Make A Wish (Dutch 1D Fanfiction)

Hoofdstuk 23

*LIAM'S POV*

Ik rende naar de gate waar Rosie zou vertrekken naar Engeland. Ik duwde mensen aan de kant om maar op tijd te zijn. Ze mocht niet weg! Ik kwam bij de gate aan en zag haar op een bankje zitten. Thank god! Het vliegtuig was nog niet weg!

"Rosie!" Riep ik opgelucht. Ze keek op, blij me te zien. "Hey!" Zei ze. Ik wist dat ze m'n naam niet hardop zou roepen. Dat zou alleen maar gillende meisjes trekken en gedoe opleveren. "Wat doe je hier?" Vroeg ze verbaasd. Ze stond op en liep naar me toe. Ik trok haar in een stevige omhelzing en ik begroef m'n gezicht in haar lange, bruine haar. "Ga niet weg..." Zei ik. "We willen niet dat je gaat. We zullen die lul uit je buurt houden maar ga alsjeblieft niet weg." Dat kwam wanhopiger uit m'n mond dan gepland maar wie weet zou het werken.

"Ik heb net Elize van de manege gebeld. Ze bood aan om mij een huisje op de manege te geven zodat ik een paar weken daar alleen maar met paarden bezig kan zijn. Dat zou ik echt geweldig vinden dus ik ga wel Liam.. Het spijt me.." Legde ze uit. Ik zuchtte. "Ik snap het..."

"Je bent echt een lieverd." Zei ze en ze gaf me een kus op m'n wang. Ik grinnikte. "Rustig aan hè." Zei ik. Ze giechelde en draaide zich om. Ze stond op het punt om weg te lopen toen ik haar bij haar schouder greep en omdraaide. Ik drukte m'n mond op die van haar. Eerst keek ze in paniek naar waar ik mee bezig was maar toen ik volhield sloot ze haar ogen. Ze zoende terug! Yes!

*ROSIE'S POV*

Ik wist niet waarom ik dit deed. Ik wist al helemaal niet waarom hij dit deed. Maar het kon me even niks schelen. Niks. Ik wist ook niet zeker hoe het mogelijk was, maar Liam deed me Harry vergeten. Eventjes, voelde ik geen verlammende pijn op de plek waar m'n hart hoorde te zitten. Het lege gat voelde zich heel even gevuld en ik glimlachte tegen Liam's lippen aan. "Wow.." Zuchtte hij na de kus. "Wat?" Grinnikte ik. "Je zoende terug." Zei hij verbaasd. "Was dat niet een beetje de bedoeling van dit alles?" Zei ik. Hij grinnikte en gaf me nog een kus. "Fijne vlucht." Zei hij in m'n oor.

Ik liep naar het vliegtuig en ging zitten in m'n stoel. Een paar maanden er tussenuit. Dat had ik nodig. Maar gelukkig wist ik dat ik er nooit alleen voor zou staan. Als ik Harry los zou laten werd alles misschien wel weer normaal en konden ik terug naar m'n normale leventje.. Zo piekerde ik nog een halfuurtje door tot ik in de lucht in slaap viel. De vlucht zou lang duren dus waarom wakker blijven?

...

"Elize?" Riep ik toen ik de kantine van de manege binnenliep. "Rosie! Meisje hoe is het nu met je?" Riep ze blij en ze viel me om de hals. "Wat naar nou van Harry.." Zei ze en ze wreef over m'n armen. "Het gaat prima dankje. Hoe heeft Red zich gedragen toen ik weg was?" Vroeg ik aan d'r terwijl we naar buiten liepen. Haar stemming veranderde meteen en ze beet op haar lip. "Niet zo goed, eigenlijk.. Paris heeft hem een paar keer gereden omdat hij nu door jou aandacht zo'n geweldige springer bleek te zijn. Maar..." "Maar wat?" Vroeg ik ongeduldig en bezorgd. Het feit dat Paris erop ging rijden was al heel erg fout. "Hij laat niemand z'n stal in en valt je aan. Gisteren trapte hij de staljongen en die heeft ontslag genomen!" Legde ze uit. Uhoh...

