Can This Be Love? [COMPLETED] #Wattys2016

CTBL3

Chandellyzah's POV

It's almost three weeks pero hindi pa rin ako nakakamove on. Siya parin.
Ang hirap pa lang magmove on, akala ko madali lang. Pero hindi pala ganun kadali. Siya parin yung gusto ko. Siya pa din ang mahal ko. Yung tipong kahit sino ang makikita mo, mukha niya ang nakikita mo.

Almost three weeks of longing and missing him. I miss him badly.

Hindi nga ako masyadong nakatulog kasi palagi akong umiyak kahit maliit na bagay na napapaalala sa kanya. Palaging namamaga yung mga mata ko dahil sa umiyak ako magdamag.

Gusto ko ng magpakamanhid. Gusto ko ng hindi umiyak. Pero nung nakita ko siyang may kasamang babae. Nasasabi ko sa sarili ko na mahal ko parin siya.

Ang sakit panuorin na ang mahal mo may kasamang babae at ang sweet pa nila. Ang sakit sobra! Natanong ko nga yung sarili ko na...

Yun ba ang pinalit nya sa akin?

It's really obvious naman dahil iba kami. Mas matindi yung kasama nya nung isang araw. Sobrang sakit, wala akong magawa kundi ang tumalikod at umiyak. Nandito ako ngayon sa rooftop ng coffeeshop. Gusto ko ng peace of mind. Gusto ko ng tahimik at makapag isip-isip kung anong dapat at tamang gawin ko.

I'm really really desperate to forget him. Desperada na talaga ako. Wala akong masabihan dahil wala naman akong kaibigan. Hindi kasi ako palakaibigan. Nagbago lang ako ng makilala ko siya. Pero tumagal yung relasyon namin at ang masakit iniwan ako ng mga magulang ko. Walang pasabi.

Iniwan akong mag-isa ngayon. Hindi ko alam kung saan sila dahil kahit anong hanap ko sa kanila hindi ko sila talaga makita. I really miss them.

Bakit kaya nila ako iniwang mag-isa?

But I'm hoping that tomorrow morning when I wake up, sila mismo ang makikita ko. Namimiss ko na sila. Dahil pag may problema ako noon. Sila yung tumutulong sa akin.

Where are they?

Bumaba na ako sa rooftop at nagpasya na maghahanap ng trabaho. Para naman maaliw ako at makakalimutan ko siya. Sayang rin yung pinag-aralan ko kung hindi ko siya gagamitin.

Nang dumating ako sa bahay. Nagbihis muna ako at tsaka umalis, maghahanap ako ng trabaho kahit anong trabaho basta't desente lang ang dating.

"Yes? How may I help you?" deretsong tanong ng babaeng may katandaan na. Pero kahit matanda na makikita mo parin yung kagandahan niya.

Napunta ako dito sa malaking building. Ilang oras na kasi akong naghahanap at ngayon dito ko nakikita na may nakapaskil sa malaking glass door. Nagha-hiring sila bilang secretary So I grab the opportunity, baka jackpot ko na ito.

"Pwede po bang mag-apply bilang secretary dito? May nakapost kasi sa labas na naghahanap kayo ng bagong sekretarya."

"I'm sorry but my son is not here. He's on the trip and he will come back, tomorrow. Maybe you should come tomorrow." pagpapaliwanang niya sa akin. Siya pala ang nanay ng CEO dito.

I see.

Mukhang mabait ang matandang ito kasi maaliwalas ang mukha at mukhang hindi sossy. Nag thank you nalang ako at nagpapaalam bago lumabas. Hays, bukas pa daw ako babalik.

Saan na naman ako tatambay? Sa bahay? Eh, ang boring sa bahay. Lalo akong mababagot at maiisip yung hinayupak na EX ko.

Ex na naman? Kung sa Coffeeshop naman, nabobored din naman ako, dahil masyado rung tahimik baka siya na naman yung maiisip ko.

Ito lang talaga ang choice ko.

Nang makapasok ako sa loob ng bar. As usual ang ingay-ingay. May nagmemake-out, naghahalikan, nag-iinuman, may naninigarilyo at iba pa.

Hays, ganito na lang ba ang buhay mo Chan?

Umupo ako sa stool at umorder ako ng hard drinks. Dalawang baso lang, baka ano pa ang mangyayari if napadami, ayaw ko naman makuha ang V-card ko.

While I'm drinking my drinks. May umupo sa gilid ko.

"Are you alone?" he asked. I didn't answer. I just remain silent.

"One glass please." He ordered dun sa waiter.

Lumingon ako at nakatingin pala siya sa akin. I raised my one eyebrow.

"What?"

"Just Chill, babe." He smirked. Umasim pa ang mukha ko sa kanyang ngisi. Kung ngumisi siya sa akin akala mo close kami. Feeling close siya!

"Stop that babe thingy. I'm not a pig." Puna ko sa kanya at inikotan ng mata. Nakakairita siya.

Kung makatawag sa akin ng babe akala mo girlfriend niya ako at tsaka hindi ako baboy to call me 'babe'. I'm a human not a animal. I'm not a pig. Asshole!

"You're hot tempered. Okay, I'll stop. Can I join you?" He both raised his teo hands signs that he give up. Sobrang feeling close. Hindi ko na nga siya pinansin.

"Nagtatanong ka pa, eh kanina ka pa d'yan." Pabalang na sagot ko sa kanya at inikutan ko ulit ng mata.

Bala mamaya wala na pala akong mata dahil sa kakataray at kakaikot ko sa mga mata ko. Sobrang feeling close kasi ang nasa tabi ko.

He chuckled. "You'ee so funny. What's your name anyway?" He asked my name but tinignan ko lang siya.

Mataman ko siyang tinignan at ganun rin siya. Pwede bang umalis siya dito? Doon siya sa iba. Nakakairita!

Gwapo nga siya pero ayaw ko sa kanya. Ay hindi pala gwapo. Pangit siya mukhang baboy.

"Feeling close lang kuya? I don't give my name to a stranger na katulad mo." sagot ko habang iniikot-ikot ang basong may laman na hindi ko pa naubos.

"Tss. Okay, I'm Kean James Campbell." He introduced and he held his hand on me.

"Now, may I know your name?"

I just smiled and accept his hand. Madali akong kausap. Insert the sarcasm.

"Chandellyzah Chao." I plainly answered.

Nagkwentuhan kami hanggang umabot sa punto na nagtanong siya about sa pag-iinom ko.

"Chan, Why are you here? What brought you here? Bakit mag-isa kang umiinom?" He asked while he's eyes are on his cellphone.

"Nah, Wala lang. Boredom strikes." I lied but honestly, why should I say shits to him? Hindi ko rin naman siya ka ano-ano.

"Really? Or you have a problem and you cannot resist it?" He stared at me.

I looked at him blankly. Yes, I have. But there's no reason to talk about. Dahil isa lang siyang stranger. Kibit-balikat akong uminom sa drinks ko na malapit ng maubos.

"If your problem is lovelife. You just keep busy yourself. Don't think too much. Just move on and start a new life and new lovelife." He said while he keep on his eyes to his phone.

Busy texting. Tch. Paano naman niyang nasasabi na iyon ang problema ko ngayon?

He didn't bother to look at me but he know about what I'm thinking. Tch.

"Chan, I have to go. See you around." He smiled and say goodbye.

I just nodded.

Thanks to him. But there's something weird. When he say Chan hindi ako nagreact.

What's wrong with me? Parang okay lang sa akin.

END OF CHAPTER 3.

Comment and vote<3