. Bir şeyler yapmalıydım. Ceketimi çıkarıp yere serdim. Daha sonra Sevda'yı omuzlarından tutarak yürümesine yardımcı olmak istedim ama ayakta zor duruyordu. Sendeleyerek bir kaç adım attıktan sonra yürüyemeyeceğine kanaat getirip; bir ellerimi bacaklarının arasından geçirip, bir elimle de sırtından tutarak kucağıma aldım. Yere serdiğim ceketin üzerine usulca bıraktım. Üzerinde nasıl yürüdüğünü anlamadığım ayakkabılarınıda çıkarıp kendimi de yanına attım.

Gözlerini güçlükle açık tutmaya çalışıyordu. İyice mayışmıştı. Dudakları pembeleşmişti ve titriyordu. Üşüdüğü her halinden belliydi. Ceketimin üzerinde oturuyorduk ve saat gece yarısını çoktan geçmişti. Isıtıcıları kapatmış olmalıydılar çünkü içerisi gerçekten soğuktu. Üstelik bir süre sonra ışıklarda kapanacaktı ve Sevda'nın karanlık fobisi vardı. Burdan çıkmamız şart olmuştu. Ceplerimi tekrar yokladım emin olmak için ama telefonum yoktu.  Masada kalmış olmalıydı.

"Erdem.." dedi Sevda güçlükle aynı zamanda eliyle ağzını kapatırken.

Aceleyle yerimde doğruldum. "Ne oldu?"

"Sanırım kusacağım." dedi elini hala ağzında tutarken. Sesi boğuk çıkmıştı.

"Tamam" deyip başımı salladım ve Sevda'yla birlikte ayağa kalktım. Tuvaletlerden birine girdiğimizde klozetin kapağını açıp Sevda'nın işini bitirmesini bekledim.