Ik ren zo snel mogelijk naar de wilg. Hieronder moet de ketting uit mijn droom begraven liggen. Ik graaf onder de boom en begin telkens ergens anders tot ik de ketting vind. De ketting glanst niet meer zo mooi als in mijn droom, het heeft er dagenlang gelegen. Ik bekijk het in het zonlicht. Er staat een boom op. Als ik goed kijk, zie ik dat het dezelfde boom is als waar ik nu onder sta. Ik merk het knopje aan de zijkant van de ketting. Voorzichtig druk ik erop en het klikt open. Een papiertje valt uit de ketting. Ik buk me en raap het op. Heel klein staat er geschreven:
"U gaet naer d'andre wereld, wat glinsgtert alreedsch ikzelf"
Het is geschreven in het oud-Nederlands. 'Je gaat naar de andere wereld, wat glinstert als ikzelf'. Wat betekent dat nou weer. Alweer die 'andere wereld' waar Valery het ook over had. Zou Valery het briefje in de ketting hebben gedaan? Waarom zou ze dat in het oud-Nederlands doen? Wat glinstert als ikzelf. De ketting zelf glinstert niet meer zo. Ik ga zitten en veeg de ketting zo goed mogelijk schoon met mijn shirt. Dan houd ik het in het zonlicht. Snel trek ik het terug als ik word verblind door de ketting. Ik bekijk de tekening. Naast de wilg op de tekening zie ik horizontale strepen. Langzaam draai ik de ketting om, zodat het zonlicht erop valt. De horizontale strepen beginnen te glinsteren en het lijkt net alsof het... beweegt. Ik kijk op en zie kleine golfjes op de oever uiteen spatten. Het water glinstert net als de ketting, maar hoe kan dat nou de poort zijn? Ik loop naar het water. De bodem is niet te zien, daar is het té vervuild voor. Hoe kom ik erachter hoe ik in die 'andere wereld' moet komen? Moet ik mijn gezicht erin steken of er gewoon in lopen? Ik zet een stap dichterbij en buig me over het water. Ineens voel ik iets branden in mijn hand. Met een gil laat ik het los en de ketting valt in het water. Als de ketting het water raakt, ontstaat een verblindend licht. De ketting blijft drijven met een soort cirkel van licht. Het water binnen het licht heeft een vreemde blauwe kleur. Het lijkt op de vloeistof in een lavalamp. Ik bekijk het van dichterbij. Het water in de cirkel draait langzaam om de ketting heen. Ik steek mijn hand uit om de ketting te pakken, maar wanneer mijn hand het water aanraakt, voel ik ineens een immense kracht aan mijn hand trekken. Ik gil en val in het water.
Al gillend val ik steeds dieper en dieper.
JE LEEST
Vanished
Fantasy'Chess...Chess!' Ik kijk om me heen. Wie roept me? 'CHESS!' De stem roept steeds harder. 'CHESS! HELP ME!' Een klein meisje staat in de verte naar me te staren. Ze beweegt haar mond niet, maar ik weet zeker dat zij de stem is. 'Chess, ze komt, ik we...
