Fairy tailes are fake ~ Irwin (dutch)

44

Ashton
Ik loop naar boven naar mijn kamer, we waren allemaal maar gestopt met truth or dare. Die kus, ik kan er maar niet aan stoppen te denken. Ik zucht, waarom liet Alice geen gevoel zien? Ik weet bijna zeker dat ze haar gevoel heeft uitgezet... Ze moest wel blozen toen Louis zei dat hij Alicon shipt, of dat heb ik me verbeeld. Ik zucht en ga op bed liggen, ik staar naar het plafond. Misschien moet ik haar gewoon uit mijn hoofd zetten? Ik hoor de deur opengaan, dat zal Calum wel zijn. "Euhm, hey." Hoor ik Alice verlegen zeggen. Alice? Ik ga rechtop zitten. "Hey." Antwoord ik zachtjes.

Net nu ik haar uit mijn hoofd wil zetten komt ze me opzoeken. Ze komt me vast vertellen dat ze graag wil dat ik uit haar buurt blijf ofzo.. Ik zucht en kijk naar mijn handen. Eigenlijk is het niet eerlijk, ik probeer het uit te leggen aan haar. Ze geeft me geen eens een kans, ze luisterde elke keer niet. Ik word eigenlijk een beetje boos.. Ik doe vet veel moeite voor haar en ze heeft me gewoon verlaten zonder dat ze het hele verhaal gehoord heeft. "Ik euhm, ik weet niet hoe ik het moet zeggen.." Stottert ze. Nu ga ik haar ook niet uit laten praten. "Alice, luister naar mij. Een keer Asjeblieft." Zeg ik chagrijnig, ik zie Alice een beetje schrikken.

"Ik weet niet waarom je denkt dat álles mijn schuld is, waarom je niet met we wilt praten. Ik wou alles uitleggen maar jij gaf mij geen kans, ik moest die tweet plaatsen van het management omdat er een hoop boze fans waren. En weet je wat het gekke is? Ik blijf van je houden, ondanks dat je me verlaten hebt, me niet laat uitpraten en waarschijnlijk ook mijn excuses niet aanneemt. Maar weetje Alice, misschien is het goed zo. Misschien moet ik gewoon accepteren dat je me niet mag, misschien moet ik het gewoon laten dat je mij met een gebroken hart hebt achtergelaten." Zeg ik boos, ik zie haar stil naar de grond kijken. "Alice... Het deed me pijn om je zo te zien lijden, ik wou je helpen. Je liep weg zonder iets te zeggen, ik wou in contact met je komen. Omdat je mij niet meer wou spreken deed ik het via een plan. Ik meende elk woord wat ik ooit tegen je gezegd heb, behalve dat dat je niet speciaal bent. Want Alice, je bent de hele wereld voor me." Zeg ik, ik kijk schamend naar mijn handen.

Het verbaasd me dat ze bleef zitten en luisterde naar me. "Ash... Daarom kwam ik hier. Ik was bang, bang dat mijn hart gebroken zou worden. Je liet me zien dat er wel mensen zijn die om me geven. Ik hou van je, Ashton." Hoor ik Alice zeggen, ik kijk op en kijk haar in haar ogen aan. Meende ze dat, ik sta op en loop naar haar toe. Ik trek haar in een knuffel en begin te huilen. "Ik heb je zo gemist." Fluister ik. "Ik jou ook." Zegt ze zacht. We trekken terug uit de knuffel en kijken elkaar in de ogen. "Sorry..." Zegt Alice. Ik glimlach lichtjes. "Het is goed, ook sorry van mij... Ik had niet moeten luisteren naar het management." Zeg ik, ze glimlacht en druk haar lippen op mijn lippen. Ik ga er in mee en merk niet dat de deur opengedaan word. "Ik zei het je!" Zegt Michael. Ik trek terug en zie iedereen, serieus iedereen, in de deuropening staan. Zelfs Isis is erbij op FaceTime. "Isis!" Zegt Alice. "Je moest eens weten hoe erg ik je gemist heb." Ik grinnik.

Sukkels.

EIND!! Dit was het boek :) ik hoop dat jullie genoten hebben van het boek!

Lees m'n andere boek: Yes, boys cry (dutch)

Bye loviesss X