Fairy tailes are fake ~ Irwin (dutch)

34

Ashton
Shit, shit, shit. Waar is Alice nou? Ik sta in de kou om me heen te kijken, ik moet Alice vinden! Ik zucht en ren een klein steegje in, ik zie een donker figuur in een hoekje zitten. Alice! Ik loop naar het figuur heen en tik om haar schouder. "Alice, kom mee! Ik bedoelde het niet zo en het is heel ko-" ik stop met praten als diegene zich omdraait. Shit, het is Alice niet. "Euhm.. S-sorry... Doei." Zeg ik, ik draai me om en ren weg. Jemig, dat hoofd krijg ik nooit meer van mijn netvlies af...

Ik blijf rennen, tranen stromen over mijn wangen. Ik ben zo'n sukkel... Ik plof neer op een bankje en trek mijn knieën op, ik leg mijn hoofd op mijn knieën. Ik heb het verpest, zo erg verpest... Misschien moet ik naar Cato gaan? Maar ik weet niet waar ik ben. Ik zucht en kijk om me heen, net of de wereld mijn gedachtes heeft gelezen. Ik sta voor de flat waar Alice en die vrouw wonen. Ik zucht, wat zal Cato wel niet denken? Ik sta om twee uur in de nacht voor haar deur. Ik loop naar binnen, er stromen nog tranen over mijn wangen. Ik stop voor haar deur en ik zie in de woonkamer een klein lichtje branden. Zou ze wakker zijn? Ik bel aan en wacht geduldig, ik zie dat het rolgordijn een stukje aan de kant word getrokken. Haar gezicht veranderd in bezorgd als ze mij ziet.

Ze doet de deur open en laat me gelijk binnen. "Ashton, jongen, wat is er gebeurt?" Vraagt ze bezorgd. Ik kan niet antwoorden en barst in tranen uit. "Kom, ik maak een kopje thee voor je." Zegt ze, ze leid me naar de woonkamer waar ik in een stoel ga zitten. Ik snik een paar keer, ik schaam me best wel. Ik kom om twee uur naar haar toe met mijn problemen. Ik zucht. "Hier, kijk eens. Lekkere aardbeien thee." Zegt Cato aardig. Ik pak de thee aan en schenk haar een vriendelijke glimlach. "Sorry dat ik u uit bed belde..." Zeg ik zachtjes. Ze grinnikt zachtjes. "Ik sliep niet hoor." Zegt ze.

"Nou, vertel. Wat is er aan de hand?" Vraagt ze, ze kijkt me een beetje bezorgd aan. "Het lijkt me namelijk niet dat je zomaar huilend hier aanbelt." Ik glimlach waterig en zucht. "Het is Alice...." Ik leg het hele verhaal uit, van het ziekenhuis, het plan wat Isis, Luke en ik gemaakt hadden en over de club van vanavond. Cato luistert aandachtig, als ik klaar ben met mijn verhaal zucht ze. "Wat een verhaal zeg... Weetje," zegt ze, ik kijk haar aan. "Ik denk dat je niet met trucjes of geheime plannetjes bij haar in de buurt moet komen. Ik denk dat je haar vertrouwen nu nog meer hebt beschadigd Ashton, het was niet heel slim." Ze kijkt me meelevend aan. Ik knik verdrietig, ze heeft helemaal gelijk.

"Maar ik ben zo verliefd op haar... Ik wil haar zo graag weer zien, haar omhelzen en vertellen hoe alles zit." Zucht ik. "Dat snap ik Ashton... Misschien moet je het op een andere manier doen dan deze plannetjes." Zegt Cato, ik knik. "Danku." Glimlach ik lichtjes. "Ik ga nog even op een plan broeden, maar nu ga ik slapen." Zeg ik als ik op de klok kijk, het is half vier. Ik stuur Luke een sms dat ik al thuis ben en omhels Cato. "Ik kom wel langs als ik een plan heb, dan moet u dat goedkeuren." Zeg ik, ze knikt met een glimlach. "Welterusten, en onthoud, geef nooit op. Bereik het hart op een speciale manier." Zegt ze. Ik knik, Cato hoest heel hard en ik kijk haar bezorgd aan. "Oh, gewoon een griepje." Zegt ze met een glimlach. Ik knik en loop weg.