The Rebel's Secret

Chapter 03

Brianna's POV

"What made you think that I'm slut and a flirt?"Walang emoyon na sabi ko. Si Jane ang sumagot.

"Hindi ba kasama mong pumasok sa hotel room si Andrew kahapon?"Mapang-usisa niyang sabi. Ha? Nabigla naman yung iba sa sinabi ni Jane at nagsimula na silang magbulungan.

Bigla akong napatigil at napaiyak sa narinig ko. So yun pala ang dahilan para mapag-isipan akong slut? Tumingin ako kay Matthew na ngayon ay nandidiring nakatingin saken.

"Wala kaming ginawang masama ni Andrew."Depensa ko. Ang totoo niyan nagpasama si Andrew na hanapin yung nawawalang passport niya sa loob ng kwarto ng hotel dahil malelate na siya sa flight niya.

"I can't believe na may tinatago kang ganyan. Akala ko iba ka." Napatingi Pinunasan ko yung luha ko at lumapit sa lalakeng humalik saken kanina.

"So... Kung ganyan lang naman pala ang tingin niyo saken... Then papanindigan ko."Bigla kong hinila yung kwelyo ng lalakeng humalik saken kanina at siya naman ang hinalikan ko. Pero iniharang ko yung thumb ko sa bibig niya. Yuck! Humarap ako sa kanila at naglakad papuntang upuan ko para kunin yung bag ko. Lalabas na sana ako ng room ng tumingin ako ng malamig kay best at hinarap siya.

"I didn't expect na paniniwalaan mo sila kesa saken. You broke your promise na ako lang ang paniniwalaan mo. Ganyan pala kababaw ang tingin mo saken. Pare-pareho kayo."Diretsong sabi ko sa kanya."Tanggap ko kung sila ang nagsabing malandi at slut ako pero ikaw. Ikaw na sobra kong pinahalagahan na parang nakababatang kapatid, ikaw na simula nung bata ako kasama ko. Ikaw na naging kakampi ko. I didn't expect na pagsasabihan mo ko ng masasakit na salita."Disappointed na sabi ko.

"Pare-pareho kayo nila mommy, kuya at dad. Sarili niyo lang iniisip niyo."Malamig na sabi ko."Wag na wag ka nang lalapit saken."Malamig na sabi ko at umalis na. Bigla akong tumakbo at nagpunta sa likod ng building para doon umiyak.

"Ganyan pala ang tingin niyong lahat saken. Then, face with the new Brianna."Malamig na sabi ko sa sarili ko pagkatapos kong umiyak.

Hindi na ako pumasok sa school kaya naman pumunta nalang ako kung saan-saan. Unexpectedly, kinaumagahan narinig kong nagpunta na si Matthew sa Hongkong at doon na daw siya mag-aaral. Salbaheng bata hindi siya nagpaalam saken. Pero mas okay na yun dahil habang nakikita ko siya naaalala ko yung masasakit na salitang binitawan niya sa akin.

After how many months, ang dami kong nabalitaan sa kanya at sabi nila tita, hindi na siya yung dating Matthew na maingay at makulit. Naging palainitin na daw ang ulo. Naging miserable na daw ang buhay niya simula nung hindi kami nagkaayos.

**END of F L A S H B A C K**

Madaming nagbago simula nung araw na yun. Hindi naman sa niwawalang respeto ko yung sarili ko. Ginagawa ko lang naman yung mga gusto kong gawin pero, everytime I'm doing a good things, kabaliktaran ang tingin ng iba.

Yes nagiging bad girl ako, pero there is a deep reason behind those bad things. Pinag-iisipan ko muna lahat bago ako gumawa ng moves. I know na nasira yung image ko dahil sa nangyari samin ng bestfriend ko. Pero I don't regret those times kase mas naging matapang ako kahit nasasaktan ako sa mga binabato nilang salita saken.

Napatingin ako sa dagat habang nilalaro yung bato sa kamay ko. Nagulat nalang ako nang may tumabi saken dito at napatingin.

"Sinong nagsabing sundan mo ko?"Walang emosyon na tanong ko kay Matthew. Nakita kong naka-park yung kotse niya sa likod ng kotse ko. Bumuntong hininga at napatitig siya sa kawalan. Nahalata kong napatakip siya sa mata niya. Maya-maya nakita kong yumuyugyog yung balikat niya. Sign na umiiyak siya.

"I-I'm sorry. Sorry. Hindi ko alam na dahil saken ganyan ang tingin ng iba sayo. Ang sama ko."Mahinang sabi niya habang ganun parin ang pwesto. Napangiti ako ng mapait.

"Words are powerful. We cannot change them in one blink. Words are just like a scar, it cannot easily remove in the body of a person. Thus, it stay forever until death."Malungkot na sabi ko. I know na nagsisisi siya sa lahat ng nasabi niya. Inuna niyang pakinggan ang sinasabi ng iba without knowing my side.

"I'm really really sorry. Ang sama kong kaibigan."Umiiyak na sabi niya. Gusto ko siyang yakapin at patawarin pero mas nanaig ang pride ko. Yes I already forgive him but it's hard to forget.

"Gusto mong patawarin kita?"Tanong ko sa kanya. Sa pagtango niya kasunod ang pagtayo ko. Tumingin siya saken ng naguguluhan.

Naglakad ako papuntang kotse ko habang siya nakasunod saken. Binuksan ko yung pinto at humarap sa kanya.

"Stay away from me. That's all I want."Sabi ko at sumakay na ako ng kotse sabay paharurot ng mabilis.

Hindi ko mapigilang umiyak dahil sa pagtataboy ko sa bestfriend ko. Damn this pride! I felt bad for my bestfriend, thinking on how i manage to push him away. There's a part of me saying that i don't want to push him away. I want him to stay always on my side. Pero mas mahihirapan lang siyang tanggapin kapag nalaman na niya ang tinatago ko and i think mas mabuti nang lumayo ang loob niya saken. I want them to love me but I think the situation will going to be more complicated. The best way to do is to pretend to be okay, even if i'm not.

I want them all to stay on my side but i'm afraid that one day they might know my secret.

Gusto kong magkakasama kami ng family ko kahit na hindi kami gaanong close, but i can't do that because my secret is....
....
....
....
....
....
....
....
....
....
....
....
....
....
....
....
....

I'm sick.

------

A/N: I need 50 Votes to update the next chapter. I'm just making sure if my sumusupport ba talaga ng story ko. Try to understand guys :)