Can This Be Love? [COMPLETED] #Wattys2016

CTBL1

Author's Note:

This is a work of Fiction. The names, Characters, business, places, events and Incidents are the authors imagination.

Do not Distribute, publish, transmit, modify, display or create derivative works from or exploit the content of this story. Please obtain permisson to the author.

Written by: Kaidelar14

Chandellyzah's POV

"What? Pero bakit? Are you serious? Why did I do for you to decide to break up with me? I shouted the man who's standing infront of me.

My eyes gets watery and maybe later, tears will fall. Naiiyak ako at naguguluhan. He wants to break up with me and thats makes my heart shattered into pieces and broke like a glass. It's break my heart so painfully.

Ang sakit! Sobrang sakit. Why we ended up breaking our hearts? I didn't know the reasons why he wants to break up with me.

His my first boyfriend. My first love. My first heartbreak. Sobrang sakit. Sobrang sobra.

He might think that this relationship is just a game. I never thought this will happened.

Ganun? Ganun nalang ba yon? Anong tingin nya sa akin laruan na pagkatapos pagsawaan iiwan sa ere? Iiwan nalang ng basta-basta? Hindi niya ba alam na nasasaktan ako?

"I'm sorry, but we have to end this game." He decalred without expression in his eyes. So cold to looked at it.

Bakit niya ba 'to ginawa sa akin? Sa tingin niya talaga hindi ako nasasaktan. Sobrang durog ang puso ko sa dahilan na laruan lang ang turing niya sa akin at sa relasyon namin.

Hindi niya siguro alam na minahal ko siya sa simula hanggang ngayon. Itong relasyon namin, kalokohan lang pa?
Hindi pala ako na inform, ngayon lang. nakakainsulto. The fuck!

So this is what he wants? Well, I'm okay. I'm really fine. If it's really his happiness to break up with me then, I will give the happiness he wants. I love him to know that I didn't know that he played my feelings 'til now. I love him so I set him free. Heto ang gusto niya at ibibigay ko.

"Game?" I laughed bitterly. My tears falls down on my cheeks. Parang pinipiga ang puso ko ng masabi ang isang salita.

"Laro lang pala talaga ang turing mo sa relasyon natin. Napakatanga ko naman talaga na hindi ko alam na kalokohan lang pala ito." Napailing-iling ako habang umiiyak.

"Then, let's break. Wag mo sana ipapakita yang pagmumukha mo sa akin, bukas o sa susunod na araw. KAHIT KAILANMAN, WAG KA NG MAGPAPAKITA SA AKIN." Pagkatapos kong sabihin yon. Tumalikod na ako.

This is really he wants. So, I'm willing to give it to him. Break up? Oh come on, maliit na bagay! Malait na bagay nga, pero bakit masakit?

Totoo nga talaga ang sinabi nila pag maliit na bagay tumama sa katawan mo masakit talaga at iyon ang pinaniniwalaan ko ngayon pero ang pinagkakaiba lang ay sa puso ko tumama.

I brust out tears so much that I can't control kaya napahagulgol ako nang tumalikod ako sa kanya. I can't accept the fact that our relationship is jist a game. But I have to accept now that this is it.

Sa loob ng ISANG TAON? Laro lang ang lahat na ipinakita niya sa akin? Kung laro lang naman. Napakatanga ko nga pala talaga. ANG LAKING TANGA KO!

I keep on walking kahit blurry na yung daan na dinaanan ko dahil sa kakaiyak.
Hindi ko na sya nilingon dahil kapag lilingon pa ako. Isa lang ang magawa ko.

Ito ay magmamakaawa ako sa harap niya na hindi ako iiwan. Pero dahil, hindi ako martyr at mahal ko siya. Gagawin ko to. Lalayuan ko siya at hindi na haharap pa sa kanya.

Dahil masakit, masakit ang umasa na sana bawiin niya ang sinabi niya kanina. Masakit umasa na pwede siyang bumalik na parang pagkain na ilang minuto lang pwede pang kainin pero pag-ibig kasi ang pina-uusapan.
Hindi ko alam kung bakit sa isang iglap nawala ang lahat na meron ako.

