Vanished

47.

'Er moet een andere manier zijn. Ik laat ze Jade niet nogmaals van me afpakken.' Mason knikt instemmend. 'Hoe kan Amelia ervoor zorgen dat Agatha haar lichaam terugkrijgt?' vraagt hij aan de man. 'Er zijn meerdere manieren waarop ze dat kunnen doen, maar ik denk dat Agatha voor de snelle manier zal gaan. Die snelle manier zal haar iets kosten, maar...' 'Maar ze heeft niks te verliezen.' Maak ik zijn zin af. Hij knikt. 'Als het dat meisje Amelia lukt, dan zijn we allemaal verloren. Amelia zal het loodje leggen, spoedig daarna wij ook.' Mompelt hij, terwijl hij voor zich uit staart. 'Dus de spreuk is dodelijk. Geweldig. Dit betekent dat we geen tijd mogen verliezen.' Zeg ik. 'Ja. Jazeker. Om dat andere meisje.. Jayden... Jade te redden,' zegt de man, 'moet Amelia alsnog een ziel aan een lichaam koppelen. De enige manier om Jade terug te halen en Amelia in leven te houden is om het Medium terug te sturen naar de gevangenenwereld, de Oorsprong te vinden en te vernietigen. Jade zal zich terugdringen in haar eigen lichaam, maar dit betekent ook dat Agatha zal herenigd worden met haar lichaam.' De man staat op en ijsbeert door der kamer. Hij wijst naar mij. 'Jij bent het Medium. Het zal niet makkelijk zijn, zeker niet. Ze heeft vast overal bewakers. Als je daar doodgaat...' Hij schudt zijn hoofd met gesloten ogen. 'Foute boel.. Foute boel, zeg ik je.' Ik frons. 'Wat is de Oorsprong?' vraag ik. 'De gevangenenwereld is gecreëerd voor Agatha. Dit betekent dat de Onsterfelijken iets in die dimensie hebben geplaatst dat Agatha niet kan vernietigen. Het kan iets zijn wat Agatha representeert, een voorwerp of zoiets, maar het kan ook iets zijn wat niet in haar handen kan komen. Vernietig het en daarmee is ook die dimensie vernietigd. ' Ik kijk Mason aan. 'Ik kan toch niet in mijn eentje een leger van Agatha's creaties afslachten?' zeg ik en ik voel de angst doorbreken in mijn stem. 'Niet alleen... Nee, neem wat vriendjes mee.' zegt de man opgewonden. Ik trek mijn wenkbrauwen omhoog. Volgens mij verliest hij zijn verstand. 'Even voor de duidelijkheid: als iemand daar doodgaat, is ie dood?' De man knikt uitbundig. 'Jupp' zegt hij. 'Leuk' zegt Mason met een zucht en kijkt me met een flauw glimlachje aan. Ik denk erover na om hem over te halen veilig in zijn dimensie te blijven, maar ik kan me niet voorstellen dat ik dit alleen kan doen. 'We moeten dit plan bespreken met de anderen. Er is een manier waarop niemand gewond raakt, ze zullen ons zeker helpen.' zeg ik, bijna opgewonden zelfs. Ik zie Mason aarzelen, maar dan staat hij op. 'Je hebt gelijk. Laten we gaan.'

Als we in het huis in het bos zijn, merk ik op dat niemand thuis is. Ik open de deur met de sleutels die aan Camerons autosleutel vastzitten. Dan bel ik James. Hij neemt meteen op..

'Chess, eindelijk. Waar ben je?'

'Ik ben met Mason. Luister, we hebben een nieuw plan. We kunnen Amelia en Jade redden, maar we hebben hulp nodig.'

Ik hoor hem wat zeggen tegen de anderen.

'Oké, hoe wil je dit doen?'

'We hebben niet veel tijd. Kom naar het portaal.'

