Make A Wish (Dutch 1D Fanfiction)

Hoofdstuk 30

*DELAYLA'S POV*

Ik en Niall zaten in zijn auto opweg naar iets waarvan alleen hij wist wat het was. "Niall zeg gewoon waar we heen gaan.." Zuchtte ik. Hij schudde lachend zijn hoofd. "Oke oke. M'n ouders willen je graag ontmoeten dus we rijden nu naar het vliegveld. We nemen het vliegtuig naar Dublin en dan is het nog een uurtje rijden naar Mullingar." Legde hij uit. Shit!

"Niall! Wat als je ouders me niet aardig vinden? Ik had me tenminste netter aan kunnen kleden als je het van tevoren gezegd had!" Jammerde ik. Niall's lach verbreedde. "They'll love you babe."

De grijns op zijn gezicht liet ook een lach op het mijne verschijnen. Maar dat nam de zenuwen zeker niet weg.

Hij legde zijn hand op mijn been en concentreerde zich weer op de weg.

Ik gaapte. Ik had gister niet echt goed geslapen. Vanavond zouden we waarschijnlijk ook pas laat thuis zijn..

"Kan je niet beter wat gaan slapen Dee?" Hoorde ik Niall vragen terwijl hij zich naar me toe draaide.

Het was hem dus opgevallen dat ik de hele tijd liep te gapen.

"Nee, ik kan toch niet slapen denk ik."

Niall keek weer op de weg. Ik bestudeerde zijn gezicht. Er verscheen een lach op zijn gezicht.

"Wat?" vroeg hij.

"Niks hoor.." Gaapte ik weer. Ik had niet verwacht dat hij dat doorhad.

...

Ik legde mijn hoofd op Nialls schouder en staarde naar de stoelen voor ons. Ik was diep in gedachten toen Niall zijn arm om mijn middel heen sloeg.

"Waar denk je aan?" Vroeg hij.

Ik draaide me om zodat ik hem aan kon kijken.

"Wat nou als je ouders me niet leuk vinden, Niall? Je weet dat ik verlegen kan zijn en straks klap ik dicht! Dan maak ik een verschrikkelijke eerste indruk en dan zullen ze me niet accepte.." voordat ik verder ook maar iets kon zeggen legde hij zijn vinger op mijn mond. "Shhh." Hij keek me aan met zijn heldere en prachtige ogen.

"Luister, ik weet honderd procent zeker dat ze je geweldig zullen vinden! Niet alleen omdat je het echt getroffen hebt met zulke gezellige en warmhartige schoonouders, maar ook omdat zolang ze weten dat jij mij gelukkig maakt er niks aan verkeerd te vinden valt. Jij maakt mij gelukkig dus stop met piekeren. Het komt goed. Ik hou van jou."

Ik legde mijn hoofd tegen zijn borst aan en Niall zat met zijn arm nogsteeds om mijn middel terwijl hij met zijn andere hand over mijn haar streelde.

"Als ze niet zien wat ik zien dan zijn ze blind." Maakte hij het af.

We bleven een tijdje zo zitten. Ik wou dat ik voor eeuwig in zijn armen kon blijven maar we werden onderbroken door een stewardes die naast ons kwam staan en heel opvallend haar kuchte.

"Hallo, mijn naam is Ellen. Omdat jullie eersteklas vliegen hebben jullie een persoonlijke stewardess. Tijdens deze gehele vlucht sta ik voor u klaar." Dat was zeker het standaard verhaaltje dat ze moest doen bij iedereen.

Het meisje van mijn leeftijd keek me vragend aan. Ze had lang stijl blond haar en lichtblauwe ogen. Ze zag eruit als rond de 20.

De stewardessen die ik vroeger altijd had waren humeurig met een neplach die me keer op keer kippenvel kon bezorgen.

"Kan ik iets voor je doen?" Vroeg ze terwijl ze Niall aankeek. Hij schudde van nee.

"Ik heb vanmiddag teveel gegeten denk ik" Antwoordde hij grijnzend op mijn vragende en verbaasde blik.