Fairy tailes are fake ~ Irwin (dutch)

26

Alice
Ik kijk op de klok, ook al voor de duizendste keer denk ik, het is al half drie. Ik kan echt niet slapen, mijn gedachtes stoppen gewoon niet. Ik heb mezelf volgens mij echt in de problemen gewerkt. Ik pak mijn mobiel en zie dat ik een berichtje heb van Michael, alweer.

Mike-ro-wave👾🎮
Ik heb je naam weer veranderd, je heet geen invisible girl🎭 meer...
Wil je weten hoe je heet?
Reageer please...

Ik zucht, ik ben nu heel nieuwsgierig naar hoe ik heet. Alice, vergeet het! Dit is vast een smoes om met Ashton in contact te komen en dat wil je niet. Waarom praat ik tegen mezelf? Ik ben raar. Ik zucht, morgen hel, ook bekend als school. Heb ik eigenlijk wel leuke kleren die ik aan kan doen! Ik moet iets met lange mouwen hebben, geen croptop anders heb ik een high wasted broek nodig. Ik zucht, ik moet mijn wekker wel om zeven uur zetten, ik heb geluk dat het station dichtbij het ziekenhuis zit. O shit, ik moet nog boeken halen thuis... Zes uur opstaan dus. Misschien hebben we wel uitval?Ik pak mijn mobiel en kijk op de site, mooi, we hoeven half twee pas te beginnen. Ik glimlach en doe mijn mobiel uit, ik doe mijn ogen dicht en probeer te slapen.

-volgende ochtend-

"Goeiemorgen Alice, je mag naar huis!" Roept een zuster, ze trekt de gordijnen open en ik grom. Te vel licht, te weinig slaap. Ik heb koffie nodig. Ik ga langzaam rechtop zitten en wrijf in mijn ogen. "Mag ik koffie?" Vraag ik, de zuster knikt en loopt weg. Ik zucht en pak mijn mobiel, het is negen uur. Ik kijk op internet hoe laat een trein naar mijn huis vertrekt, half tien. Shit, ik moet opschieten. Ik spring uit bed en pak mijn sweetpants en een sweater, ik kleed me thuis wel om. Ik doe snel mijn kleren aan en stop mijn pyjama en de laatste dingetjes in mijn tas. De zuster komt aanlopen met een kopje koffie. Ik glimlach dankbaar en pak de koffie aan. Ik neem een slok, bah, lauwe koffie. Zodra de zuster weg is gooi ik het door de gootsteen, ik koop op het station wel koffie.

Ik loop met mijn tas de kamer uit, richting de balie. "Hoi, ik ga weg. Ik mag als het goed is naar huis." Zeg ik, de vrouw achter de balie kijkt me aan. "Naam?" Zegt ze. "Alice Posker." Glimlach ik, ze knikt. "We moeten je verband nog opnieuw doen en je jouw medicijnen geven." Zegt ze net als ik wil weglopen, ik zucht en kijk op de klok. Ik heb nog twintig minuten, dat moet goed komen. Ik loop de vrouw achterna en ga zitten in een kamertje. De dokter komt binnen lopen en geeft me een hand. "Zo Alice, je mag naar huis! Als je goed oplet bij het verband omdoen kan je het zelf doen." Zegt hij en hij pakt een rolletje verband. Ik let goed op hoe hij dat doet en knik als bevestiging dat ik het snap. "Hier, je medicijnen. Elke dag 's ochtends en 's avonds een pilletje. Fijne dag verder." Zegt hij en hij geeft me weer een hand en de medicijnen. "Oja, over een maand terug komen voor controle. Belast je hand niet te veel." En weg is hij.

Ik loop de kamer uit en kijk op de klok, tien voor half tien. Oops, dat word rennen. Ik loop naar de ingang en kijk om me heen. Daar is het station, ik loop met een snelle pas richting het station. Ik pak mijn OV chipkaart en loop iets sneller.

Omdat dit een saai hoofdstuk is komt er straks nog een.