Fairy tailes are fake ~ Irwin (dutch)

41

Alice
Ik bel huilend bij Sascha aan, de deur word gelijk open gedaan. "Meid, wat is er?" Vraagt ze bezorgd, ze omhelst me en leidt me zo mee naar binnen. Ik haal me neus een keer op en zucht, de tranen stoppen niet. "Ik moet je wat vertellen." Snik ik stotterend, haar gezicht blijft op bezorgd staan. Hier zit ik dan, op de bank in de woonkamer van Sascha. Ik ben verdorie 22 en ik jank om een jongen. Ik leg het hele verhaal uit aan Sascha, ik heb het er heel moeilijk mee om te vertellen. Ik heb nog steeds diepe onzeker heden. Het is wel wat weggegaan door de jongens en Sascha... "En nu, nu is Ashton hier en hij blijft twee weken..." Eindig ik het verhaal. Sascha kijkt me met grote ogen aan.

"Alli, dat is heel heftig man! Waarom heb je het me nooit verteld?" Vraagt ze geschrokken/bezorgd. "Ik durfde niet..." Zeg ik zachtjes. "Maar ik had je kunnen helpen met het verwerken ervan..." Zegt ze, ik zie een kleine teleurstelling. Waarom is het zo moeilijk om te begrijpen dat ik dat niet durfde? "Ik weet het..." Zeg ik zacht. Mijn telefoon gaat, ik kijk op de display en zie Nailler🍕 staan. Ik hoop dat Ashton verteld heeft wat er is... "Hey..." Zeg ik zacht. "Alice! Kom je zo naar huis? Iedereen is hartstikke bezorgd, we hebben het verhaal gehoord.." Hoor ik zijn stem zeggen, ik hoor een beetje bezorgdheid in zijn stem. "Ja... Ik kom eraan..." Zeg ik zachtjes. "Tot zo lieffie." Zegt zijn warme stem. "Tot zo Nailler." Zeg ik, ik hang op. "Nou, ga maar gauw!" Zegt Sascha, ze geeft me een knuffel en ik sta op. "Bedankt voor het luisteren." Zeg ik met een glimlach. "Geen probleem, bedankt voor het vertrouwen nemen in mij." Zegt ze. Ik glimlach en loop weg.

Ik stap op mijn longboard en ga snel naar huis, eenmaal thuis aangekomen adem ik diep in. Gewoon normaal doen Alice, vermijd het contact met Ashton! Ik zucht en loop naar binnen, ik word opgetild door iemand en begin te gillen. "Zet. Me. Neer!" Zeg ik boos, ik heb hier totaal geen zin in. "Ik weet niet wat jullie van plan zijn, maar ik vind het niét leuk." Ik sla met mijn armen om de rug van Liam. "Laat. Los. Zeg. Ik." Ik word met de minuut chagrijniger. Er word een deur open gedaan en aangezien ik met mijn hoofd de hal inkijk kan ik niet zien wat er gebeurd. Wel zegt mijn gezonde verstand dat het een heel erg cliché plannetje is. Ik word op een stoel gezet en ik kijk rond. Mijn blik blijft hangen op Ashton die chagrijnig voor zich uit staart. "Doei." Zegt Liam voordat hij de kamer uit loop.

"Liam, LAAT ME ER VERDOMME NU UIT. JIJ MISVORMDE AARDAPPEL KOP, WIE HEEFT DIT KUT PLAN BEDACHT?! NAILL ZEKER HE, IK GA JE ZO HARD SLAAN ALS IK HIERUIT BEN." Roep ik woedend, ik sla op de deur en nog even dan sla ik hem in. "Rustig Alice! Dit gaat echt niet werken." Zegt Ashton. "Nee, dit ook niet." Zeg ik chagrijnig. "Wat bedoel je met dit?" Vraagt hij. Ik zucht geërgerd. "Ik ga niet met jou praten, ik ga je nooit vergeven." Zeg ik chagrijnig. "IK SPRING UIT HET RAAM ALS DE DEUR NIET OPENGAAT NU." Roep ik weer boos, ik zie Ashton duidelijk schrikken. Weetje, het boeit me helemaal niks meer. Ik loop naar het raam en doe hem open. "Jongens, ze springt echt." Roept Ashton in paniek. Gelijk vliegt de deur open, woedend loop ik langs ze heen de kamer uit. "Dit was echt een kut streek, okay!" Roep ik boos. Ik loop boos naar Naill. "Ik kom altijd mijn beloftes na." Zeg ik, ik hef mijn hand en geef hem een flinke pets in zijn gezicht. Dan loop ik naar Liam en verkoop hem ook een klap. "Krijg je ervan als je mij kidnapt." Zeg ik, ik loop weg en doe mijn kamerdeur op slot.