Vanished

5.

Ik loop naar het bos. Mason is Jade gaan halen dus ik ging alvast. Als ik in het bos ben, zie ik de plaats van het incident. Het is afgezet en er staan bordjes bij de bewijsstukken. Ik zie dat er nog niet veel mensen zijn en ga wat dichterbij staan. De bewijsstukken zijn niet goed te zien. Ik kijk om me heen en als ik niemand zie, kruip ik snel onder de lijnen door en schuil achter een van de witte tenten die er staan.

'Ik weet ook niet wat het is Gert, het ziet er niet menselijk uit en zelfs dierlijk is te zacht uitgedrukt. Het is veel te groot voor een vos. Ik weet het niet zeker, maar volgens mij eten vossen ook geen mensen, dat dacht ik zo.' hoor ik iemand zeggen. Ik zie dat er iemand bij gaat staan. Hij heeft een zwarte lange jas en zwart haar.

'Het is moeilijk te zien, maar het lijkt iets van een wolf te hebben. Dat is vreemd, want hier lopen geen wolven rond. Ook doden wolven niet zomaar. Het vreemde is dat de wonden van de slachtoffers niks hebben van een wolvenbeet of iets dergelijks. Deze mensen zijn toeristen, hun paspoorten zijn gecheckt en u kan het al zien aan de camera en de rugzakken die ze bij zich dragen. Bovendien is ene Josh Attic erin geslaagd te ontsnappen aan 'Het wezen', dat hij noemt. Hij is erg overstuur en wordt behandeld bij een psycholoog. Hij is de enige getuige die we hebben, maar hij is voorlopig niet in staat ons te verduidelijken wat er is gebeurd.'

Josh Attic... Hij is ontsnapt. Ik moet hem zien te spreken, maar hoe?

'Ik vind het genoeg voor nu. Start de auto Gert, we gaan.' zegt de vrouw.

Ik blijf wachten tot ik de auto hoor starten. Dan rijden ze weg.

Ik moet snel zijn. Ze kunnen deze plaats niet zo achterlaten, er hangen vast camera's. Maar ik moet weten waar ze het over hadden. Als ik om me heen kijk naar alle gele bordjes tel ik ze af.

1. Een diepe pootafdruk. Het ziet er uit als een wolvenpoot, maar Mason, Jade en ik zijn de enige wolven hier. Daar zijn we inmiddels wel zeker van, toch? De afdruk is zo diep, het lijkt alsof er met opzet op is gedrukt. Maar waarom zou een dier dat doen?

2. Een boom. Als ik dichterbij kijk zijn er vijf diepe gaten te zien. Ik kijk nog wat beter en zie iets glanzen. In de schors is een lange haar te zien. Ik pak het haar en ruik eraan. Er klopt iets niet. Ten eerste lijkt het alsof het hier wéér opzettelijk is gehangen. Wil de persoon of dit ding ontdekt worden?

Ten tweede is de haar veel te lang en te dun voor een dier. Het ruikt deels menselijk, maar ook weer niet...

Zoiets heb ik nog nooit geroken.

Zo... Dood.

Peinzend over de geur van de haar, zit ik op een stronk te wachten op Mason en Jade. Ik recht mijn rug en probeer mijn aandacht af te leiden door me te concentreren op de geluiden. Misschien hoor ik Mason en Jade wel. Ik spits mijn oren.

Ietsje verderop hoor ik een eekhoorn. Hij knaagt op een noot. Een lange tijd blijf ik luisteren naar het knaagdier. Het heeft vast de buit gevonden, want het geknaag houdt maar niet op. Dan, plotseling, hoor ik de noot vallen. De eekhoorn rent niet weg. Na een seconde stilte hoor ik de noot van de grond geraapt worden en de eekhoorn wegsprinten. Als de eekhoorn weg is hoor ik een zacht gegrom. Het klinkt als een hond. Maar binnen een seconde hoor ik dezelfde grom een paar meter verderop. Dan weer een paar meter verder, weer dezelfde grom. Iemand speelt met me. Iemand weet dat ik luister...

Doe normaal, je kan niet 'merken' dat iemand naar je luistert. Misschien weet het wat ik ben? Nee, behalve Mason, Jade, ik en misschien andere wolven op aarde, weet niemand over het bestaan van Kartans, de menswolven. Dan hoor ik ineens een krakende tak in de struiken achter me. Ik draai me om en val aan. Ik duw de jongen tegen de grond. Mason kijkt me verward aan.

'Ik wilde je laten schrikken, het was niet mijn plan je te vermoorden ofzo.' zegt hij lachend. Ik zucht van opluchting. 'Sorry, ik was in paniek.'

'Je moet niet aanvallen als je in paniek bent. Je tegenstander kan zien dat je bang bent. Doe alsof je het niet merkt en bedenk zo snel mogelijk wat je gaat doen.'

Hij doet het voor. Hij loopt terug naar de struiken en blijft er wachten. Ik draai me om en concentreer me op zijn geluid. Dan hoor ik Jade gillen.