Vanished

3.

Ik loop door de smalle straten. Het is niet zulk mooi weer, maar dat maakt niet zoveel uit. Het past wel bij mijn humeur. Ik loop stug door. Mason en Jade staan vast al lang te wachten. We gaan trainen in het bos vandaag.

'Hey! Kom snel, we gingen net even warmlopen.' zegt Jade als ik op ze af kom rennen. 'Het spijt me dat ik zo laat ben, kleine ruzie thuis.'

Mason kijkt me vreemd aan. 'Waarover?' Ik schud mijn hoofd.

'Laten we gewoon beginnen, oké?' zeg ik en begin te rennen. Mason en Jade blijven niet wachten, maar rennen meteen keihard mee.

'Gaan we niet wat te snel?' vraagt Jade, niet eens hijgend. 'We gaan hard trainen vandaag, het is toch zaterdag.' zeg ik en ren nog wat harder. Mason houdt me zonder moeite bij. 'Ging de ruzie weer over Valery?' vraagt hij zacht. 'Ja..' fluister ik terug. Hij zucht en rent harder. 'Wie het snelst bij de heuvel is, krijgt...' de rest hoor ik niet, hij is er al vandoor. Ik haal nog één keer diep adem en ren zo hard als ik kan.

'EERSTE!' roep ik. 

'Je kan niet tegen je verlies, Chess.' zegt hij tegen me. 'En jij, kan er niet tegen dat je getackeld bent door een meisje die je ook nog eens heeft bijgehouden terwijl je voorsprong had. Heb je nog wat te zeggen?'

Hij sluit zijn mond en schudt zijn hoofd.

'Opdrukken' zeg ik en we gaan door tot we onze armen niet meer voelen.

Hijgend komen we bij Masons huis aan. Als we binnen zijn, ploffen we allemaal op de bank. 'Wie honger heeft, moet zelf wat pakken. Ik heb geen zin weer ober te spelen.' zegt Mason. Terwijl Jade naar de keuken rent, pak ik de afstandbediening. Als het aanstaat, zie ik een nieuwsbericht over een dierentuin dat wordt gesloten.

'Oja! Shit, Chess. Ik ben wat vergeten te vertellen.' roept Mason ineens.

Ik wend me tot hem.

Hij gaat door: 'Het nieuwsbericht van vanochtend, er zijn twee slachtoffers gevonden in de bossen van Sprang-Capelle. Ze zeggen dat ze zijn aangevallen door een wild dier dat daar rondzwerft. Ik wil niet veel zeggen, maar er gebeurt nóóit wat in Sprang-Capelle. Daarom leven we ook hier, zodat niemand weet dat we je-weet-wel-wats zijn. Maar als wij het niet zijn...:

'Wie dan wel?' vraag ik hardop.

'Ik vind dat wij de zaak moeten oplossen. Het is zó cool om te kunnen veranderen in een wolf, wanneer ik maar wil, maar ik word er gek van dat we er nooit iets mee doen!' zegt Jade. 'We weten niet eens wat er is gebeurd.' zeg ik lachend. 'Wat het ook was,' antwoordt Jade grijnzend, 'we kunnen het met gemak aan.' Mason en ik kijken elkaar aan. Dan grijnzen we allebei.