Last First Kiss [boyxboy]

Prologue

THIS REMINDED ME OF TRUE EVENTS IN 9TH GRADE. BUT I HAVE TO FICTIONALIZE IT, MAKE IT A BIT MORE DRAMATIC AND STUFF. THIS ONE'S CONTAINED WITH SAD SCENES. HOPE YOU'LL LIKE IT AND LEAVE ME SOME FEEDBACKS! :)

***

GEORGE's POV

"What is a friend?
It's a single soul that dwells in two people."
- Aristotle

Pinagpatuloy ko itong essay ko sa English dito sa paborito kong spot; ang facade ng school building. Technically, ang tinutukoy kong school building ay ang mismong classroom buildings, at sa harap nito ay merong isang malaking puno ng acacia, at sa paligid nito ay merong benches at stone tables. I can feel the placidity and calmness of this place, even though there are a bunch of my noisy classmates sitting here, doing their homeworks and stuff during lunchtime. Paborito ko itong lugar, at dahil kapansin-pansin akong mag-isa dito, nakasanayan na rin ata nilang tumambay dito.

Patapos na sana ako sa pagsulat ng last paragraph sa papel ko ng may biglang umakbay sa'kin. It was no other than Clint, my all-time favorite best friend.

"Uy!" bati ko sa kanya.

Tinanguan niya lang ako at ngumiti.

I smiled as I continued to write down my last paragraph, inaantay ang susunod na kakulitan nitong si Clint, pero wala.

Weird.

Binaling ko muli sa kanya ang tingin ko at nakitang nakasimangot siya. Sa mukha pa lang niya, halatang ang bigat ng dinadala niya. May problema ata 'tong taong 'to.

"Uy, nakasimangot ka?" I teased as I playfully nudged him in the ribs.

"Kaya nga eh..." he whispered.

"Saan ka ba galing? Tapos, ang putla mo oh? Uminom ka ng tubig."

"OK lang ako, George..." he croaked.

Hinayaan ko na lang siya at nagpatuloy na lang ako sa pagsulat. Ng matapos ko na lahat-lahat, as if on cue naman, nag-ring na ang bell. Lunchtime's over!

"Halika na, dude. Pasok na tayo!" I uttered as I hastily grabbed my things, when Clint grabbed me by my arm. Pero hindi naman ako nasaktan. Nagtataka lang ako sa mga kinikilos niya.

"Huy ano ba dude?"

He bit his lip for a moment, then finally spoke up.

"Sabay tayong umuwi mamaya, okay?" the solemnity in his voice made me nervous.

"O-okay...?" yun na lang ang nasagot ko, medyo weird na kasi siya eh.

Sabay kaming pumasok sa room namin. Ewan ko ba dito kay Clint at nawe-weirduhan ako!

**

[HAPON]

"Anong oras na ba? Ang tagal naman bumukas ng gate!" pagrereklamo ko habang inaantay ang pagbukas ng gate.

Habang ito namang si Clint, tahimik na nakaupo sa bakanteng bench, playing with his fingers. Halatang bored siya.

At last! Bumukas na ang gate!