Last First Kiss [boyxboy]

Chapter Forty-Three

GEORGE's POV

"Yes!! Nakalabas na rin ako! Hahaha!" masayang sigaw ni Clint. Yes, na-discharge na siya sa ospital. Sabay namin ang mama niya. At dahil magce-celebrate daw kuno si Clint, pumunta kami sa pinakamalapit na McDonald's at nilibre ako. Nakaakbay pa rin siya sakin papasok ng McDo. Ewan ko ba ba't ayaw niya akong pakawalan. Buti na lang hindi ako nasasakal sa kanya kundi tatagiliran ko talaga siya.

"Di ko na kelangan 'to!" inalis niya ang kanyang kamay sakin sa pagkakaakbay at tinanggal ang bandage na nakadikit sa kanyang kamay, kung saan siya tinurukan ng dextrose. Pagtanggal niya nun, agad niya akong hinarap at ngumiti.

"O hali na kayo!" sabi ni tita samin.

Pumasok na kami sa loob at nag-order na. Yeah, you get it. Nag-order, kumain. Umalis. Pumunta ng mall. Gumala. Nag-shopping. Nag-window shopping. Napagod. Tumambay sa tabi. Nag-Zagu. Bonding lang. Na-miss ko 'tong ganito. Yung kasama ko si Clint. Not to mention na para ng isang chaperone si tita Carla. But I like it this way. At least kasama ko best friend ko.

Although nag-confess sakin si Clint, hindi naging awkward ang atmosphere para saming dalawa. Kaibigan pa rin. Pero nagi-guilty ako kasi, hanggang kaibigan lang ang maiaalay ko sa kanya. Pero weird kasi somehow gusto ko siyang kasama. Gusto ko siya lagi sa tabi ko. Gusto kong lagi siyang masaya kapag anjan ako. Gusto ko na lahat, pero ang tanong may gusto nga ba ako sa kanya?

Nalilito ako sa sarili ko. Mahal ko si JB. Pero mahal ko rin si Clint. Pero kaibigan ko si Clint. So hindi pwede. Kasi nga kami na ni JB. *cue in Mahal Ko O Mahal Ako song*

Napaka-kumplikado naman ng sitwasyon ko.

Biglang nag-ring ang phone ni tita Carla. Clint frowned. Alam ko na kung bakit siya sumimangot. I feel so sorry for Clint kasi wala na nga siyang tatay, napaka-busy naman ng nanay niya. Nagi-guilty rin nga ako kasi kahit papano, kahit wala yung parents namin ni kuya Greg, na-manage niya pa rin na bigyan ako ng time at kalinga. At ayokong maramdaman ni Clint na nagseselos siya sakin dahil lang dun. Tutal, mas lamang siya kesa sakin kasi may parent siya ako wala. In some ways we may be similar in fate, but somehow we are too different in situations like this. Get me? Magkaparehong may kulang, magkaiba naman ng mga posisyon sa buhay ang "kulang" samin. Ugh. I sound so ridiculous. Ewan ko ba kung may point ba sa statements ko.

"Excuse me, guys. Importanteng tawag lang. Saglit lang 'to." And she ran off to the nearest women's room.

Clint let out a frustrated sigh. Tinapik ko siya sa balikat, assuring him that I got his back no matter what.

"Masyado talaga siyang busy." Sabi niya.

"Minsan naiisip ko kung talagang nanay ko ba siya o hindi." He said dryly. Binatukan ko siya.

"Aray! Ano ba!"

"Sa susunod ayokong marinig na nagsasalita ka ng ganyan! Maswerte ka may nanay ka ako wala!"

"So kailangang mambatok?"

"Oo naman!"

"Tss."

Silence surfaced the air. Tahimik lang kami pagkatapos nun. Pero mga ilang segundo he broke the ice.

"George?"

"Hmm?" I said in a soft voice.

"What if kung ako kaya naging boyfriend mo?"

Siya? Naging boyfriend ko? Ngayon? Naku. Oo nga, gwapo nga si Clint. Matangos ang ilong. Ang cute ng mga mata niya. Ang pula ng lips niya. To cut things short, at all angles, he's a perfect guy that anyone could have. Pero bakit nga ba hindi siya ang naging boyfriend ko? Bakit si JB?