Make A Wish (Dutch 1D Fanfiction)

Hoofdstuk 26

*ROSIE'S POV*

"H-Harry komt eraan?" Vroeg ik verbaasd. "Liam had je me op speaker staan?" Vroeg ik geïrriteerd. "H-Hij wilde meeluisteren..." Gaf hij toe.

"Godver Liam!" Zei ik nu boos. "Het spijt me Roos! Hij was voor het eerst weer z'n hut uit sinds jullie uit elkaar gingen! Hij dronk iets, liet het glas vallen toen je Brandon noemde en liep weg. Z'n gezicht.. Ik heb hem nog nooit zo boos gezien..." Vertelde hij.

Ik kreunde.

"Wat heeft Brandon eigenlijk gedaan?" De angst van net ging als een rilling over m'n rug. "Hij hield een mes tegen m'n keel Liam." Zei ik, nogsteeds geërgerd. Straks moest ik voor Harry zorgen na nog een hersenschudding.. Of erger..

"Vertel maar niet aan Harry.." Zei ik er snel achteraan. "Jawel." Zei Liam. "Wil je hem dood hebben? Hij had een mes Liam!" Flipte ik. Ik hoorde dat hij een nummer intoetste. "Ik zet jullie beide op speaker dan kunnen jullie elkaar ook horen." Zei Liam. Waar sloeg dit op?!

"Liam James Payne godverdomme als je niet heel snel ophoudt beloof ik je dat ik naar Amerika kom om persoonlijk die telefoon ergens in te steken waar het daglicht niet schijnt en.." "Hi Haz!!" Onderbrak Liam me en ik hoorde een grinnik in z'n stem.

"Liam ik wil dat je opzoekt wat Brandon's adres is. I'm finishing that little shit!" Gromde Harry.

"Harry kop dicht." Zuchtte ik.

"R-Rose? Ben je bij Liam?" Vroeg hij stomverbaasd.

"Nee hij heeft mij aan de lijn via een andere telefoon. Toch, Liam?" Ik sprak zijn naam nadrukkelijk uit. Hij wist dat ik geen zin had in gezeik.

"Ik ben echt blij je stem te horen.." Zei Harry zacht. "Ik mis je Rosie."

Én daar was het gezeik.

Ik zuchtte. "Nogmaals, dat heb je zo goed laten merken." Zuchtte ik vermoeid.

"Rose kunnen we het niet vergeten en opnieuw beginnen?" Vroeg hij, bijna huilend. Ik hing op.

Even later belde hijzelf me in plaats van via Liam. Ik besloot op te nemen. Ik kon niet anders! Ik wilde zijn stem ook horen! Meer dan wat dan ook..

"Harry." Begroette ik.

"Rose, het maakt me niet uit wat je zegt. Ik weet dat je van me houdt. En ik kom nu naar je toe. Ik word gek zonder je!" Huilde hij.

"Brandon zit weer in de cel, waar hij hoort. Je hebt geen reden om te komen." Legde ik uit.

"Jij bent mijn reden." Zei hij vastberaden en ik hoorde de auto waar hij in zat gas geven.


***


Het was de volgende dag. Ik had zoveel aan Harry gedacht dat m'n hoofd ervan tolde. Hij kon hier ieder moment zijn en ik had geen idee hoe ik moest reageren. Ik zuchtte terwijl ik languit in het gras lag in het bos. Red stond naast me te grazen.

Ik voelde de zon op m'n gezicht en voelde mezelf half in slaap vallen.

Red brieste in m'n gezicht en ik liet een gil m'n mond uit ontsnappen.

"Red gadverdamme!" Lachte ik. Hij schudde vrolijk met zijn hoofd. Ik kwam overeind en plukte wat gras van de grond en gooide het naar hem. Hij sprong speels achteruit en hinnikte gelukkig.

Hij liep naar de plek waar m'n cap in het gras lag en pakte hem vast in z'n mond.

"Hé! Geef terug!" Riep ik en Red reikte zijn lange hals boven m'n hoofd. Ik sprong op en neer om hem te pakken te krijgen maar was te klein.

Red draafde hinnikend weg en ik rende achter hem aan.

"Ik grijp je!" Zei ik en ik rende achter hem aan. Red maakte speelse sprongetjes en stootte me omver met z'n achterwerk. Ik gilde en lag te giechelen in het gras. Hij kwam op me af en legde de cap naast me neer.

Hij keek me onschuldig aan. "Thanks." Zuchtte ik lachend. "Stom paard." Zei ik en ik duwde z'n hoofd boven me weg. Red hinnikte alsof hij aan het lachen was. Het klonk echt grappig en ik voelde weer een lachbui opkomen.

"Kom op. We gaan naar huis." Zei ik grinnikend en ik steeg op en reed naar huis.

Toen ik aankwam op de manege zag ik als eerste de bekende Audi van Harry staan. Een brok vormde zich in mijn keel.

Ik zag de auto-deur opengaan en zag de jongen met bruine krullen uitstappen. Hij keek verbaasd op en zijn lichtgroene ogen vonden de mijne. Ik voelde de bekende vlinders en alles om ons heen vergat ik even. Ik struikelde van de rug van Red af en voor ik het wist was ik op mijn Harry afgerend. Ja, mijn Harry.

Ik sprong in zijn armen en hij draaide me een rondje met greep op m'n heupen. Ik giechelde met tranen in m'n ogen en hij trok me in zijn armen, stevig, nog steeds met mijn benen van de grond. Want die had ik om zijn bovenlijf heen gevouwen. 'Rose.. Ik..' Begon hij en zijn stem brak. Een luide snik voelde ik in m'n nek. Hij kuste me achter m'n oor. 'Shhh.. Het is goed.' Fluisterde ik en ook bij mij voelde ik de veraderlijke tranen over m'n inmiddels roze wangen lopen.

'Ben je weer van mij?' Vroeg hij piepend.

Ik keek hem lang aan in z'n prachtige, groene ogen en kuste zijn zachte en roze lippen. Zijn grip om mijn lichaam werd strakker. Ik voelde alsof het gat dat die tijd in m'n borst zat weer heel was en ik voelde me weer helemaal compleet. Harry kuste me vol passie en ik hield hem zo dicht mogelijk tegen me aan. Bang om hem weer kwijt te raken door los te laten.

'I love you.' Zei ik tegen z'n lippen.

--------------------------------

Hey jongens ! Echt bedankt voor al die lezers! Ik word echt gek van blijdschap hiero! Blij dat Rose en Harry weer samen zijn? Ikke welll <3

Ik heb onlangs het eerste hoofdstuk van een nieuw boek geschreven wat ik een beetje op Dark vind lijken. Het heet Hipsta Harry en ik hoop dat jullie het willen proberen. Ik ben er persoonlijk nu al trots op :)

Comment en vote!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!