Fairy tailes are fake ~ Irwin (dutch)

09

Alice
Ik raak licht in paniek, hoe kan dat nou? Waarom wacht hij me op in mijn huis? "H-Henk?" Vraag ik bang. Ik hoor gelach en voetstappen, ik sta vast aan de grond genageld van schrik. De kamerdeur vliegt open en daar staat hij, met een vieze grijns. "Ik zei toch dat ik een andere keer zou komen?" Zegt hij gemeen. Ik ril als een rietje van angst. "Shh, rustig maar." Zegt Henk en hij komt dichterbij. "S-stop..." Zeg ik zachtjes. "Wat? Ik probeer je alleen gerust te stellen, ik zie namelijk dat je ergens mee zit. Wil je erover praten?" Zegt hij extreem lief. Tegen jou ga ik nooit over problemen praten. Dat wil ik het liefst zeggen, ik wil van de daken schreeuwen dat hij weg moet en zijn handen thuis moet houden. Ik voel een hand op mijn schouder, hij omhelst me. Kippenvel staat dik op mijn lijf als ik voel dat hij mijn mouwtje van mijn hemdje omlaag doen, hij aait met zijn vingertoppen over mijn schouder, over mijn sleutelbeen naar mijn hals. "A-asjeblieft... Stop." Stotter ik zachtjes.

"Ja, je hebt gelijk." Ik kijk hem verbaasd aan. "We moeten het niet hier doen, in de woonkamer op de bank is veel beter." Zegt hij met een vieze grijns. Hij tilt me op en er valt van alles uit mijn jaszak. Hij lijkt het niet te merken want hij gooit de deur dicht, hij zet me op de bank neer en trekt ruw mijn jas uit. Hij gooit hem op de stoel tegenover de bank, ik kijk bang en tranen stromen over mijn wangen. "S-stop nou." Snik ik. Hij kijkt me boos aan. "Echte sletten zeuren niet." Zegt hij boos, hij komt naast me zitten en gaat met zijn hand naar mijn dijbeen. Ik ril van angst als hij zijn shirt uit trekt, hij kijkt me aan met een pedo face en rukt mijn shirt uit. Beschaamd houdt ik mijn handen voor mijn BH, ik huil hard en probeer te gillen. Wat als gevolg een klap in mijn gezicht heeft, en een in mijn buik... Ik snik en doe heel hard mijn best om op te houden met huilen, ik ril van angst. Ik kan niks doen, ik wordt hier zo verkracht door mijn buurman. Ik word hier zo verkracht door mijn buurman. Het blijft door mijn hoofd galmen. Ik knijp mijn ogen dicht als zijn handen naar mijn broek gaan, ik bijt op mijn wang om niet nog harder te huilen.

Geluidloos stromen de tranen over mijn wangen. Stop. Ik hoor niks meer om me heen, ik lig hier op mijn ondergoed met een halfnaakte buurman. Ik huil, ik wil schreeuwen om hulp maar er zal niemand zijn die me hoort. "STOP, LAAT HAAR LOS VIEZERIK." Hoor ik een bekende stem zeggen. Ik lig te rillen van angst en durf mijn ogen niet open te doen. "En wie ben jij dan wel jongeman?" Hoor ik Henk vragen. Ik knijp mijn ogen dicht, nog steeds heb ik mijn armen voor me om me te beschermen tot zo ver het kan. Ik lig te snikken en ik adem heel zwaar. Ik ben bijna verkracht. Ik ben bijna verkracht door mijn buurman. "Mijn naam is Ashton, ik heb de politie gebeld en je wordt zo opgehaald." Ashton? Ik open mijn ogen heel erg voorzichtig en kijk naar de buurman die woedend zit te kijken. Dan kijk ik naar de meest wondervolle persoon op aarde. Wacht wat? Hij had me verraden, hij hoort bij die drie trutjes. Ik knijp mijn ogen weer dicht en de tranen blijven door rollen. Ik voel dat er een deken op me wordt gelegd maar ik blijf in dezelfde positie liggen. Mijn beschermende positie.