Can This Be Love? [COMPLETED] #Wattys2016

CTBL26

Dedicated to heynette . Thanks sa cover unnie. Kamsahamnida. Nagpapagawa talaga ako para may ibang cover naman. Hehe

Chandellyzah's POV

Nandito kami sa loob ng kotse niya. Wala sa amin ang nagsasalita. Tahimik lang at walang balak magsalita.

Kyaaa! Hindi pa rin ako nakakamove on kanina sa kiss na yun. Damn. Parang may mga paru-paru naman na lumilipad sa tiyan ko ng hinalikan niya ako kanina

Fudge! Nakayuko lang ako dahil nang-iinit yung mukha ko dahil naisip ko na namn yung kiss kanina.

"W-why d-did you kissed me?"

Gosh!! Nauutal pa ako. Bakit ba kasi ang lakas ng impak yun sa akin. Yung kiss KANINA! Bigdeal na yun sa akin, dahil inlababo ako dito sa lalaking katabi ko.

Pero mukhang walang epekto sa kanya ang kiss kanina. Siguro nga talaga, wala talaga siyang feelings sa akin.

"It's twelve twenty-five in the afternoon." Sagot niya abang tinignan ang mamahaling relo niya.

Ano bang sabi niya? Hindi yan ang gusto kung marinig. Ang gusto ko marinig ay kung bakit niya ako hinalikan?!

Mukhang wala rin naman siyang narinig.

"Ano bang kalokohan yan? Hindi ko tinanong kung anong oras, ang tinanong ko kung bakit hinalikan mo ako?"

Tinignan ko siya ng masama. Masamng -masama talaga yung titig ko sa kanya.

Pigilan n'yo ako! Baka mapukpok ko na 'tong lalaki na kasama ko ngayon. Baka nga mapatay ko 'to eh.

"Do you mind if we eat before the discussion?" He answered and he wiggle his two eyebrows. Naparoll yung eyes ko at inirapan siya.

Nakakaasar na tlaga siya. Ang sarap hampasin ng pouch na dala ko dito. He engine the car at nagsimula ng magdrive. Napunta kami sa isang fancy restuarant.

Nang makaupo na kami ay nag order na ako, umorder lang ako ng lunch meal at isang order then ng leche plan. Yung favorite ko. Nag-order din siya at umalis na ang waiter.

ISANG tahimik at mapayapang lugar ang napuntahan namin. Pagkatapos kasi naming kumain ay dumiretso kami dito. And this place ay yung lugar na pinupuntahan ko pag gusto kung mapag-isa at kung malungkot ako.

But why? Bakit alam niya ang lugar na 'to. Nakakagulat, sa pagkakaalam ko kasi ako lang ang tanging nakapunta dito at walang tao na nakakaalam sa lugar na 'to.

Nagtataka akong tinignan siya. Naka indian seat kami dito sa damuhan. Nakatingin siya sa view. Makita mo kasi yung mga cities.

Ang buong bayan.

"Ba't alam mo ang lugar na 'to?" I asked him na may pagtataka nakaguhit sa aking mukha. Hindi ko alam pero parang coincidence tlaga.

Hindi ko naman siya nakikita dito pag minsan na pumunta ako dito. Pero baka naman siguro pag nandito siya wala ako. "Matagal ko ng alam 'tong lugar na ito. Pumunta ako dito pag malungkot ako." Sagot niya.

Mas lalong nadagdagan ang pagtataka sa mukha ko. Tumingin siya sa akin na nakangiti. Dahil sa pagkabigla ko napangiti rin ako. Ewan ko ba, kung ngumiti siya sa akin.

Bumibilis ang tibok ng puso ko.

PAANO KUNG SASABIHIN KO ANG TOTOO SA KANYA?

THAT I'M INLOVE WITH HIM.

SASALUHIN NIYA BA AKO?

"Dito kita unang nakita. Isang beses lang pero alam na alam ko na ang mukha mo. Hindi ko alam nun nga ikaw pala ang nakita ko dito. Nung nandun sa bar, ngayon ko lang napagtanto na ikaw pala yun." He said and staring at me directly in my eyes and my heart beating faster and faster.

What does it mean? So, hindi yun ang first na nakita niya ako sa bar?

"Chandellyzah Chao, Ang tanging nakakaalam sa ugali ko..." He chuckles and tumingin ulit sa malayo.

Nanatiling tikom ang aking bibig. Nakikinig sa kung ano man ang sasabihin niya. Kung ipagtapat ko na ngayon? Anong mangyayari sa akin?

Chandellyzah Chao.

Ngayon ko lang narinig na binanggit at sinabi ang buong pangalan ko. He didn't say my name if he talked to me.

"Do you still love her?" I said na lumabas lang sa aking bibig. Hindi sana yan ang sasbhin ko. Pero bakit yan ang nasabi ko?

"Honestly No, that time. I used to love her very much. But damn, she dumped me and fuck..."  He murmured.

"Just nevermind." He continue and smiled at me sincerely.

Talaga bang wala ka ng nararamdamn Sa kanya?

Kasi ako, mahal na mahal kita.

Meron na akong nararamdaman sayo at ayaw kung umasa na pag inamin ko yung nararamdaman ko at ang huli...

Ako ang talo at sawi kasi nga mahal mo pa siya at heto ako nagmamahal sayo.

"My turn, do you still love him?" Sabi niya sa akin na titig na titig sa aking mga mata.

Hindi ako umiwas sa mga mata niya dahil gusto kung sabihin sa kanya na wala na akong nararamdaman kay Seb.

Siguro nung last na pagkikita namin ay namimiss ko lang siya at naawa ako sa kanya. At ang pagmamahal na tanging maibibigay ko sa kanya ngayon ay bilang kaibigan nalang.

"Yes... I love him." Sagot ko.

Pero totoo ba? Parang nakita ko kasi eh. Ang mga mata niya. Parang nasasaktan siya sa sinabi ko. Pero... Hindi siguro. Bawal umasa. The more I expect, the more I receive disappointment. Less care, less cry. But If we love someone, we didn't care if we're going to hurt ourselves. If mahal natin, mamahalin talaga natin. Hindi naman kasi maiwasan ang masaktang pag nagmamahal.

"I love him as a friend. I love someone." I continue and smile bitterly. Yes, I love someone. Someone.

Someone that I used to know and that someone is you.

YOU.

Kean James.

He sighed and smile. "Sino?" Tanong niya. Kuryuso ang mga mata nito na nakatingin sa akin. May laman.

Sino? Sino nga ba? Ikaw lang naman. Ikaw lang.

This man who staring at me right now is the man that I used to know and I love him. I love him to death.

"Gusto mo talagang malaman?" Tanong ko. Napangiti naman ako.

ISANG NGITI NA MAY PAG-AALINLANGAN.

Paano kung sabihin ko na ikaw ang someone na sinabi ko?

Ano kaya gagawin mo?

Sasaluhin mo kaya ako? Pag sinabi ko.

Mamahalin mo rin ba ako?