Can This Be Love? [COMPLETED] #Wattys2016

CTBL11

"Bakit tayo nandito?" Curious kung tanong sa kanya.

Ano naman ang gagawin namin dito? Gusto ko ng umuwi. May kailangan pa akong gawin. Nakalimutan ko nga pala, may dala pala akong mga groceries. Hindi ko man lang napansin at masyado ko kasing kinareer ang pagdrama effect ko kanina.

"Malamang Kakain. Ano pa ba?" Pilosopong sagot niya sa akin. Nakakaembyerna lang talaga e.

Kunti nalang makakatikim na talaga 'to sa akin. Namimilosopo talaga to!

"Namimilosopo ka ba?"

"Hindi. Tara na! Ang sarap kumain ng ice cream." Sabi niya pa at kinaladkad NA NAMAN ako.

Ano ba talaga?

Kaladkarin ba talaga ang role ko?

Bakit ang hilig nitong kinakaladkad yung tao?

Pansin ko lang!

Nandito na kami sa one table na dalawahan yung upuan. Ang init grabe! Napapawisan na ako dahil dito sa babaeng 'to.

Di naman kami close pero kung maka asta naman 'to, mukhang close na close na kami. After a million years di Joke lang.

Natapos na kaming kumain dito pero hindi pa kami lumabas. Still seating and talking Nonsense!

"So, you're okay now?" Biglang tanong niya.

"Actually, yes. I'm okay. Thanks to you." Sagot ko sabay ngiti.

Hindi naman kami magkakilala at totoong okay na ako. Di ko nga alam kung bakit sa ilang oras kami nandto hindi ko naalala ang nakaraan at yung nakita ko kanina. I'm totally okayat dahil dito sa babaeng 'to.

Hind ko pa siya kilala.

"Good to hear that words. By the way, Anong pangalan mo? Hihi." Tanong niya at nahihiyang kumamot sa buhok niya.

To be honest, kanina pa ako nakukulitan dito. Kanina pa nga ako natatawa sa kanya. Aside sa hindi ko na naalala yung mokong na yun. Masaya rin siyang kasama siya.

"Chandellyzah. Ang haba? Just call me anything but don't call me Chan or llyzah." Sagot ko.

Mukhang napapraning na ako. Dahil namimili ako sa kung anong tatawagin nila sa akin.

OA noh? like I care. Just be yourself kumbaga. Walang gayahan. I'm unique in my own way.

"Nice name. My name is Sabrina Ker. Nice meeting you." She said while smiling.

Hndi ko talaga masabi na hindi siya mabait dahil aside for her kakulitan, masayahin rin. I enjoy her companion. I forgot that I have a heartbreak.

Not because of her, I think makikita niyo siguro ako sa bar kahit may groceries akong dala. Just joking!

"I'm not asking." Pilosopong tanong ko kaya nagpout siya.

Psh. Isip bata. I wonder why she calls me ate. Because she's young and I know, she's college. I think? That's what I think lang namn. :)

"Isip bata. I'm just kidding, Sab. How old are you na ba?"

Hindi ko mapigilang magtanong kung ilang taon na 'to dahil ang childish niya at mukhang inosente rin ang dating.

"I'm fifteen." Simpleng sagot niya at ako? NGA NGA. Fifteen na siya? Pero kung maka asta.

Matanda lang pala ako ng limang taon sa kanya. Kaya pala, teenager palang ito.

"You're fifteen years old but you act like a ten years old." Hindi makapaniwalang sabi ko.

"Hihi, Maganda kasi ako." Sabi niya sabay peace sign.

Yes, I admit naman talaga na maganda siya. But think, Anong connect dun?

"You're unbelievable."

It's already seven PM at nandito kami sa labas ng boutique. I don't know why I'm here. Pinasabay lang kasi ako ni Sab, short for sabrina.

Nagkwentuhan lang dun sa Icecream parlor at nagtatawanan. Ang saya talaga niyang kasama. Hindi boring.

"Sab, Why are we here?" I asked while I'm looking the dresses inside of this boutique.

"I just wanna give you a gift. Because we're already friends." Sabi niya habang iniisa isa ang napili niyang damit.

"Oh really? But no, thanks. I've already brought dress kanina." Sagot ko.

Nakakahiya kasi. May nabili naman akong damit.

"Duh! Whatever. I want to give you as a gift. So, please don't stop me." Sabi niya at pinagpatuloy ang ginawa niya.

I'm already home and it's late na akong dumating sa apartment ko. Tapos na akong ayusin lahat ng binili ko kaya matulog nalang ako.

Balik trabaho din naman ako bukas, kaya mas maganda maaga ako bukas.

Maikling chapter. Votes and Comments guys<3