Vanished

34.

Camerons mannen brachten een zwarte BMW. We stappen allemaal in de auto en Cameron gooit de sleutels van het huis naar een van zijn mannen. Het is David. 'Bewaak het huis.' zegt hij en geeft gas.

In mijn gedachten verzonken, kijk ik uit het raam. Dan voel ik een hand op mijn schouder. Ik kijk om en zie James naar me kijken. Hij knipoogt. Zijn mond vormt 'Het komt goed'. Ik knik en kijk weer voor me uit. De auto maakt een bocht en ineens verschijnt er een andere auto, midden op de weg. Mensen staan met hun pistolen op ons gericht in een rij en blokkeren de weg. Cameron vloekt en trapt op de rem. De auto komt een paar meter voor de blokkade stil te staan. Alle lopen zijn op ons gericht. Drie jongens en één meisje lopen op de auto af en openen de deuren. Eén meisje blijft bij de andere auto op de weg staan. Ze ziet er jonger uit dan de anderen. Een jongen trekt mijn deur open en sleurt me uit de auto. 'Handen achter je hoofd.' beveelt hij en ik doe maar wat hij zegt. We worden naast elkaar in een lijn gezet. Nog steeds met hun wapens op ons gericht. 'Geef me de sleutels' beveelt het meisje aan Cameron. Cameron kijkt haar minachtend aan. 'Stelletje zwervers.' Hij gooit de sleutels tegen haar gezicht. Het meisje grijpt naar haar gezicht en dan gaat alles ineens heel snel. Cameron pakt haar arm en draait haar om.  Met zijn arm om haar nek heen geslagen, drukt hij haar hand met het pistool tegen haar hoofd. Ik maak gebruik van de verbazing en trek de uitgestoken arm van de jongen voor me naar me toe en kom achter hem te staan. Dan trek ik zijn hoofd naar achteren en geef hem een keiharde knie in zijn rug. Ik laat hem los en schop hem in de richting van de andere jongen. Die herstelt zich snel en ontwijkt mijn stoot naar zijn hoofd. Hij pakt mijn arm en trapt me in mijn maag. Van achteren omklemt Mason zijn nek en de jongen grijpt naar zijn armen. Zijn pistool laat hij los en ik duik eropaf. Dan lost het ene meisje bij de auto een schot en ik gil. Geschrokken kijk ik om me heen om te zien wie er werd beschoten. Ik zie het meisje met haar pistool naar de lucht gericht en in dat ogenblik trekt de jongen die ik had getrapt mijn benen van de grond. Ik smak tegen de grond. De jongen klimt bovenop me en ik probeer hem tegen te houden, maar langzaam wordt alles zwart.

Als ik mijn ogen open, kan ik me eerst niet bewegen door verbazing. In de war schiet ik overeind en zie verderop iedereen in een kring zitten. Als een dronken boer loop ik op de groep af. Mijn hoofd bonkt nog steeds, alsof ik keer op keer die klap tegen de grond voel. Mason staat op en vangt me op. Ik laat me op de grond vallen naast hem. 'Je bent weer wakker.' zegt de jongen die me tegen de grond smakte. Ik kijk hem vernietigend aan. Hij kucht kort. 'Mijn naam is Matt en dit is Paige.' Hij wijst naar het jongere meisje. Hij wijst naar de jongen die me in mijn maag had getrapt. 'Dat is Raphael.' Dan wijst hij naar een andere jongen. 'En dat is Gabe.' 'En jij?' Ik kijk naar het meisje dat door Cameron werd aangevallen. 'Kiara.' zegt ze. 'Chess' zeg ik. 'Waarom vielen jullie ons aan?' Matt zucht. 'Moeten we weer opnieuw beginnen. Tel eerst met hoeveel we zijn.' zegt hij grijnzend. '5' zeg ik achterdochtig. Matt knikt. 'Goed zo! En ik denk dat jij wel weet wie wij zijn. Jij hebt ten slotte onze gevangene bevrijd.'