God, bakit ang unfair mo?

Pero hindi ko naman masisisi si God, baka may nakalaan lang siguro na para sa akin. Dumiretso ako sa Bar na palagi kung pinupuntahan noon kapag nag-aaway kami. KAINIS NA EX na yun!

Well, masakit.

Oo, sobrang sakit! Minahal ko naman siya at inintindi sa lahat ng bagay. Pero kailangan kong tanggapin na wala na. Hindi na maibabalik pa. Wala na yung siya at kaming dalawa dahil ako nalang mag-isa.

Wala akong pagkulang.Pero bakit? Bakit bumitaw siya? O baka, sa simula palang, laro lang talaga? Hindi na mabubura iyon. I wish him luck ang happiness. I love him and I'm happy with him kahit masakit sa akin.

Ang tanga ko talaga. Ano pa bang kulang sa akin? Oo, aminin ko. Hindi ako kagandahan at kasexyhan. Pero Babae ako na marunong masaktan at kailangan alagaan at mahalin.

Pumunta ako sa stool, at umorder ng tequila. Iinom ko nalang 'to.

Wala na akong pakialam. Wala na akong masandalan sa bawat problema ko, wala na yung taong mahalaga sa akin. Nawala na silang lahat.

Mag-isa nalang ko. MAG-ISA! Sasanayin ko na lang talaga ang sarili ko na ako na lang. Ako nalang mag-isa at hindi ako mangangarap na may magbabago pa.

"One Glass. Please." order ko sa bartender dito. I'm craving for this.

I have to do this. I hope when the morning comes, this is just a dream. A nightmare. A bad dream. I pray for this.

Sana mawala ang sakit sa puso ko bukas. Sana paggising ko, panaginip lang 'to. Sana hindi nalang 'to totoo.

Dahil kung totoo man. Please, wake me up. I don't want this set up. Sobrang sakit sa puso na laruan lang talaga ako. Our relatioship is a game. Game that I'm lose in the first 'til the last. I'm already lose at him. Talo na ako simula't sapol.

It's bullshit, right? So, please. Wake me up! Please...

Di ko na alam kung ilang baso ng alak na ang nainom ko. Umiikot na ang mga tao dito sa paligid ko. My eyes are sleepy. The place and the people are spinning. Dudouble ang nakikita ko.

Am I really that damn? That I didn't notice that we are just playing a game? Na hindi ko napansin na laro lang pala ang relasyon namin sa isang taon?

Isang taon akong nagpakatanga! Napakabobo ko pala! I've been fooled in a years and it's hurt my ego.

Tumayo ako at pumunta sa dance floor. Sumayaw ako ng sumayaw. Wala na akong paki kung sino ang nakasayaw ko.

Pero infairness, nag eenjoy ako. This is not my first time to do this things. Dahil noon pa, nasasaktan na talaga ako dahil sa relasyon namin. Pero binabaliwala ko lang dahil mahal ko siya. Kapag nag'aaway kami, iniintindi ko siya at ako unang humingi ng tawad.

Kinasanayan ko na. Nightlifer? No, Slight lang. Kapag nasasaktan lang naman ako. Hindi ko na alam kung ilang lalaki na ang nakasayaw ko. Pero I enjoy their dances. I know what my limitation and my actions. I stop dancing. Ilang hakbang ang nagawa ko bago umiikot ang paligid at natumba ako.

Pumikit ako at pagmulat ko hindi na malinaw ang nasa paligid ko. Unti-unting pumikit ang mga mata ko.

I hope this is just a nightmare. Tell me, this is just a dream right?

Bakit ang sakit?

Kahit uminom ako ng ilang beses, para makalimutan siya, bakit siya parin Please! Just stop running in my head. You're getting on my nerve.

Votes and Comment.<3
Na-edit ko na talaga! Dinagdagan ko at binura ang iba. :)