De man, die blijkbaar Gundhi blijkt te heten, zet zijn tas neer en begint uit te pakken. Een met slangen gedecoreerd schaaltje komt eruit. De doffe gouden kleur geeft het een antieke uitstraling. Dan pakt hij een mes met dezelfde slang erop weergegeven. Dan pakt hij een wereldkaart en een doosje. Hij schuift het open en haalt er een paar lucifers uit. Dat stalt hij allemaal geordend voor zich uit. Dan pakt hij ook een stuk papier uit zijn tas. Als ik het van dichterbij bekijk, blijkt het een tekening van het medaillon te zijn. Dat legt hij bovenop de kaart, maar eerst zoekt hij een bepaalde plek. De locatie van het portaal waarschijnlijk. Ik hoor het geluid van remmen en ik kijk om. Drie auto's parkeren op het veld achter ons. Cameron, James, Kiara, Matt, Raphael, Gabe, Josh, Paige en Camerons mannen stappen uit. In totaal vijftien man. Paige niet meegeteld. Gundhi staat op. 'Goed. Mooi.' hoor ik hem zachtjes mompelen. Hij pakt nog een tas uit zijn tas en haalt er walkietalkies uit. Hij geeft ze aan mij en zegt dat ik ze moet verdelen. 'Wat is het plan?' vraagt Matt. 'Gundhi gaat ervoor zorgen dat we met zijn allen door het portaal kunnen. De bedoeling is dat we in de gevangenenwereld iets vinden wat die dimensie zal vernietigen. Gundhi noemt het de Oorsprong. Iets wat Agatha representeert, of waardoor ze de dimensie zelf niet kan vernietigen, omdat zij het zelf niet in handen kan krijgen. Jullie Onsterfelijken hebben die dimensie gecreëerd, dus jullie weten wat het is. Agatha is op dit moment niet in die dimensie en ik neem aan dat ze het er genoeg heeft bewaakt. Hierom wil ik dat we met zoveel mogelijk gaan. Maar op het moment dat we erin slagen de Oorsprong te vinden en het vernietigen, betekent het ook dat behalve Jade, ook Agatha weer haar lichaam in wordt gelaten. Wanneer Agatha haar lichaam wordt ingelaten is ze kwetsbaar. Dit duurt niet voor lang. We moeten ervoor zorgen dat ze op dat precieze moment wordt afgemaakt. Agatha's lichaam wordt goed bewaakt.' Ik wijs naar twee bewakers. ' Wanneer wij in de andere dimensie zijn, moeten jullie onze lichamen naar de locatie van Agatha's lichaam brengen. Gundhi zal haar opsporen. Op het moment dat de Oorsprong wordt vernietigd, zullen we die locatie met zijn allen bestormen. Parkeer die twee busjes hier.' Ik wijs naar de plek voor Gundhi's opstelling. 'We zullen allemaal al in de busjes zitten wanneer we onze lichamen verlaten.' zeg ik. Gundhi haalt twee emmers uit onze auto en vult ze met water uit het meer. We gaan allemaal in de busjes zitten en Gundhi komt langs bij iedereen langs om een veeg van mijn bloed te geven. 'Zo zijn jullie allemaal verbonden met Chess en komen jullie allen op één plek terecht.' legt hij uit. Ook neemt hij van iedereen een druppel bloed in zijn kom en gaat in kleermakerszit zitten voor de wereldkaart. Hij neemt een lucifer en steekt het aan. Dan gooit hij het op de tekening van het medaillon en samen met de kaart begint het langzaam in vlammen op te gaan. Ondertussen mompelt Gundhi woorden die ik niet kan horen en verstaan. Hij pakt het kommetje met mijn bloed en gooit de inhoud ervan in het kommetje met het water uit het meer. Hij spreekt er wat woorden over uit en giet het mengsel over de vlammen heen. Die schieten meteen omhoog en even denk ik dat Gundhi zijn gezicht heeft verbrand. Dan voel ik mijn oogleden zwaarder worden en ik weet dat ik me over moet geven. Ik doe mijn ogen dicht en laat me meetrekken door de onzichtbare hand.