Vanished

49.

Ik kijk op de meterteller en zie dat we een paar honderd meter van de Oorsprong zijn. Ik steek een hand uit naar James om hem overeind te helpen. 'We moeten nog 300 meter lopen en in een cirkel lopen om ze te vinden.' zeg ik. Ik spreek nog even in dat ze niets moeten doen voor iedereen er is, maar ik krijg geen antwoord. Ik loop voorop en kijk steeds hoe ver we nog moeten. Nog steeds lopen we over een bebost gebied en ik vraag me af hoe de rest van de dimensie gecreëerd is. Ik vraag het aan Matt. 'We hebben de gevangenenwereld gecreëerd, maar niet ingericht.' zegt hij. 'Dus Agatha heeft deze bossen hier neergezet? Dat vind ik moeilijk te geloven.' zeg ik terug. 'Ik weet het niet. Het lijkt me eerder dat het een of andere truc van haar is. Misschien heeft ze het zo ingericht dat haar 'bewakers' er voordeel aan hebben.' Ik voel met mijn hand aan mijn wapenholster. Niet dat ik er zoveel aan heb gehad, maar als ik het koude metaal voel onder mijn vingers, voel ik me iets minder gespannen. Ik kijk op de meterteller en zie dat we de juiste straal hebben gevonden. Ik geef het door aan de anderen en richt me dan weer op het apparaat. Ik ga schuin staan en loop in de zelfde richting als de cirkel op het scherm. Zo lopen we in stilte verder; ik in opperste concentratie om de juiste weg niet kwijt te raken. Soms hoor ik iets kraken tussen de bomen en meteen springt iedereen in positie. Dan komen we erachter dat er niets is en lopen we verder. In de verte hoor ik geweerschoten en iemand staat schreeuwend naar ons te zwaaien. Meteen daar achteraan hoor ik een oorverdovende brul. Ik begin te rennen en transformeer. Met twee benen spring ik in de lucht en met vier poten kom ik neer. Ik zie een beest verschijnen dat nog groter is dan waar wij eerder mee te maken hadden. Deze heeft wél ogen en wordt vergezeld met drie van die blinde beesten. Ik ren nog harder en storm op het gevecht af. Dan ram ik mezelf tegen het beest. Door de klap blijf ik even liggen op de grond en hijgend zie ik het beest wankelend zijn kop schudden. Ondertussen zijn James en de anderen aangekomen en met zijn allen schieten ze op het beest. Dan zie ik Kiara twee messen trekken en op het beest afrennen. Ze duwt haar messen zo diep in de oogkassen van het beest dat ze erin verdwijnen. Brullend beukt het haar omver. Het schudt zijn kop om de messen eruit de krijgen. Ik kom overeind. Net als ik weer wil aanvallen, stopt het beest met schudden en begint te janken. Het lijkt alsof het is vastgevroren als een beeld. Ik kijk om en zie Gabe met zijn armen uitgestoken en met een geconcentreerde blik. Josh komt tevoorschijn en schiet met vuurpijlen op het beest. Langzaam wordt het omhuld met vlammen, terwijl het niets anders kan doen dan janken. Ik hoor nog een ander beest janken en zie dat Raphael net zijn zwaard uit een van de blinde beesten trekt en het omtrapt. 'We moeten snel zijn. Waar is het?' vraagt Matt. Kiara loopt het beboste deel uit en we komen aan op een bloemenveld dat zich zover uitstrekt als ik kan zien. Zwarte rozen. De bloemen geven een onheilspellende sfeer en ik zie dat de omgeving hier zelfs duisterder is dan in het bos. Midden in het veld staat een heuvel, die ook bedekt is met de zwarte rozen, maar er staat ook één enkele dode roos. Ik kijk om en zie Matt met grote ogen kijken. 'Wat is er met die ene roos?' vraag ik voorzichtig, terwijl ik het antwoord al weet. 'We hadden hier een rode roos geplaatst. Een hele grote rode roos. Het staat voor de onsterfelijkheid in liefde. Maar ze heeft het geterroriseerd met de duisternis. Voor de liefde betekent dat eenzaamheid en depressie. Uiteindelijk ook de dood.' zegt hij. Zijn stem trilt. 'Maar hoe kan de dimensie nog bestaan?' vraag ik verward. 'Onsterfelijkheid is niet te vernietigen. Ze moet de Oorsprong hernieuwd hebben. Ze heeft deze dimensie in haar macht.' antwoordt hij. Verslagen knielt hij neer bij de rozen en trekt er één uit. Ik zie dat zijn hand begint te bloeden door de abnormaal grote stekels. Ik sla de roos uit zijn hand. 'Stop daarmee! Ze heeft er vast een of ander gif in gedaan.' Hij kijkt me droevig aan. 'Net zoals ze dat nu zal doen met onze wereld.' zegt hij. Ik blijf hem aanstaren en ben even van mijn stuk gebracht. 'Als we dat toelaten, dan wel.' zeg ik. 'Ze heeft gelijk. We kunnen niet terug zonder dat we de Oorsprong hebben vernietigd. Ik zou zelf best wel graag terug willen keren. Het is of niets doen en de wereld aan Agatha overlaten, of doen wat we kunnen om haar tegen te houden. Ik hoop dat iedereen begrijpt welke keus iedereen nu moet maken. Sta op en begin met zoeken.' zegt Cameron. Ik sta als vanzelf op. 'Matt, Raphael, Kiara en Gabe. Jullie kennen Agatha al eeuwenlang. Als zij een Oorsprong zou uitkiezen, zouden jullie moeten weten wat. Dit betekent dat we de groep niet weer moeten splitsen, we moeten bij elkaar blijven. Ik denk niet dat we de ergste creaties van Agatha al hebben gezien.' zeg ik. Ik kijk op de GPS en zet het punt van de dode roos vast. Ik begin met lopen en trek James en Cameron mee. Als ik omkijk, zie ik dat de rest me volgt. Ik kijk weer voor me een klein glimlachje kan zich niet weerhouden.