"Ik ga meteen met hem aan de slag. Nogmaals bedankt dat ik hier mocht blijven voor een tijdje." Zei ik dankbaar tegen haar. "Geen probleem meisje! Deze manege kan wel nog 10 mensen zoals jij gebruiken." Complimenteerde ze. Ik bloosde. "Ik doe m'n best." We liepen naar een klein stenen huisje achter de stallen. Het had uitkijk over de weides en het rook heerlijk naar paarden en naar vers stro. Het zou geweldig zijn hier een paar maanden te wonen. Dit had ik echt nodig. Een paar maanden er tussen uit. Ze gaf me de sleutel van het huisje.

"Ik heb dit normaal voor mensen die hier op vakantie zijn. In de kast in de slaapkamer liggen je nieuwe paardrijkleren. Die oude rijbroek is anders het enige waar je inloopt en dat hoeft echt niet." Zei ze met een knipoog. "Wow dankjewel Elize! Dat had je echt niet hoeven doen!" Ik viel haar om de hals. "Dat had ik wel. Je hebt al zoveel wonderen met Red verricht. Dit zou ik zoiezo nog voor je doen." Zei ze en ze liet me alleen om uit te pakken. Wat ik persoonlijk wel fijn vond. Mezelf in alle rust installeren en desnoods nog wat tranen laten lopen. Vanavond zou ik pas in zijn voor een echte jankbui. Om Harry? Misschien.. Misschien niet.

Toen ik al m'n spullen had neergelegd op een juiste plaats en ik een van de rijbroeken aangetrokken had liep ik naar Red's stal. Hij stond helemaal in het achterste hoekje in een stukje schaduw. Zijn oren boos naar achteren. Ik schrok van hoe hij eruit zag.. Zijn vacht was doffer geworden en z'n ogen hadden wat van hun glans verloren. Ook had hij op z'n flanken allemaal striemen zitten. "Redje..." Fluisterde ik toen ik de stal benaderde.

Red schoot op me af en hapte naar me door de tralies van de stal. Hij steigerde en trapte met z'n voorhoeven tegen de deur aan. Ik deinste achteruit en viel achterover. (Wat had ik toch met over dingen struikelen? En met name m'n eigen voeten...) Red liet zijn tanden zien en brieste boos. Hij schraapte nog een keer met z'n hoef en ging weer in het hoekje staan. "Red kom op nou." Zei ik licht geïrriteerd. "Ik ben het!" Hoe kon hij in zo'n korte tijd nou zo geworden zijn? Het gaat steeds slechter met hem. "Maatje.." Zei ik zacht. Hij reageerde niet en ik stak m'n hand voorzichtig door de tralies van de stal. Zo stonden we voor ik weet niet hoe lang. Ik keek niet naar hem. Oogcontact zou alleen maar bedreigend zijn. In plaats daarvan keek ik naar de vloer. Ik hurkte iets om me kleiner te maken. Na een tijdje hoorde ik hem de eerste stap in mijn richting zetten.

Na een paar stappen voelde ik warme lucht tegen m'n hand aan. Ik voelde zijn neus tegen mijn vingers en hij wiebelde speels met z'n bovenlip tegen de palm van m'n hand. Ik giechelde stilletjes en keek op. Hij keek me nieuwsgierig aan. "Zie je wel dat je het wel kan.. Je herkend me toch nog wel?" Zei ik en ik opende de staldeur zachtjes. Hij zette angstig een stap achteruit. "Ssh.." Suste ik hem en hij ontspande weer. Ik streelde over zijn hals en z'n voorhoofd. "Goedzo maatje." Zei ik. Hij brieste tevreden.

"Hoe doe je dat toch?" Hoorde ik Elize zeggen. Ze keek gefacineerd naar hoe ik bezig was met het prachtige dier. "Hij is weer helemaal rustig.." Zei ze vol bewondering. Ik giechelde. Opgelaten door de complimentjes. "Ik liet hem gewoon zien dat ik alleen maar goede bedoelingen heb. En dat weet hij best wel." Legde ik uit. "Nou, echt super!" Zei Elize en ze liet me weer alleen met het prachtige bruine paard.

"Zin in een ritje?" Zei ik en Red brieste enthousiast.