Make A Wish (Dutch 1D Fanfiction)

Hoofdstuk 13

*ROSIE'S POV*

Ik galoppeerde met Red door het bos. Hij was echt sterk! Ik kwam op een lang en vlak pad en besloot er een schepje bovenop te doen. Ik ging wat naar voren zitten en spoorde hem aan. "Laat eens zien wat je kan jochie." Fluisterde ik. Red brieste gelukkig en begon z'n passen te verruimen. De wind liet z'n lange manen wapperen en het voelde gewoon alsof ik vloog. Dit gevoel had ik al erg lang niet meer gehad. De laatste keer was met Charly.

Ik remde Red af en liet hem draven. Hij was niet zoveel meer gewend en dus erg bezweet. Ik liet hem stappen en gaf hem met de teugels de ruimte om z'n hals te strekken. We liepen zo even door. Door de bladeren scheen de zon op m'n gezicht. Dit was heerlijk!

Plotseling stopte Red.

"Wat is er jochie?" Vroeg ik. Red brieste nerveus en draaide om.

"Ho mannetje wat is er?" Ik pakte m'n teugels weer op maat. Red schraapte met z'n hoef en liet merken dat hij ergens naartoe wilde.

"Nou, kom op dan." Zei ik en Red galoppeerde een zijweggetje in. Dwars door de takken. We kwamen op een vlakte uit en bij een boomstam stond een witte pony ons nieuwsgierig aan te kijken. Red hinnikte en liep er op af. "Wie is daar?" Hoorde ik iemand zeggen. Wacht eens even...

"Paris?" Vroeg ik.

"Rot op ik kan dit zelf wel!" Riep ze terug. Ik sprong van Red en rende naar de stam. "Ben je oke?" Vroeg ik. "Rot op!" Snauwde ze terug. Haar been zag er verdraaid uit en ze lag met haar hoofd tegen de boomstam. "Je been ziet er niet goed uit.. Wat is er gebeurd?" "Ik wilde springen alleen die stomme pony gooide me eraf." Zei ze boos en ze sloeg haar armen over elkaar.

Ik keek naar de kleine witte pony en naar de stam. "Je weet dat die boomstam veel te hoog is voor zo'n kleine pony? Geen wonder dat hij weigerde." Giechelde ik. Ik vond het wel grappig dat ze zo stom was om dat niet te zien. "Ik ga een spalk maken voor je. Jij kan op Red zitten en dan lopen we naar huis. Je been is duidelijk gebroken." Legde ik uit.

Ik ging op zoek naar planken en legde die tegen het been van Paris. Ik moest het alleen nog vast maken met iets..

"Red kom eens." Zei ik en hij liep op me af. "Ik wil dat je me straks volgt zonder teugels.." Zei ik en ik haalde de teugels van zijn hoofdstel af en bond ze om Paris' been.

Met veel gedoe kreeg ik Paris veilig op de rug van Red. Hij protesteerde en begon nerveus heen en weer te lopen. "Rustig ze heeft geen zweep en gaat niet echt op je rijden. Ik loop ernaast. Ik pakte de teugels van de witte pony en ging op hem zitten. "Hou je goed vast aan Red's zadel Paris. Anders val je. Hij volgt me wel." Zei ik. Paris knikte angstig.

Ik spoorde de pony aan en we stapte rustig naar de manege toe.

...

Na een lange wandeling met veel geklaag van Paris waren we eindelijk teruggekomen op de manege. Elize kwam bezorgd aanrennen toen we het erf op liepen.

"Wat is er in hemelsnaam gebeurd?" Vroeg ze in paniek.

"Paris is gevallen en heeft haar been gebroken. Zonder Red had ik haar nooit gevonden." Ik steeg af en gaf de teugels aan Elize. Daarna hielp ik Paris van Red af.

"Die stomme pony gooide me eraf." Klaagde ze. Ik zuchtte. Ze breekt haar been en leert het dan nog niet!

Ik aaide Red over z'n hoofd. "Goed gedaan maatje." Hij brieste tevreden.

"Ik denk dat je Rose hier wel een bedankje verschuldigd bent. Of niet Paris?" Vroeg Elize.

"Bedankt.." Zei ze en Elize hielp haar de kantine in. "Oh wacht, ik zak de staljongen wel vragen Paris' pony af te zadelen. Jij wilt Red wel doen toch?" Vroeg ze.

"Tuurlijk!" Zei ik en ik liep met Red de stallen binnen.

"Ik ben echt trots op je maatje!" Zei ik toen ik Red afgezadeld had. "En van Paris hebben we in ieder geval een paar weken geen last met dat been." Giechelde ik. Heel gemeen, ik weet het. Maar ze vroeg er wel een beetje om..