Fairy tailes are fake ~ Irwin (dutch)

28

Alice
Iemand kwam voor me op? Daar zit wat achter, niemand heeft me ooit zien staan. Waarom zou het nu ineens wel zo zijn? Beetje raar he. "En wie ben jij dan wel?" Vraagt Celine met een gezicht van 'welk vuilnis moeten we nu weer opruimen'. "Dat doet er niet toe, alleen vrienden mogen me bij mijn naam noemen." Zegt ze, ze kijkt naar mij en stapt op me af. Er stapt mensheid op me af... Wat? Ik doe mijn arme beschermend voor mijn hoofd, waarschijnlijk krijg ik een klap voor mijn bek. Mijn lama heeft ontslag genomen dus die kan me niet beschermen. Ze houd haar hand op om mijn hand te schudden. Ze houdt haar hand op om mijn hand te schudden? Voorzichtig haal ik mijn handen weg en pak haar hand aan.

"Hallo, ik ben Isis." Zegt ze met een glimlach. Natascha, Brittany en Celine staan verbaasd toe te kijken. "Alice." Antwoord ik met een verbaasde glimlach. Alice! Wake up, dit is een val. Om je erin te luizen. Ik zucht, misschien kan ik het gewoon proberen? "Leuke naam, klopt het dat ik je op het nieuws zag?" Vraagt ze, ze kijkt me bezorgd aan. "Euhm... Ja." Zeg ik zachtjes en staar naar mijn schoenen. "Je bent nog niet van ons af dametje." Zegt Brittany schel en ze lopen weg. Ze hebben me niet meer geslagen? "Bedankt..." Zeg ik zachtjes. "Niemand heeft dit ooit voor mij gedaan." Ze kijkt me verbaasd aan. "Waarvoor bedankt?" Vraagt ze terwijl we naar de trein lopen en instappen. "Voor het opkomen voor mij." Zeg ik met een lichte glimlach.

"Graag gedaan hoor! Ik kon het niet aanzien dat ze zo'n mooi meisje als jij pijn doen." Zegt ze met een glimlach. Ik begrijp Isis echt niet, ze is zo... Aardig tegen me. Net als Ashton... Ashton was ook eerst aardig tegen mij, dat hield na een poosje op. Maar misschien is niet iedereen zo als hij? Nou, Michael wel. Volgens mij kent ze Ashton niet eens... "Waar denk je aan?" Vraagt Isis. Ze kijkt me recht in mijn ogen aan. Ik ben slecht in liegen, en al helemaal als iemand me aankijkt. "Niemand.." Zeg ik zacht en kijk naar mijn verbonden hand. "Ik denk niet dat je zo overstuur raakt van 'niemand'." Zegt ze bezorgd. Ik zucht. "Laat maar zitten." Zeg ik, en ik wuif het weg.

"Waarom deed je het eigenlijk?" Vraagt Isis, ik kijk verbaasd op ook al weet ik dondersgoed waar ze het over heeft. De zelfmoord natuurlijk... "Ik bedoel..." Zegt ze, ze knikt naar mijn pols. Ik zucht zacht. "Soms heb je het gevoel dat de wereld beter is zonder je..." Antwoord ik, er rolt een klein traantje over mijn wang. Isis rijkt me een zakdoek aan en ik glimlach dankbaar. Ik veeg mijn traan weg, als ik de zakdoek terug wil geven schud ze haar hoofd. "Mag je houden, elke keer als je weer tranen hebt pak je de zakdoek en denk je aan alle leuke dingen die wij samen gaan meemaken. Oke?" Zegt ze, ze kijkt me hoopvol aan. Dit is de eerste keer dat deze vriendschap écht voelt... Ik knik en glimlach. Ik schenk haar een échte glimlach, die ik niet meer heb gehad sinds ik Ashton leerde kennen.

Ik moet Ashton vergeten...

"Wat is je nummer?" Vraagt ze en ze pakt mijn mobiel uit mijn handen. Ze tikt wat op mijn mobiel in en geeft hem terug. 'Isis🦄💞' ik glimlach. "Ik stuur je wel een Appje, dan heb je mijn nummer ook." Zeg ik met een glimlach. "Is goed." Zegt ze met een grote glimlach. Ik stuur haar een Appje met 'heeyyy, Alice hier!'

Dit hoofdstuk gaat uit naar ItsMeIsisX